Nederland heeft een nieuwe regering. Het heeft meer dan 125 dagen gekost, maar 'ondernemend' Nederland heeft een regering in elkaar geflanst die zijn zaken zo goed mogelijk zal trachten te behartigen. De eerste tegendemonstraties vonden ook al plaats. Als binnenkort duidelijk wordt hoe de 18 miljard zal worden binnengehaald zullen het verzet, het aantal en de omvang van de demonstraties en de politieke strubbelingen aanzienlijk gaan toenemen (op beide feiten gaan we elders in de krant in).
In Manifest 9/2010 schreven we: "Alle westerse landen hebben te maken met collectieve verarming. Overal hebben overheden grote tekorten, overal staat de verzorgingsstaat onder druk. Er breekt een periode aan waarin de afbraak van verworven rechten echt voelbaar gaat worden. De tegenstellingen zullen groeien en de samenleving verharden. Dat gebeurt in een periode waarin rechtse, conservatieve en populistische politiek de overhand heeft. We staan aan de vooravond van een lange reeks van jaren van groeiende tegenstellingen en toenemend geweld, mede omdat 'links' nog teveel is versnipperd en te weinig in staat is gebleken om samen met een strijdbare vakbeweging een vuist te maken."
Veel zal daarbij afhangen van de koers van de vakbeweging. Edith Snoey laat in het FD van 13 oktober jl. weten dat de bonden van ambtenaren wachten met de 'hete herfst' en met een charmeoffensief starten. Als ze bedoelt dat de komende acties gepaard gaan met een mediaoffensief dat toont hoe onmisbaar de Nederlandse arbeiders zijn is dat prima. Op 29 september, op het Plein, klonk de Abvakabo FNV-voorzitter strijdbaar. En terecht want de bezuinigingsplannen van dit ondernemerskabinet zijn voor een aanzienlijk deel tegen haar achterban gericht. De eerste strijd zal zijn om de lonen en salarissen omhoog te krijgen nu de winsten weer de pan uit gieren. Twee procent is eerder te weinig dan te veel. De stijging van de cao-lonen lag in het derde kwartaal onder het niveau van de inflatie.
De dreigende aanval op de pensioenen, waarbij men het koersrisico bij de werknemers wil leggen, zal leiden tot veel tegenstand. Het systeem zelf wordt ter discussie gesteld, men wil aan de fundamenten ervan knabbelen en doet alsof er sprake is van onvermijdelijke ingrepen aan het fundament van het stelsel. Het pensioenstelsel was het resultaat van klassenstrijd. De komende strijd voor het behoud van de verworven rechten zal opnieuw de klassenstrijd oproepen die decennialang onder de oppervlakte van de samenleving sudderde. De strijd tegen de afbraak van de pensioenen staat in Europa pas aan het begin. Delen in beleggingsrisico's heeft niets met pensioenen te maken. Het is te hopen dat de vakbeweging niet gaat meedoen met deze cowboy-plannen. Het zal niet alleen rechtszaken regenen, maar vooral leiden tot breed verzet, zoals in Frankrijk al zichtbaar is.
De nieuwe CNV-voorzitter, de ex-dominee Jaap Smit, is er wel voor te porren om verworven rechten in te leveren voor lang en plezierig doorwerken, laat hij weten in het FD van 11 oktober jl. Het is te hopen dat deze persoon er sneller de brui aangeeft dan zijn voorganger René Paas. Anders blijft er van het CNV nog minder over dan nu al het geval is. Kennelijk snapt men in het Utrechtse Overvecht nog steeds niet dat jongeren niet met nieuwe woorden en vormen moeten worden geworven, maar met overtuigende daden. De medialeugens, die moeten aantonen dat jongeren geen belangstelling (meer) hebben voor de vakbeweging, moeten worden bestreden met de talloze voorbeelden van het tegendeel. Jongeren willen echter wel resultaten zien van hun acties, juist nu ze aan alle kanten worden gepakt. Als ze komen is dat om te knokken voor hun positie, niet om te kletsen of nieuwe normen enwaarden voorgeschoteld te krijgen. De vakbeweging zien als smeerolie van de samenleving, als noodzakelijk maatschappelijk middenveld, zoals Smit doet, leidt tot steeds grotere afkalving van die strijdorganisatie. Net als het CDA zal het CNV in een spagaat raken, zeker nu het CDA een ruk naar rechts heeft gemaakt. Arme Jaap, waar is ie aan begonnen? Net nu de vakbeweging tegen moet zijn roept hij op om dat niet te doen. Juist nu het erom gaat de verworven rechten te behouden, wil hij zich daar niet op blindstaren. Het verzet tegen allerhande aanslagen op indertijd verworven rechten zal alleen maar groeien. De aanval op de 'starre' arbeidsverhoudingen staat op het punt met nog meer kracht dan de afgelopen periode te worden uitgevoerd.
In Nederland komen de acties langzaam op gang. Op 29 september was in Brussel al een ander beeld te zien. Daar waren 100.000 demonstranten. In Frankrijk, Spanje, Griekenland en een reeks andere landen in Europa staat de bevolking al langer op de barricaden. In Frankrijk lijken de protesten de regering inmiddels boven het hoofd te gaan groeien. Er gaan steeds meer mensen de straat op. Elke actie wordt omvangrijker en scherper. In navolging van de havenarbeiders legden veel werknemers van raffinaderijen het werk neer. Ook werknemers van de Franse spoorwegen, SNCF, deden mee aan de acties. Daarmee verschuiven de acties naar de harde economische sectoren. Zelfs gewelddadig politieoptreden helpt niet meer. Steeds meer groepen werknemers nemen deel aan de acties. De vakbonden CGT en CFDT steunen de acties.
