Rinze Visser
Het is crisis. Maar dat betekent niet dat het onderwerp 'Marokkanen' niet meer op de media-agenda staat. Losgeslagen jongeren. Overlast. Criminaliteit. Niet alle jongeren. Láng niet alle jongeren. Ook lang niet alle Marokkaanse jongeren. Maar van deze catagorie jongeren wel onevenredig veel. Dat zó zeggen was eens (nog niet zo lang geleden) niet politiek-correct. Politiek-correct was het, om etnische minderheden te beschermen, om bepaalde feiten niet te noemen die racisten en hele en halve fascisten argumenten zouden geven.
Deze politieke correctheid was links, was onderdeel van de lithurgie van 'de linkse kerk', zo leerde Fortuijn het volk. En 'de linkse kerk' ging zich moderniseren, zwoer de politieke correctheid af. Wilders doet echter zijn uiterste best te beweren dat van dat afzweren helemaal geen sprake is. Tegen alle waarneembare feiten in. Om elke dag het bestaansrecht van hem en zijn beweging te kunnen bewijzen.
Maar wat men eens politiek-correct noemde - het zo nu en dan 'kutmarokkanen' in de mond nemen schijnt nu wel politiek-correct te zijn - is nog niet helemaal verdwenen. Niet-deugende of ondeugende jongelui van Marokkaanse komaf probeert men de laatste tijd te confronteren met in ons land succesvolle Marokkaanse Nederlanders. Een aantal weken geleden kwam dit, volgens mij, tot een hoogtepunt. Zo las ik in een blad hoeveel mensen uit deze groep het wel niet goed doen. Veel Marokkanen doen het wél goed; dus boefjes: volg hun goede voorbeeld. Dat was de boodschap.
Een lange lijst. Wat? Een heel lange lijst met namen en beroepen. Status!! Van profvoetballer tot chirurg; van rapper tot radio- en televisiepresentator, van cabaretier tot makelaar; van romanschrijver tot popzanger; van acteur tot grootondernemer. Allen die hoogopgeleid zijn, talent of doorzettingsvermogen uitademen, naamsbekendheid hebben of moeilijk in cao's te plaatsen zijn, waren present. Met andere woorden: iedereen waarvan ook maar verondersteld mocht worden succesvol, rijk of minstens behoorlijk bemiddeld te zijn, stond op de lijst.
Hoeveel Marokkanen doen het wél goed in Nederland? Zie daar! Wilders, staakt uw wild geraas! Verzamelde marokkanenvreters, even dimmen graag! Mijn indruk is echter dat de Wildersen hier warm noch koud van worden. Zij zullen in die lijst twee bewijzen willen zien: dat al die anderen niét deugen (die daar doen het goed, de rest dus slecht...) en dat de 'linkse kerk' met haar politieke correctheid nog steeds bestaat en de media in haar klauwen heeft.
De rest doet het dus niet goed. Het Marokkaanse meisje (met of zonder hoofddoekje) achter de kassa van de supermarkt - niet altijd Albert Heijn, dames en heren journalisten! - doet het niet goed, ook al doet ze haar werk prima. Want ze staat niet op de lijst van die het wél goed doen... De Marokkaanse postbezorger doet het niet goed. Want hij staat niet op de lijst. Productiemedewerker, bouwvakker, bakker, slager, verpleegster, marktkoopman...? Zelfs de voor veel jongens tot de verbeelding sprekende brandweerman ontbreekt. Staat niet op de lijst! De vaders of opa's van bedoelde Marokkaanse jongelui (scholieren vaak nog) werken of werkten ooit. Gastarbeiders heetten ze. Ook al hebben ze zich - zoals ook zoveel autochtone arbeiders - kapotgewerkt en daarom werden afgekeurd. Ze hebben nooithun best gedaan, ze komen niet op de lijst voor. Want op de lijst, op die lange lijst, staan zij die het wél goed doen..!
De lijst was kennelijk bedoeld om (latente) negatieve gevoelens over Marokkanen te temperen. En om bepaalde jonge Marokkanen voorbeelden te geven waar ze zich aan kunnen optrekken. Want wat zij die op de lijst staan bereikt hebben, dat kan jij ook... Mijn indruk is echter dat bepaalde Marokkaans-Nederlandse jongelui (jongens!) die om wat voor reden dan ook moeite hebben om hun weg te vinden, rotzooi maken, zeg maar 'voor galg en rad' dreigen op te groeien en die niet het vermogen bezitten een hoge opleiding af te ronden, niet over topsporttalent beschikken, hieraan alleen niets hebben, maar dat het beoogde resultaat wel eens het tegenovergestelde kan zijn. En dat ook wel-deugende jongelui het gevoel krijgen het toch nooit goed te zullen gaan doen.
Als je het slechts goed kunt doen in beroepen die op de lijst staan, wat blijft er dan nog voor perspectief over? Als laag of gemiddeld betaald werk, dus het gewone werk waarzonder ons land binnen enkele dagen een grote chaos zou zijn, geen enkele positieve status heeft, wat blijft er dan nog over? En zeker niet voor jongeren die opgroeien in een maatschappij waarin veel geld en status alleenzaligmakend lijken te zijn!