Redactioneel
Voor de meeste mensen zit de vakantie er weer op. Nu er sprake is van economisch stormachtig weer duiken er ook verhalen op over de voordelen van thuisblijven. Je moet het maar durven. Volgens de heer Anton C. Zijderveld, hoogleraar sociologie en kolommetjesschrijver van het FD, lijdt Nederland aan "het vakantievirus, een omvangrijke volksziekte die niet alleen de mensen en de maatschappij, maar ook het milieu ernstige schade berokkent". Volgens de man zijn vakanties een bron van stress en is bewust thuisblijven een positieve daad. De aap komt uit de mouw met de onthullende oproep om bewust minder te gaan consumeren. We zullen de komende periode meer van dit soort morele oproepen gaan meemaken, die het proces van afbraak van de verworven rechten gaan begeleiden. Het idee dat het hoe dan ook met minder moet zal worden gepropageerd.
Jammer dat deze duurbetaalde hoogleraar zich niet richt tot de professionele vakantiegangers die een sport maken van regelmatige dure privéreisjes in luxe vervoersmiddelen. Waarschijnlijk verkeert hij teveel in dat soort kringen. Ook dat past in het patroon: de rijke uitbuiters worden gespaard. De gewone bevolking moet opdraaien voor het gelag van de crisis. Maar de auteur van deze nonsens hoeft zich geen zorgen te maken. Voor veel mensen zal vakantie hoe dan ook steeds onbereikbaarder worden: een onbetaalbare luxe. Maar dat hoef je, zoals hij ons probeert wijs te maken, dan niet gewoon te vinden! Daartegen past juist verzet. Vakantie is een goed recht en hard nodig, nu werken steeds jachtiger wordt en werkstress toeneemt. Juist nu de uitbuitingsgraad toeneemt is af en toe uitblazen noodzakelijk. En dan hebben we het nog niet eens over de mogelijkheden eens over de eigen grenzen te kijken.
Opvallend veel kleingeestige CDA-mannetjes laten trouwens proefballonnetjes op. Zal wel met de formatie te maken hebben. Hoe verliezers toch de baas proberen te spelen. Behalve de bovenvermelde bekende sociologische babbelbox, mag ook de heer Lans Bovenberg, econoom van beroep, de kolommen van menige krant vullen en meekletsen op praatprogramma's. Hij verkondigt al jaren steevast dat alleen stringente bezuinigingen ons land kunnen redden. Je zou verwachten dat hij een toontje lager is gaan zingen nu blijkt dat hij en de meeste van zijn beroepsgenoten de plank flink mis hebben geslagen met hun zogenaamde analyses. Maar niets is minder waar. Met een aan arrogantie grenzende zekerheid blijven ze hun versleten waarheden vermelden.
Deze keer heeft hij de term 'schommelpensioen' bedacht. De pensioenen moeten aangepast worden aan de beurskoersen. "Als mensen meer (pensioen)zekerheden hadden gewild, hadden ze meer moeten betalen", laat hij ons weten in samenspraak met Donner. Deze bekende CDA-politicus probeert met enige regelmaat uit hoever de rechtse politici kunnen gaan en op hoeveel verzet zijn plannetjes stuiten om ze daarna in iets afgezwakte vorm toch door te voeren. Deze keer startte hij aan het begin van het politieke seizoen de discussie over de houdbaarheid van de pensioenen. De activa van de pensioenfondsen waren nooit zo hoog als nu: in het eerste kwartaal van 2010 ging het om 774 miljard euro. De voorgestelde draconische pensioenmaatregelen zijn dan ook op dit moment helemaal niet nodig. Achter het rumoer steekt een al veel langer door regering en werkgevers gevoerd debat. Werkgevers willen zoveel mogelijk af van hun pensioenverplichtingen en de enorme bedragen die omgaan in de Nederlandse pensioenfondsen moeten uit handen van werknemers en gepensioneerden worden gehaald en worden geprivatiseerd.
Net als de hoogte van de lonen, de duur van de WW en de houdbaarheid vanhet ontslagrecht zijn dat thema's die al meer dan 10 jaar worden genoemd in de Lissabon-strategie en die voortdurend op de politieke agenda worden gezet. De bovengenoemde soort goedbetaalde opiniemakers zou eigenlijk voor de rest van zijn leven met vakantie moeten worden gestuurd.