De PVV in Den Haag laat zien wat dit clubje waard is. De buschauffeurs van de HTM dreigen met actie tegen de aanbesteding van buslijnen en dachten dat de Haagse PVV-ers hen zouden steunen, zoals ze eerder hadden beloofd. Nu het regeerakkoord op tafel ligt blijkt dat niet meer te mogen van Wilders. Het past in eerdere zwenkingen van de eenmansclub, zoals de AOW-draai en de halvering van de 1 miljard voor ouderen. Bij de PVV is alles in dienst van de Grote Leider, schreef Geert Tomlow op 12 oktober in de NRC. Hij hoopte dat er sprake zou zijn van openheid en democratie in die partij. De kans dat er allerlei ruzies gaan uitbreken is veel groter. Ruzie met buschauffeurs is geen pretje, dat zullen de PVV-ers in Den Haag nog merken. Zij zullen snel uit hun dromen worden geholpen. Op papier lijkt het wel leuk bij Wilders. In de praktijk kom je al heel snel de georganiseerde arbeidersklasse tegen.
Op 2 november vinden in de VS tussentijdse verkiezingen plaats voor hetCongres. De economische situatie in de VS is desastreus. De trage economische opleving bewijst dat de ultralage rente en de enorme begrotingstekorten niet hebben gewerkt, zoals wel was voorspeld. Er is een toenemende schaarste aan nieuwe banen. De stijging van de brede werkloosheid tot 17,1 procent toont aan dat een steeds groter deel van de werknemers onvrijwillig in deeltijd werkt en dat er steeds meer mensen zijn die worden ontmoedigd om nog naar werk te zoeken. De VS trachten nu door een 'Muur van Geld' (zie FD 16-10-2010) hun problemen naar het buitenland te verplaatsen. De rest van de wereld voelt inmiddels zeer goed dat de geldpers in de VS maar blijft draaien. De VS zijn bezig hun expansieve monetaire beleid uit te breiden naar de opkomende landen nu de overheid geen geld meer heeft om de economie te stimuleren. Intussen verliest Obama steeds meer terrein. De komende verkiezingen zijn een soort referendum over zijn economische politiek. De verwachting is dat de Democraten geen goede resultaten zullen boeken bij de tussentijdse verkiezingen. Ondanks het feit dat deze president nog weinig heeft waargemaakt van wat hij heeft beloofd, betekent dat een terugval van progressief beleid in de VS en elders in de wereld. Een nieuwe stap in de verrechtsing, die plaatsheeft in veel landen op de wereld.
Obama schreef vóór zijn verkiezing in 2008 over de tekortkomingen van "het systeem van vrije markten en de liberale democratie, kenmerkend voor de meeste ontwikkelde landen wereldwijd". Al te vaak zijn deze landen "een weerspiegeling van de belangen van de machtigen over de machtelozen." Maar hij merkte er hoopvol bij op dat die systemen constant onderhevig zijn aan verandering en verbetering. Dat zijn verkiezing min of meer samenviel met de grote schokken van de economische crisis op dat moment en dat dit er mede toe heeft geleid dat hij een kans kreeg president te worden, zal hem hopelijk inmiddels wel duidelijk zijn geworden. Het kapitalistische systeem is alleen maar constant bezig de rijken rijker te maken en de armen armer.
Vierentwintig landen kampten vorig jaar, mede door het Amerikaanse optreden in de wereld, met een alarmerend niveau van honger, vijf landen met een extreem alarmerend niveau, volgens de Wereld Honger Index van onderzoeksinstituut IFPRI. In totaal leden meer dan een miljard mensen honger, bijna 1 op 7 aardbewoners.
In deze Manifest wordt weer uitvoerig ingegaan op de mondiale economische ontwikkelingen. Verder toont onze correspondent in Griekenland, Anna Ioannatou, ons weer een aspect van de strijd in dat land. Op donderdag 23 september namen, voor het eerst na de zomervakanties, weer duizenden werkers, zelfstandigen, arme boeren, vrouwen en jongeren deel aan demonstraties in 58 steden verspreid over heel Griekenland tegen de verhoging van de elektriciteitstarieven, btw en brandstof voor verwarming. De demonstratie was georganiseerd door een aantal verschillende organisaties en vormde een belangrijke stap op weg naar de opbouw van een verenigd front van werknemers in de particuliere en openbare sector, van zelfstandigen, arme boeren, vrouwen en jongeren die zullen strijden voor een fatsoenlijk leven en een veilige toekomst voor hun kinderen. Maarten Muis roept op tot hogere uitkeringen en (minimum)lonen. Annabelle Schouten en Mark Jan Smit interviewden een flexibele postbezorger bij TNT.
De gevolgen van het referendum over de grondwetsherziening in Turkije krijgen aandacht van Eda Yenil. Ron Verhoef en Marcel de Jong zagen om verschillende redenen geen kans deze keer een artikel te schrijven. Wiebe Eekman bericht in de krant en op de website van het front 'milieu en sociale rechtvaardigheid'. Manifest hield een interview met Rinze Visser naar aanleiding van het feit dat hij veertig jaar commnunistisch raadslid in Lemmer is. Xenos gaat op de website door met zijn beschrijving van de mishandelingen door de Broeders in Iran van de Iraanse kameraad Mahmoud-Etemadzadeh-aka-Beh-azin.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in deze wereld.
Handen af van ons inkomen, van onze uitkeringen en pensioenen, van onze werkgelegenheid, van onze voorzieningen. "Wij betalen niet voor jullie crisis". Voor sociale vooruitgang en socialisme.
We plaatsen weer een aantal artikelen alleen op de website onder een aparte rubriek actueel. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website. (zie www.ncpn.nl).