NCPN: voor behoud en verbetering van het levenspeil
De kapitalistische maatschappij verkeert in een stadium waarin zij steeds minder te bieden heeft aan de werkende bevolking. Integendeel! Het kapitaal zal trachten haar grote financieel-economische problemen af te wentelen op de werkende bevolking. Miljarden aan aandeelhouderswaarde zijn 'verdampt' door speculaties op de beurzen of in de zakken van de winnende speculanten verdwenen. Ondanks voorzichtige electorale kritiek in met name sociaaldemocratische kringen op de neoliberale politiek van de afgelopen tientallen jaren volhardt het merendeel van de beleidsmakers en de politiek in de voortzetting ervan. De verantwoordelijken voor de crisis zitten nog steeds op de bok en trachten de oorzaak ervan te versluieren en de ware redenen te verbloemen.
De regering Balkenende kent geen ander recept voor de crisis dan de miljardentekorten op de bevolking te verhalen: lastenverzwaringen, verslechtering zorg- en dienstverlening en prijsverhogingen. De resultaten van de werkgroepen, die bezig zijn met het versleutelen van de aanslag van 35 miljard euro op de werkende klasse, worden heel listig pas na de gemeenteraadsverkiezingen bekendgemaakt.
De politiek om winstverwachtingen van ondernemingen en de rendementen van de rijken veilig te stellen door het te grabbel gooien van openbare voorzieningen (communicatie: post, telefoon, telecommunicatie. Openbaar vervoer en nutsbedrijven: gas, elektriciteit, drinkwater, vuilophaaldienst en vuilverwerking en tenslotte gezondheidszorg enz.) en over te dragen aan private bedrijven, wordt onverminderd voortgezet, hier en daar wellicht iets getemperd. Privatisering en marktwerking blijven de toverwoorden. Dit beleid biedt het privékapitaal de meeste kans op vette winsten. Collectiviteit en solidariteit in de samenleving zijn ondergeschikt gemaakt aan deze winstvermeerdering. De gemeenschap is tot een wingewest gemaakt voor avonturiers en speculanten.
Op alle politieke niveaus is dit beleid al tientallen jaren bewust ingezet: van Europese Unie (EU) via nationale regeringen en regionale besturen tot aan de gemeenten. Het beleid dat de EU de komende 10 jaar tot 2020 uitstippelt dreigt deze afbraak van sociale voorzieningen en bevordering van privéwinsten schaamteloos voort te zetten. Zelfs in hoger tempo en op meerdere terreinen tegelijkertijd om de enorme begrotingstekorten van de lidstaten aan te zuiveren, ontstaan door de hulp aan de banken, nodig om het systeem overeind te houden.
Dit beleid van hulp aan het kapitaal en afbraak van voorzieningen wordt voorgesteld als een 'natuurwet'. Als onvermijdelijk en onomkeerbaar, om een eind te maken aan 'uitwassen' van de zogenaamd onbetaalbaar geworden verzorgingsmaatschappij.
Maar de wereld is nog nooit zo rijk geweest als nu. Kennis en productiecapaciteit om voor iedereen een menswaardig bestaan te bieden is er. Maar deze kapitalistische maatschappij kent andere doelen. Het gaat uiteindelijk gewoon om verrijking van enkelen, ten koste van de overgrote meerderheid van de bevolking. Deze plundering van maatschappelijke rijkdommen en uitbuiting van de werkende bevolking is niet onvermijdelijk. Zij is het resultaat van de kapitalistische maatschappelijke ordening en de voorwaardenvoor het voortbestaan van dit systeem wordt door kapitalistische denktanks bedacht en door 'democratisch gekozen volksvertegenwoordigers' in parlementen, staten en raden bekrachtigd. Door de media worden de zogenaamde waarheden in de hoofden van de mensen gestampt. Deze politieke werkelijkheid wordt bewust gefabriceerd en kan daarom ook net zo bewust weer worden gestopt. Het gaat er alleen om wie de winnaars en verliezers zullen zijn. Blijft 'ondernemend' Nederland aan de touwtjes trekken en blijven zij het grootste deel van de nationale koek opstrijken of krijgen de echte producenten, de werkende mensen, een groter deel van wat zij zelf hebben geproduceerd? Dus wie strijkt de winst op?
Zo'n verandering gaat uiteraard niet vanzelf. De rijken en hun zaakwaarnemers zullen tot het uiterste hun belangen verdedigen en willen veiligstellen. Maar de bevolking moet deze strijd aangaan om niet nog verder te worden 'uitgekleed'. Een strijd op alle niveaus, ook op dat van de gemeente(raad).
De verkiezingsprogramma's van de NCPN ondersteunen het verzet van de bevolking tegen verdere aantasting van de openbare voorzieningen en voor verbetering van de levensomstandigheden. De NCPN levert hiermee een bijdrage aan deze strijd, die samen met belangenorganisaties van de werkende bevolking en andere politieke organisaties wordt gevoerd. Belangrijk speerpunt in deze programma's is de strijd tegen de (gevolgen van de) verlaging van de uitkeringen uit het gemeentefonds.
Volgens de regering is deze nodig door de opgelopen begrotingstekorten. Deze verlaging staat haaks op de groei aan uitkeringen die de gemeenten moeten verschaffen in het kader van de bijstandswet en de taak om mensen werk te bieden. Toeneming aanspraken op bijstandswet en verlaging uitkering gemeentefonds zullen gemeenten de komende vier jaar dwingen tot draconische bezuinigingen. Hiertegen zal de NCPN met anderen krachtig en strijdbaar stelling nemen. Geld is er genoeg, het zit alleen in de verkeerde zakken. In totaal keerden in 2009 - het jaar van de crisis ! - alleen al de bedrijven die op de Amsterdamse beurs genoteerd staan 10 miljard euro aan dividend uit aan de aandeelhouders. Laat de rijken hun eigen crisis betalen, niet de werkende bevolking! Winsten uitkeren aan de werkende mensen, niet aan speculanten.
Dagelijks Bestuur van de NCPN
Februari 2010.
De programma's van Heiloo en Lemsterland zijn voor de krant ingekort. De volledige programma's worden op de website geplaatst en zijn verder op de lokale websites van Twente en Amersfoort te lezen.