Het is ronduit onbegrijpelijk dat in kringen van de FNV-top laconiek wordt gereageerd op de recente aanvallen op de pensioenen. Zij hebben zich kennelijk door het Star-pensioenakkoord helemaal laten inpakken en worden nu rechts ingehaald. Zolang de kaderleden in de bondsraden echter toelaten dat hoofdbestuurders wegkomen met dit soort akkoorden, zoals in de bondsraad van Bongenoten gebeurde, zullen de gewone leden de tol moeten betalen. Er zal een andere wind moeten gaan waaien in de bonden de komende periode. De toon daarvoor is gezet door het congres van Abvakabo FNV en steeds meer ook door de organizers aan de basis van de bonden. Het wachten is op een andere koers van de grootste FNV-bond: Bondgenoten.
In alle Europese landen vinden overigens op verschillende momenten en met verschillende accenten maar, zeker nu rechts in Europa aan de macht is, voortdurend en met volharding dit soort aanvallen op de verworven rechten plaats. Iemand als demissionair minister Donner voert alleen uit wat hem van hogerhand wordt opgedragen.
Nu de oranje-illusie is doorgeprikt en de vakanties voor de meeste mensen erop zitten zal er weer meer aandacht worden geschonken aan de toekomst van ons land en dat van zijn bevolking. Opgemerkt moet overigens worden dat lang niet alle oranjewensen voorbij blijken te zijn. Het toekomstige koninklijke paar maakt nog altijd gebruik van zijn optrekje in Machangulo op Mozambique, een paar uurtjes vliegen vanaf Pretoria in Zuid-Afrika. Dat was erg handig als je toch in Zuid-Afrika moet zijn om mee te liften op het succes van de voetballers. Het Nederlandse koninklijk huis vereenzelvigt zich graag met het succes van de voetballers. Zo probeert het een graantje mee te pikken van de nationalistische gevoelens onder de bevolking. Lak aan Tweede Kamer en regering. Nu het oranjevoetbalfeest voorbij is kan deze arrogantie de woede in dit land die woekert als een veenbrand weer doen oplaaien. Want het establishment ligt terecht onder vuur. De weerzin onder de bevolking tegen de elitaire kringen die gewoon doorgaan met het vullen van hun veel te ruime zakken en voortzetting van hun luxe leventjes neemt toe en zoekt uitlaatkleppen. Die weerzin zal zeker niet worden weggenomen nu de ouderwetse filantropie weer de kop op steekt. Filantrokapitalisme heet dat tegenwoordig. De superrijken steken een deel van hun vermogen in door hen gekozen goede doelen. Nu de verzorgingsstaat steeds verder wordt uitgekleed en de angst op verzet van de arbeidersklasse toeneemt verschijnen gaarkeukens, tweedehands winkeltjes en filantropie weer op het toneel.
We kunnen gerust ervan uitgaan dat er binnenkort de nodige verslechteringen in dit land zullen worden doorgevoerd ondanks de (schijnbare) rust.
Alle seinen staan inmiddels op rood. De G20 in Toronto leverde een opmerkelijk verdeeld resultaat op. Over de noodzaak van het terugbrengen van de staatsschulden was men het daar snel eens en daarvan zullen we de gevolgen gaan voelen, maar de wegen om de crisis te bezweren liepen aanzienlijk uit elkaar. In Europa heeft Duitsland het roer overgenomen en krijgen Merkel en haar voorganger Schroeder steeds meer lof toegezwaaid uit bepaalde economische kringen voor hun kordate binnenlandse bezuinigingspolitiek.
De neoliberale denktanks zijn weer helemaal terug van weggeweest. De crisis werd door dezelfde economen die nu weer hoog van de toren blazen niet voorspeld, noch begrepen. De fundamentele oorzaken van de crisis zijn door de burgerlijke economen nooit genoemd. Dus blijft het ook nu bij meer vanhetzelfde en probeersels om een volgende crisis minder te laten ontsporen. De crisis wordt bestreden met de middelen die haar hebben veroorzaakt. De veroorzakers van de crisis blijven aan het roer op een enkele kleine verschuiving van functie na.
