0orlog tegen Libië mooi voorwendsel om het politieke klimaat in Europa te veranderen

Berichtgeving over Libië. Boven geënsceneerd: een bundeltje betaalde jounalisten dat de 'heldhaftige' opstandelingen op de voet volgt.
Onder de werkelijke oorlog: van grote veilige hoogte gooien de westerse bondgenoten bommen met verarmd uranium op de Libische bevolking.

Interview met Geidar Jemal, voorzitter van de Islamitische Raad van Rusland

Redactie Buitenland

Onder de gegeven omstandigheden moeten we verder kijken dan op het eerste gezicht. Achter de schermen speelt om te beginnen een serieus probleem wat betreft de Amerikaanse economie met betrekking tot de voortgaande hoge inflatie en daling van het consumentenvertrouwen. Over een paar weken zal de Fed dit probleem moeten bespreken en deze situatie valt niet goed uit te leggen aan de Amerikaanse bevolking. De oorlog tegen Libië komt dus zeer gelegen als hoofdreden om dit nog even uit te stellen.

Ook de Europese economie valt in duigen. Ja, over misschien één tot twee jaar dreigt de levensstandaard van de Europeanen waarschijnlijk verlaagd te worden tot zestig procent. Zo denken sommige deskundigen op dit moment. Dit is één kant van het probleem, de andere kant is de reconstructie van het politieke landschap binnen het 'grotere Westen', omdat we getuigen zijn van de neergang van de parlementaire democratie. Sommige krachten achter dit proces willen heel serieus hun doelen behalen.

De oorlog is een mooi voorwendsel om het gehele politieke klimaat in Europa te veranderen met betrekking tot diaspora's, verkiezingskwesties enzovoort. Net als met de 'Patriot Act' na 9/11 in de Verenigde Staten, zoals je je herinnert, dus ook de oorlog in Libië. Weet je, er gaan geruchten over een hele serie terroristische aanslagen die voorbereid werd door bepaalde westerse inlichtingendiensten, zoals die in Mumbai bijvoorbeeld. Die was georkestreerd door de Indische geheime dienst met steun van de CIA. Sommige geruchten spreken van een op handen zijnde aanslag op een kerncentrale in Frankrijk over enkele maanden.

Ik zie deze oorlog wel als goede grond voor de enscenering van een terroristische aanslag die dan uitgelegd zal worden als een reactie van kolonel Khadaffi. Zijn zinspeling op de zogenaamde rol van Al-Qaeda kan ook worden verklaard door deze krachten achter de schermen. Zijn oproep aan alle Al-Qaeda-terroristen tot een gezamenlijk antwoord tegen de westerse agressie en de afwijzing van deze oproep, in ieder geval volgens een internetbron door de leiding van Al-Qaeda... Zijn vreemde spelletjes die verklaard kunnen worden door de voorbereiding achter de schermen van iets drastisch, wat de politieke en sociale veranderingen die in Europa zullen plaatsvinden gedurende en na deze oorlog verklaren kan.

En we moeten ook het migratievraagstuk in de EU niet vergeten. Miljoenen Arabieren en Turken zullen waarschijnlijk een economische last voor Europa gaan vormen. Volgend op het uiteenvallen van de Europese economie en de neergang van de levensstandaard van gewone Europeanen. De noodzaak deze mensen ergens een plek te geven zal zich opdringen, en daarbij zullen juist de meest drastische oplossingen worden ondersteund.

Dit houdt ook verband met de komende presidentsverkiezingen in Frankrijk waar Marine le Pen aan de macht zou kunnen komen die nu (volgens de peilingen, nvdr) een meerderheid van de Franse kiezers achter zich heeft (De voorlopige uitslag was bij een opkomst van 40 procent: SP (36%), UMP/Sarkozy (20%y) en FN/Le Pen (12%y). Weliswaar een grote stap vooruit, zoals in Nederland Wilders vaste grond onder de voeten kreeg, (maar (nog) geen meerderheid, nvdr). Alsmede met het diskrediet van dhr. Sarkozy, vanwege transacties met de familie Khadaffi, onthuld door de zoon van kolonel Saif al Islam. Dus de hele beroering rond Libië kan verklaard worden vanuit de vergaande plannen voor een herstructurering van het politieke landschap in Europa en in een breder verband met het 'grotere Westen'.

Wat dan met het 'grotere Midden-Oosten'? Ziet u de oorlog in Libië als deel van het plan voor hervorming van die regio?

Ik denk dat dit proces doorgaat en dat het volgende land dat zijn politieke regime zal veranderen Saoedi-Arabië zal zijn. De weg tot deze verandering zal via Bahrein en Jemen lopen. Na Saoedi-Aribië zal waarschijnlijk Marokko volgen.

Meneer Jemal, mijn volgende vraag klinkt misschien wat naïef, maar ik wil nog wat meer duidelijkheid van u. Wat is volgens u het uiteindelijke doel van dergelijke hervormingen in het grotere Midden-Oosten? Als we naar die landen kijken, Saoedi-Arabië, Bahrein en Marokko zijn zij alle bondgenoten van de VS. Loyaal aan de VS en de westerse beschaving.

Het is absoluut noodzakelijk om de hele structuur van het grotere MiddenOosten te veranderen voordat de destructieve krachten kunnen vrijkomen en de Derde Wereldoorlog zal beginnen. De Derde Wereldoorlog staat bovenaan de agenda van deze tijd. De algemene beschaving, economische en politieke crisis (in fundamentele zin, geen gewone recessie), stelt de mensheid voor een grens. Voor een drastische grens die alleen met drastische middelen overschreden kan worden net zoals aan het begin van de vorige eeuw, in de Eerste Wereldoorlog, waarna het hele waardensysteem - politiek, sociaal en cultureel - veranderde.

De wereld van vóór WOI in 1914 en de wereld tussen de oorlogen in waren bijvoorbeeld compleet verschillende werelden, twee verschillende waardensystemen. En nu naderen we een grens na een periode geleefd te hebben met de waarden van na de Tweede Wereldoorlog sinds 1945. We ondergaan een erg hard en moeilijk proces om de huid van die mensheid van ons af te schudden. De mensheid die verscheen na 1945.

Eerst verdween het socialistische systeem en nu zijn we getuige van de neergang en verdwijning van het parlementair democratische systeem dat generaties lang de façade was van de westerse wereld. Er kruipt een nieuw politiek systeem vanuit de coulissen. Een politiek systeem dat ten dele terugkeert naar de oude conservatieve waarden, maar op een ander, harder en inhumaan niveau.

Bron: Voice of Russia, Moskou 20 maart 2011, vertaling Willem van Kranenburg.