De media vertellen de wereld dat de economie al uit het diepste dal van de crisis kruipt. Van nu af aan gaat het alleen maar beter is de boodschap. Serieuze analyses tonen een ander beeld. Er is geen reden voor optimisme en illusies. Dat zal de komende tijd blijken. Een toenemend aantal kaderleden binnen de vakbeweging bereidt zich voor op knalharde confrontaties. Ondanks het feit dat de meerderheid van de bevolking nog uit een soort zomerse vakantieroes moet ontwaken, wordt er gewerkt aan de planning van debat en verzet. De strijd zal hard zijn. De gevestigde belangen die de crisis hebben veroorzaakt lijken zoveel mogelijk op de oude voet verder te willen (of kunnen?) gaan.
Bonussen worden weer massaal uitgedeeld en de gevaarlijke financiële constructies zijn op een paar na nog allemaal deel van het grote speculatiespel. De kredietderivaten hadden in 2008 een geschatte omvang van 38.500 miljard dollar. Veel daarvan zwerft nog zeer giftig rond. Volgens het IMF kostte de crisis tot nu toe 8400 miljard euro (11.900 mrd dollar) (een vijfde van de totale jaarlijkse productie in de wereld). Dat bedrag zou dus nog wel eens aanzienlijk kunnen gaan oplopen en blijft door de enorme omvang ervan een reëel gevaar voor de mondiale economie.
De kosten bestaan volgens het IMF onder meer uit de miljardeninjecties door overheden in de bankensector, de kosten voor afschrijvingen op risicovolle beleggingen, kredietgaranties en liquiditeitsinjecties in de financiële markten door centrale banken. Het overgrote deel van de kosten (10.200 mrd dollar) komt voor rekening van de bevolking in de ontwikkelde economieën. Het begrotingstekort van de G20-landen komt inmiddels uit op 10,2 procent van hun bbp, aldus het IMF. Laat de rijken hun eigen crisis betalen is een juist parool, maar dat doel zal niet zonder slag of stoot worden bereikt, daarvoor zijn de bedragen te omvangrijk. De rijken zullen hun privileges niet willen inleveren. Daarvoor zijn inmiddels al voldoende signalen. Om niet de dupe te worden van het gespeculeer van anderen zal de werkende en uitkeringsgerechtigde bevolking moeten knokken, klassenstrijd heet dat.
De komende periode zullen we getuige zijn van massa-ontslag, pogingen om op allerlei manieren de lonen en pensioenen te bevriezen en te verminderen. We zullen daarom in Manifest de komende periode vooral aandacht schenken aan acties die tegen deze aanslagen zullen worden voorbereid en uitgevoerd. Niet door van hot naar her te rennen, maar door aandacht te schenken aan gezamenlijke, gecoördineerde acties. Eenheid van handelen is dringender dan de afgelopen decennia noodzakelijk. We schreven het al eerder: het gaat aankomen op de vastberadenheid en organisatie van de versnipperde Nederlandse arbeidersklasse. Het zal gaan aankomen op pogingen om de progressieve partijen en vakbeweging te bundelen in een antikapitalistisch front. Zolang dat niet slaagt zullen we getuige zijn van een veelheid van aanslagen op de positie van de werkende en uitkeringsgerechtigde bevolking in een mate die we lang niet hebben meegemaakt en ook langduriger dan we dat de afgelopen decennia kenden. Maar ook daarvoor geldt dat grondige kennis van de werkelijke achtergronden van de crisis van doorslaggevend belang is. Alleen een juist inzicht maakt doeltreffend handelen mogelijk.
FNVvechtvoorjerecht belegt in de week voor Prinsjesdag op 8 september in Rotterdam een demonstratieve bijeenkomst. In de 'Alternatievenkrant' van de FNV tegen de verhoging van de AOW-leeftijd wordt de mogelijkheid geopperd om op 7 oktober het werk landelijk 65 minuten neer te leggen als het kabinet (en de werkgevers) aan de verhoging wil vasthouden. Op 26 september vindt een symbolische actie plaats: de omsingeling van De Nederlandsche Bank. Het kan het begin zijn van meer en effectievere samenwerking van linkse partijen en groeperingen in ons land. Successen zullen alleen kunnen worden behaald door gezamenlijke strijd.
Een ander maatschappijsysteem is dringend nodig. Het huidige kapitalistische is vastgelopen en kan alleen nog maar steeds opnieuw tijdelijk worden opgelapt tot een volgende diepere crisis. We schreven het in de vorige kranten en de feiten staven deze vaststelling alleen maar elke dag meer.
Ons parool is en blijft: Laat de rijken hun eigen crisis betalen. Handen af van ons inkomen, van onze werkgelegenheid, van onze voorzieningen. Voor sociale vooruitgang en socialisme. "Wij betalen niet voor jullie crisis" is en blijft de hoofdleus.
De ingezonden brief uit Groningen kreeg een vervolg door een brief van een kameraad uit Zoetermeer, die van mening is dat Manifest, ook nu deze vierwekelijks verschijnt, inspirerender zou kunnen zijn voor de lezers en sympathisanten. We begrijpen goed wat hij bedoelt, maar zijn vergelijking met de CPN en De Waarheid gaat op zeer veel punten mank. De NCPN beschikt niet over de mogelijkheden van de toenmalige CPN. We nemen de hartenkreten uit Groningen en Zoetermeer wel ter harte en zullen proberen de inhoud van de krant meer direct te laten aansluiten op wat er breed leeft onder de mensen. Gezien de omvang van de krant en frequentie van uitgave zal dat enigszins ten koste gaan van de theoretische achtergrondinformatie, maar de komende tijd zal toch vooral gaan bestaan uit daadwerkelijke vormen van klassenstrijd. De krant als agitator wordt belangrijker. Overigens zullen we deze discussie publiekelijker maken, maar technische problemen van de redactie de afgelopen weken stonden een aantal voorgenomen plannen in de weg. We nodigen inmiddels iedereen uit om zakelijke politieke kritiek op onze krant te leveren en haalbare voorstellen voor verbetering te doen opdat Manifest een beter wapen in de strijd kan worden.
Ook nu zijn we weer genoodzaakt om een aantal artikelen alleen op de website te plaatsen onder een aparte rubriek actueel. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen te printen en op te sturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook op de website, waar we de artikelen - steeds zichtbaar op de eerste pagina - zullen plaatsen. De redactie van Manifest hoopt op deze manier de noodzakelijke argumenten tegen de kapitalistische medialeugens zo breed mogelijk te verspreiden en de artikelen toch onder het bereik van de lezers van Manifest zonder internetverbinding te brengen (zie www.ncpn.nl).
De verslagen van de vierde vierpartijenconferentie (DKP, KPL, PVDA en NCPN) en de 18e congressen van KKE en PCP zijn nog niet gereed. Zo ook een bijdrage van Lucas Zeise, auteur van onder meer 'Ende der Party, die explosion im Finanzsektor und die Krise der Weltwirtschaft' waarin hij ingaat op de aard van de huidige crisis. Plannen om daar de afgelopen periode aan te werken liepen stuk op aanzienlijke technische problemen die inmiddels weer verholpen zijn. Daarvoor onze excuses. We zullen zien of de uitvoering nog ter hand kan worden genomen.
Na dit nummer (Manifest 8) verschijnt de krant weer (zolang de tweewekelijkse uitgave nog niet kan worden gerealiseerd) vierwekelijks.