Luk Brusselaers
De gevolgen van de aangekondigde 18 miljard aan bezuinigingen worden steeds meer echt voelbaar. Gemeentelijke lasten zoals de OZB stijgen terwijl tegelijkertijd op gemeentelijke voorzieningen zwaar wordt bezuinigd. De zorgpremie stijgt, terwijl het basispakket verder wordt uitgekleed. De kinderopvang wordt fors duurder. De AOW-leeftijd wordt verhoogd! Het onderwijs en het welzijnswerk worden afgeknepen, de gang naar de rechtbank - om te trachten je recht te halen - wordt voor de gewone man te duur gemaakt, en zo voort.
Door lastenverhoging gaat iedereen, als het aan de regering ligt, koopkracht inleveren. In de onderhandelingen met de ambtenarenbonden biedt de regering nul procent loonsverhoging, terwijl er ook nog eens tienduizenden banen dreigen te worden geschrapt. Men wil waar maar mogelijk oudere werknemers makkelijker de laan kunnen uitsturen en vervangen door goedkope jonge krachten met flut-contracten, is de onuitgesproken maar duidelijke boodschap. De WWB wordt aangetast, drempels om een uitkering te krijgen worden verhoogd. Zit je in de Wajong, WSW of bijstand dan moet de gemeente je aan het werk zetten, niet voor een gewoon loon, zelfs niet voor het minimumloon, maar voor een uitkering.
De pensioenleeftijd wordt verhoogd onder het mom van 'vergrijzing' en de pensioengelden liggen klaar om te worden gestolen. De dieven liggen al op de loer en die 'diefstal' zal zeker verkocht worden onder de noemer 'vergrijzing' en 'onbetaalbaarheid' van de pensioenen. Voor wie daar wil intrappen...
De regering heeft wel geld om de banken te redden, maar geld om de pensioenen veilig te stellen is er niet. Met de crisis als stok achter de deur is er een nog nooit geziene overval gepleegd op de publieke middelen om de financiële avonturen van de banken en het grootkapitaal te dekken. De bevolking wordt geacht op te draaien voor het aanvullen van de nu leeggeroofde publieke middelen. Kortom, de financiële steun die gegeven werd en wordt aan de financiële sector (banken en verzekeringen) wordt afgewenteld op de werkende mensen.
Citaat van Thomas Jefferson, de derde president van de VS (1802): "Ik geloof dat de bankinstituten gevaarlijker zijn voor onze vrijheid dan de bestaande legers. Als het Amerikaanse volk toestaat dat zijn geld gecontroleerd wordt door private bankinstellingen, middels inflatie en deflatie, zullen de banken en hun instellingen het volk van hun eigendommen beroven en hun kinderen zullen wakker worden als daklozen in het continent dat hun voorvaderen veroverden".
Kern- en kolencentrales moeten er komen, daar wordt geld voor uitgetrokken. Duurzame energie, ontwikkelingen van natuurgebieden, daar wordt op bezuinigd. Ongecontroleerde vervuiling van het milieu door de bedrijven wordt geen strobreed in de weg gelegd ("Als het milieu een bank zou zijn geweest, was het al gered" - Hugo Chávez). Politiebevoegdheden worden verder uitgebreid, gestroomlijnd en gecentraliseerd. Besloten werd tot hernieuwing van deelname aan de bezetting van Afghanistan. De aankoop van het nutteloze geldverslindende JSF-vliegtuig gaat door..!
Steeds grotere aantallen mensen hebben al duidelijk gemaakt dat ze het sloop- en roofwerk van deze regering niet accepteren. Het verzet groeit. Op 20 november 2010 namen duizenden deel aan de 'Schreeuw om Cultuur' tegen de botte bezuinigingen op de kunst. Op 2 januari 2011 organiseerden 20 milieu-organisaties op diverse plekken 'Hart voor Natuur'. De studenten organiseerden al verschillende acties met als voorlopig hoogtepunt 21 januari met 15.000 studenten in Den Haag.
Op 14, 15 en 16 februari voerden de werkers in het openbaar vervoer in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag actie. Op 17 februari organiseerde de Abvakabo FNV een nationale manifestatie onder het motto 'Samen sterk voor het Publieke Werk'. De campanje richt zich op het overheids- en onderwijspersoneel, maar ook op de sociale werkvoorziening, de zorg, het welzijnswerk en andere publieke sectoren. Meer dan 10.000 aanwezigen! De Abvakabo FNV zal haar acties voor een goed publiek werk onverminderd (moeten) voortzetten.