Steeds openlijker krijgt de Duitse hervormingsagenda 'Agenda 2010', die helemaal past binnen de uitgangspunten van het neoliberale economische beleid van de laatste vijfentwintig jaar, sinds het duo Reagan en Thatcher, weer steun en lof. Met het oog op de maatregelen van de toekomstige Nederlandse regering is het van belang om de politieke ontwikkelingen in Duitsland op de voet te volgen. Het meest opvallend is het feit dat Duitsland helemaal inzet op de export. Aangezien die voornamelijk gericht is op groeimarkten als China maakt het land zich zeer kwetsbaar. Het huidige gejubel over de economische successen in Duitsland staat intussen haaks op de binnenlandse maatregelen; vermindering van koopkracht zal niet leiden tot verbetering van de economie en leidt tot grotere onrust. Eenzelfde scenario vindt plaats in Engeland en Nederland.
De Nederlandse economie heeft zich in het tweede kwartaal van dit jaar enigszins hersteld. Op jaarbasis kwam de groei uit op 2,1 procent vergeleken met het tweede kwartaal vorig jaar. De Nederlandse economie groeit, net als de Duitse, echter nog niet op eigen kracht, maar dankzij de export. De groei van consumptie en de investeringen in Nederland blijven echter achter. Daarmee is het herstel - net als in Duitsland - in hoge mate afhankelijk van de ontwikkeling van de wereldeconomie. Juist nu nemen de zorgen toe dat die, na een korte periode van herstel, binnen niet al te lange tijd opnieuw in een recessie zou kunnen duiken, de zogenoemde dubbele dip.
Opvallend is dat de formatie maar aansleept. Zelfs pogingen om er voor Prinsjesdag uit te komen zijn al opgegeven. De begroting wordt overgelaten aan het demissionaire kabinet. Het kost kennelijk moeite om de rechterflank op één lijn te krijgen. Hoewel het verschil tussen linksom of rechtsom bezuinigen maar 2 miljard is, 18 miljard of 16 miljard, verwachten de politieke bovenbazen kennelijk meer succes door met Wilders in zee te gaan dan met Cohen. Het blijft al met al toch opvallend hoelang dit land zonder gekozen politieke leiding kan voortzingen. Maar helemaal verbazingwekkend is dat ook niet. De echte politiek wordt niet in het Nederlandse theater op het Binnenhof in Den Haag gemaakt. De Tweede Kamer is alleen maar een bühne waar, op een enkele goedbedoelende uitzondering na, door goedbetaalde 'volksverlakkeraars' wordt opgetreden om de bevolking af te leiden van waar het echt over gaat. Steeds meer wordt er vanuit Brussel gedicteerd en 'ondernemend' Nederland zit een paar straten verderop in de Malietoren.
Intussen wordt er door de machthebbers in ons land wel degelijk opgelet en krijgen de 'demissionarissen' opdrachten om uit te voeren. Er wordt onder meer onderzocht welke maatregelen nodig zijn om een voorgenomen miljardenbezuiniging (3,2 miljard) op de rijksuitgaven voor elkaar te krijgen. Nederland moet van Brussel zijn begrotingstekort in 2013 onder de 3 procent hebben gebracht, nu is dat 6,6 procent. Op heel korte termijn staat de bevolking dus al een zeer pijnlijke operatie te wachten. Linksom of rechtsom wil ondernemend Nederland en zijn marionetten in de politiek 18 miljard euro onttrekken aan het inkomen en de voorzieningen van de Nederlandse werkende klasse.
De mondiale economische ontwikkelingen zien er ook erg somber uit. Zie onder meer de GEAB/LEAP analyse in de krant, de Amerikaanse militaire druk op Iran en Noord-Korea en indirect op China (zie elders in de krant) en de situatie rond Colombia/Venezuela zijn zeer zorgwekkend. In deze krant eenafscheidsinterview met Oscar de los Reyes (Ambassadeur Cuba) die onder meer op dit punt ingaat en aandacht voor de situatie van de VIJF (in het bijzonder Gerardo Hernández). De stand van zaken en het perspectief van de strijd in Griekenland komt aan bod in een belangwekkende analyse van Anna Ioannatou. De voortgaande strijd tegen de grondwetsherziening in Turkije krijgt aandacht van Eda Yenil. Ron Verhoef en Marcel de Jong geven een schets van de situatie in respectievelijk Engeland en Duitsland.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in deze wereld.
Handen af van ons inkomen, van onze uitkeringen en pensioenen, van onze werkgelegenheid, van onze voorzieningen. "Wij betalen niet voor jullie crisis". Voor sociale vooruitgang en socialisme.
Deze keer plaatsen we geen artikelen op de website.