Staking van de verkeersleiders
De sociaal-democratische regering (PSOE: Socialistische Partij van Arbeiders van Spanje) met Zapatero als minister-president heeft een nooit eerder toegepaste wet uit 1969 toegepast tegen de stakers.
Deze wet maakt het mogelijk om stakers zeer zware straffen op te leggen door een beroep te doen op zwaarwegende economische belangen voor het land.
De verkeersleiders werden gedwongen weer aan het werk te gaan door zwaarbewapende militairen, die hun plaats innamen in de verkeertoren van de Madrileense luchthaven Barajas.
De straffen zijn maximaal 8 jaar gevangenis en veroordeling tot vergoeding van de geleden schade.
Hoteliers en luchtvaartmaatschappijen hebben al vergoedingen geëist van vele honderden miljoenen euros.
Dat de verkeersleiders binnen een dag alweer aan het werk waren doet blijkbaar niet terzake.
De sociaal-democratie heeft zich van haar beste kant laten zien door als eerste gebruik te maken van een wet die het Franco-fascisme heeft ingesteld.
PCPE congres in het teken van een turbulent Spanje
Chuck Barkey
Het negende congres van de Communistische Partij van de Volkeren van Spanje, PCPE, vindt plaats op een moment dat de mondiale, kapitalistische systeemcrisis al zeer voelbaar is in dit Zuid-Europese land.
Spanje heeft meer dan 20% werklozen en is een van de landen waar de economische crisis in de nabije toekomst zou kunnen escaleren en dat mogelijk, na Griekenland en Ierland, gedwongen zou kunnen zijn een beroep te doen op het "reddingsplan" van de EU en het IMF.
Het negende Congres
Op het congres waren aanwezig 150 afgevaardigden met stemrecht, ongeveer 100 toehoorders en vertegenwoordigers van de volgende buitenlandse partijen:
Socialistische Partij van Letland, KKE (Griekenland), DKP (Duitsland), Arbeiderspartij van Ierland, CP van Denemarken, CP van Malta, Ambassadeur van Cuba, NCPN (Nederland).
Door de staking van de verkeersleiders op de luchthaven van Madrid, konden de kameraden van TKP (Turkije) en PvdA (België) niet in Madrid komen.
De CP van Mexico, CP van Luxemburg, de Communistische Arbeiderspartij van Hongarije, de Revolutionaire Partij van Communisten van de Canarische Eilanden stuurden geschreven begroetingen die werden voorgelezen. De Communistische Partij van de Russische Federatie, de Bolsjewistische Partij van de URSS, de Britse Communistische Partij, de communistische Partij ML van Nepal, de Communistische Partij van Paraguay en de Unie van het volk van Galicië stuurden eveneens een groet.
Volgens de voorzitter, Carmelo Suárez, is de PCPE een kleine partij die door de huidige omstandigheden in Spanje verplicht is snel te groeien.
Door veel van de sprekers werd erop gewezen dat in deze periode het uiterste moet worden gevraagd van de militanten van de partij.
De Theses
Het congresmateriaal besloeg, behalve de congresnormen en de vernieuwde partijstatuten, drie theses met genummerde (in totaal 663) paragrafen, onderverdeeld in secties en subsecties:
- These 1: De PCPE ten overstaan van de kapitalistische mondiale systeemcrisis
- These 2: De socialistische revolutie en Spanje
- These 3: Met overtuiging voortgaan met de opbouw van de partij, noodzakelijk voor de Spaanse Revolutie
De theses hadden elk een titel, een inleiding, een historische schets, een analyse, een conclusie en de praktische betekenis voor de PCPE.
Bovendien was elke these voorzien van twee lijsten met amendementen die vanuit de afdelingen van de partij waren voorgesteld, een met, door het CC overgenomen en een met verworpen amendementen.
Kapitalistische systeemcrisis
Het congres besteedde op deze drie dagen durende zitting niet zoveel aandacht aan de kapitalistische systeemcrisis omdat na uitvoerige behandeling in de verschillende afdelingen van de PCPE was gebleken dat op dit punt een grote eenheid bestond.
Daarom werd alleen de stellingname (ponencia) door de verdediger van de betreffende paragrafen verwoord, met de gelegenheid tot reageren, waarna de these in stemming werd gebracht en aangenomen.
Socialisme van de 21ste eeuw
Het socialisme van de 21ste eeuw was een belangrijk onderwerk op dit congres.
Alle, in de theses voorgestelde paragrafen zijn met grote meerderheid aangenomen.
De conclusie is dat er tussen kapitalisme en socialisme geen tussenweg of tussenfase en ook geen derde weg bestaat en dat, bijvoorbeeld, het Venezolaanse systeem gewoon kapitalisme is ook al duiden de Zuid-Amerikaanse leiders het vaak aan met het woord socialisme.
Maar de meeste bedrijven daar zijn nog steeds privebezit en de staatsmacht wordt niet uitgeoefend door de arbeiders.
Ook zijn de meeste kranten en tv kanalen nog in handen van de oligarchie.
Dat betekent voor de PCPE dat het zeker geen socialisme is en derhalve kapitalisme.
De partij steunt de progressieve Latijns Amerikaanse experimenten echter onvoorwaardelijk, hetgeen meerdere malen en uit verschillende hoeken werd benadrukt.
Het nationaliteitenvraagstuk
Het nationaliteitenvraagstuk ligt in Spanje bijzonder gevoelig, ook voor veel leden van de PCPE.
De nationalistische burgerij en de centralistische oligarchie bestrijden elkaar, maar werken samen als het erom gaat het volk te verdelen.
Om het karakter van de PCPE als partij voor heel Spanje aan te duiden wordt daarom niet het woord "nationaal" gebruikt, maar het woord "staatspartij" (partido estatal).
Het woord "nationaal" schept namelijk grote verwarring en roept zelfs verontwaardiging op omdat dat al wordt gebruikt door de dominante nationalistische burgerij en hun media.
De term "staatspartij" is natuurlijk ook verwarrend, maar kan beter worden uitgelegd omdat de term geen mensen op hun ziel trapt.
Velen in de periferie (Galicië, Baskenland, etc) voelen zich bezet, onderdrukt en uitgebuit en door het centrum in Madrid.
Het congres zet wel een stap vooruit door een aantal paragrafen over dit onderwerp aan te nemen.
Bijvoorbeeld dat op de vlaggen, niet meer een naam als bijvoorbeeld PCPA (Communistische Partij van het volk van Asturias) is toegestaan.
Op het materiaal voor uitingen van de PCPE moet de naam PCPE worden gevoerd.
Een een toevoeging die de regio aanduidt is toegestaan.
Nieuw CC
In de laatste zitting van het congres werd het voorstel van de kandidatencommissie unaniem overgenomen, waaruit Carmelo Suárez opnieuw tot voorzitter van de partij werd verkozen. Eveneens unaniem werden alle aan het congres voorgestelde stukken, inclusief de reeds vóór het congres overgenomen en enkele door het congres toegevoegde amendementen overgenomen.
Constructie van het socialisme in Spanje
Carmelo Suárez benadrukte in zijn eindtoespraak de noodzaak om de nieuwe, door het congres geaccodeerde oriëntering in de praktijk te brengen in de lijn van het plaatsen van de partij in de voorhoede van de strijd van de arbeidersklasse tegen het kapitalistische systeem en de eenheid van de klasse te verstevigen en vastberaden te werken aan de constructie van het socialisme in Spanje.
Tot slot werd de Internationale gezongen.