De onvrede en de strijdwil groeien onmiskenbaar. De vakbondsleiding dient echter te stoppen met het 'polderen' en in plaats daarvan te gaan strijden. De vakbondspolderaars verdienen dringend aan de dijk te worden gezet. Het 'poldermodel' betekent capitulatie en verhevigde uitbuiting. De sloop- en afbraakpolitiek moet een halt worden toegeroepen, geen defensief gedrag; de tegenaanval moet worden ingezet. De vakbonden moeten collectief en doelbewust optreden. Het moet gedaan zijn met de polderpolitiek. Niet de winsten, maar de mensen moeten op de eerste plaats komen. Willen we echt verbetering voor iedereen? Dan hernationaliseren van het openbaar vervoer, de zorg, de post, en de banken! Privatiseringen hebben tot op heden alleen maar ellende en misère gebracht ten voordele van slechts enkelen!
'De jongeren willen het', de 'nieuwe mens' werd blijkbaar ontdekt? Jongeren, zo wordt in het wilde weg gesteld, kiezen voor individuele vrijheid en ontplooiing en worden aangetrokken tot flexibiliteit. De tendens zou zich aftekenen tot meer individualisme, jongeren zouden zich afkeren van de vakbeweging..! Dergelijke redeneringen, waarvan de oorzaken liggen in de eigen onmacht of zelfs onwil om een tegenaanval te openen op het individualisme, laten de mogelijkheid open voor de capitulerende figuren binnen de vakbeweging om alle achteruitgang en individualisme op de schouders te laden van de 'jongeren'. Het is aan de vakbeweging om de macht van de collectiviteit uit te dragen. Er is absoluut geen onderscheid tussen de belangen van jongeren en ouderen. Jongeren zowel als ouderen willen goede arbeidsvoorwaarden en zekerheid. Er bestaat geen fundamentele tegenstelling mbt de arbeidsvoorwaarden tussen groepen jongeren en ouderen. Er zijn alleen maar werknemers voor wier belang de vakbeweging moet opkomen. Geef verdeel-en-heers-politiek geen kans!
Het constant misbruiken van gefingeerde opvattingen over jongeren met andere wensen en prioriteiten, moet worden gestopt. Vanuit allerlei 'onbekende en duistere hoeken' worden uitspraken gelanceerd over wat jongeren zouden willen, afwijkend van wat de ouderen zouden willen. Van dit soort schijntegenstellingen wordt slechts misbruik gemaakt. Allemaal uitspraken die in wezen niet echt ergens op gebaseerd zijn. Ze krijgen alleen de schijn van waarheid mee dankzij voldoende herhalingen en de media-aandacht.
Voortdurend wordt geprobeerd een wig te drijven tussen ouderen en jongeren. Maar jongeren hebben ook belang bij werkzekerheid, goede beloning en goede arbeidsvoorwaarden, net als de ouderen. Wie heeft uiteindelijk belang bij het steeds terugkerende maken van onderscheid tussen jongeren en ouderen? Waarom die tegenstellingen zo benadrukken? Ouderen en jongeren hebben wel degelijk gelijke belangen.
Voor de Abvakabo FNV heeft het jaar 2010 in het teken gestaan van het congres, dat gehouden werd op 19 en 20 mei. De bond koos een nieuw bestuur en deze keer vonden echte verkiezingen plaats, een hele stap voorwaarts dus! Voorheen werden leden van het hoofdbestuur min of meer gedropt. Het congres koos een nieuw dagelijks bestuur en ook een nieuw bondsbestuur. Voor ieder betrokken vakbondslid was het duidelijk dat er op het voorbije congres belangrijke keuzes werden gemaakt. De verkiezingen vonden vanaf het eerste moment plaats in een spannende sfeer.
Een belangrijk punt bij het kiezen van de nieuwe bestuursleden was wel dat er een keuze diende te worden gemaakt tussen grofweg gezien twee soorten kandidaten. De keuze ging om kandidaten die een vakbond wilden die zich verder zou gaan ontwikkelen tot een soort consumentenorganisatie of om kandidaten die de vakbond als vereniging willen behouden en verder ontwikkelen. De laatste groep heeft zich danig kunnen versterken in het bestuur van de Abvakabo FNV. De 'consumentenbeweging' is gelukkig sterk verzwakt uit de bestuursverkiezingen gekomen, maar die gedachtegang is zeker nog aanwezig! Hoe dan ook, de nu ingeslagen richting met als keuze meer vakbond, is een wezenlijk belangrijke keuze geweest. Natuurlijk maakt één zwaluw nog geen lente, maar de start is gemaakt!
