Gedicht: Appels voor de dorst
Door Henricus Azewijn
Appels voor de dorst
De een zijn dood is de ander zijn brood
daar hoef je geen uitvaarten voor te verzorgen
doe je je werk stresserend devoot
met jezelf goed achter je status verborgen.
Overeind blijvend op marktplaats en -plein
veeg je de vloer aan met je concurrenten
onderneem je esoterisch en/of vilein
voor je hondenbrood met krenten.
Je verkoopt, koopt af, om, in en daarmee uit
draagt aan de economie je steentje bij
voert oorlog voor je aandeel in de buit
want op dit toneel is iedereen vogelvrij.
En masse naar het einde op te marcheren
zolang de dood brood op de planken biedt
om iedereen nóg meer dan jezelf te frustreren
is dé toekomst die iedere kapitalist zittend ziet:
wie zit níet met de peren gebakken
als je ze met rotte appels vergelijkt?
Over de slóót gaat het, niet meer met de hákken
als je je aan het front op granaatappels verkijkt.