Gedicht: Hechtingen
Henricus Azewijn
Hechtingen
Terugkerende op zijn schreden
zo goed en kwaad als dat niet gaat
om de een of andere minder goede reden
blijvende lopende in de volle maat.
Met de overvolheid van open monden
in de houding die het meeste schikt
die men zelden goed genoeg kan doorgronden
waar veel te veel hielen worden gelikt.
Om over politiek maar niet te spreken
met de mond vol tanden, een kunstgebit
waar men met 'n lans de show wil openbreken
waar chronisch niets lekker zit.
Het jasje goed, het dasje goed, wat een cabaret
op het strijdtoneel, op het podium
voor iedereen die zich plaatst boven de wet
met een krat bier, een flacon jodium.
Open wonden, een paar hechtingen
littekens aan een gerenoveerde wand
in een tijd van ontknopingen, beslechtingen:
militaire pogingen zijn weer gestrand...