De Abvakabo FNV moet als vakbond het accent leggen op collectiviteit, solidariteit en actieve leden die opkomen voor hun belangen. De vakbond moet strijden voor een sociale samenleving. Een vakbond moet van de leden zijn en door hen gevormd worden. De Abvakabo FNV moet nu als strijdbare bond een offensieve koers gaan varen en opkomen voor de verbetering van de belangen van ALLE werknemers. De Abvakabo-FNV moet als bond de marktwerking in de publieke sektor duidelijk afwijzen.
De huidige politieke samenstelling van het kabinet belooft niet veel goeds voor de gewone burger. De komende jaren dreigt er over de hoofden van de gewone mensen heen flink bezuinigd te gaan worden. Klappen dreigen zeker te vallen in de publieke sector, zoals overheidsdiensten, zorg, welzijn en zo voort. De kwaliteit van de publieke sector in het algemeen zal door die bezuinigingen fors gaan inboeten. De werkgelegenheid, de sociale voorzieningen, de sociale zekerheid, dat alles staat zwaar onder druk. De rekening van de crisis wordt eenzijdig bij de werknemers gelegd, de echte verantwoordelijken worden afgeschermd en die gaan zelfs ondertussen net als voor de crisis gewoon vrolijk op de oude voet verder. Zij hebben de zekerheid dat ze te allen tijde kunnen rekenen op hun zetbazen in de politiek.
Op 29 september 2010 riep de Abvakabo FNV op tot een demonstratieve bijeenkomst te Den Haag onder het motto 'Samen Sterk voor het Publieke werk'. Deze bijeenkomst wordt gezien als de start van de verder te voeren acties tegen de onzalige plannen van de huidige regering.
De Europese vakorganisatie (EVV) riep op die datum op in Brussel te demonstreren tegen de sociale afbraak, voor werk en duurzame groei. In alle landen van Europa staat hetzelfde op de agenda. De werknemers krijgen de rekening gepresenteerd voor het falen van het 'casino-kapitalisme' en het redden van de banken. In plaats van het geld te halen waar het zit worden de gewone mensen het slachtoffer. Dat kan en moet gestopt worden. Als de werknemers zich in Europees verband verenigen en in verzet komen, zullen we in staat zijn om hen die schuldig zijn aan deze crisis, te laten betalen.
Bovenstaand lijstje is goed voor minstens 20 miljard aan extra inkomsten. De belastingontwijking door multinationals is daarbij nog buiten beschouwing gelaten. Het is gewoon een kwestie van kiezen!
Dat wat nu als oplossing door de gevestigde politieke partijen naar voren wordt geschoven - op Europees niveau - zal de economie op korte tot middellange termijn verder verslechteren. Als we de regeringen hun gang laten gaan, zal heel Europa absurde bezuinigingsmaatregelen moeten slikken. Nederland zal daarop geen uitzondering zijn.
Het is noodzakelijk dat er een ommezwaai komt in het Europese beleid. Het economische systeem waar Europa nu voor staat moet worden aangepakt. De lonen op Europees niveau verhogen en de prijsstijgingen voor de consumenten moeten binnen de perken worden gehouden. Het verlagen van de lonen en inkomsten veroorzaakt immers een neerwaartse spiraal.
Hulp- en compensatiemechanismen moeten op Europees niveau in het leven worden geroepen voor achtergestelde regio's, vooral op het vlak van de infrastructuur. Regio's mogen niet als concurrenten tegen elkaar worden uitgespeeld.
De openbare diensten eerder verbeteren dan afbreken, gegarandeerde dienstverlening!
De bankensector nationaliseren. Het zijn de banken die de openbare financiën ondermijnen.
Wat men nu als oplossing voor de economische crisis naar voren schuift, zal de economie op korte tot middellange termijn verder verslechteren.
De afdeling Abvakabo FNV Zeeuws-Vlaanderen was solidair in de strijd tegen de antivakbondsacties (Union Busting) die werden opgezet in het Vlissingse havengebied, waar de cao-onderhandelingen bij de Vlissingse Bootlieden vastliepen vanwege het te volgen werkrooster. De werkgever ging zelfs over tot onmiddellijk ontslag van de actievoerende werknemers.
FNV Bondgenoten beschouwde deze strijd van de Vlissingse Bootlieden van groot belang voor de vakbeweging, een principiële vakbondsstrijd. De actievoerende leden van FNV Bondgenoten stelden terecht dat deze strijd was gericht tegen de vakbeweging als geheel - nog los van en bovenop de rechtvaardige steun aan de actievoerende bootlieden. De Abvakabo FNV en de Bouw- en Houtbod FNV stelden zich solidair op bij deze strijd van de Vlissingse Bootlieden. In de toekomst zal nog meer dan ooit gewerkt moeten worden aan een strijdbare solidariteit tussen de FNV-bonden.