Foto van graf van Can Yücel na aanval door 'onbekenden'. (Foto: haberler.com)
Eda Yenil
Met de laatste verkiezingen heeft de AKP met ongeveer 50 procent van de stemmen haar positie nog meer verstevigd. De mentaliteit in de Turkse samenleving verandert door de keuze voor de AKP. De aanhangers van de AKP voelen zich steeds machtiger waardoor zij met geweld, tirannie en verschillende soorten dwang de anderen proberen te onderdrukken.
Daarom wil ik in dit artikel kort een paar gebeurtenissen beschrijven waarmee deze situatie wordt getekend.
Can Yücel is een van de bekendste Turkse dichters van de 20e eeuw. Yücel was een sociaal en politiek bewogen persoon en heeft ook als vertaler een belangrijke rol gespeeld in de Turkse poëzie. Hij was een goede vertaler van Shakespeare, Eliot, Dylan Thomas en Griekse gedichten. Can Yücel is op 12 augustus 1999 overleden.
Can Yücel had in zijn testament aangegeven dat hij zou willen dat mensen op de herdenkingsdag van zijn dood wijn op zijn graf gieten. Dit wordt al 12 jaar na zijn dood waargemaakt door zijn nabestaanden en bewonderaars. Ook dit jaar zijn er bij de herdenking een paar flessen wijn over zijn graf gegoten. Maar de voorzitter van de AKP in het stadje Datça, de plaats waar de graf van Can Yücel zich bevindt, heeft in een schriftelijke verklaring bekendgemaakt dat de AKP dit ritueel onzin vindt en dit niet zal toestaan omdat het strijdig zou zijn met de islam. Een paar dagen later, op 18 augustus jl., werd het graf van Can Yücel door 'onbekenden' stukgeslagen.
Het Nationale vrouwenvolleybalteam van Turkije komt steeds meer in het nieuws door zijn successen. Ook is het team onderwerp van reclame als het deelneemt aan een wedstrijd. Maar wat vaak opvalt is dat de foto's van het team worden gecensureerd of dat het nieuws zonder foto's wordt uitgezonden. Meerdere voorzitters van de AKP hebben er bezwaar tegen dat de teamleden een korte broek dragen, zodat de benen zichtbaar worden. Zo is bijvoorbeeld in 2009 een gemeentelijk vrouwenvolleybalteam opgeheven door een AKP-burgemeester, ook om het dragen van een korte broek.
Nurcan Ibrahimoglu is een van de speelsters van het volleybalteam Besiktas. Toen zij van een training naar huis wilde gaan, werd zij eerst lastig gevallen door een reiziger in de bus. Toen zij hiertegen optrad werd haar gezegd dat zij niet met een korte broek in de bus mag reizen en werd daarna door dezelfde reiziger geslagen. De politie nam haar niet serieus en er werd niet eens een rapport opgemaakt over de gebeurtenis.
De zijstraten van het Taksim-plein zijn erg bekend door de buitenterrassen van de café's en restaurants. Vooral in de zomertijden geven mensen er de voorkeur aan om buiten te zitten als zij uitgaan. Dit is al jaren zo waardoor de gemeente een vergunning verleent tegen een bepaald bedrag aan ondernemers die hun stoelen en tafels buiten willen zetten.
Twee weken geleden hebben de ondernemers een brief ontvangen van de gemeente waarin wordt vermeld dat hun vergunning voor de buitenterrassen is opgeheven. De volgende dag zijn ambtenaren en politie naar deze straten gegaan om de tafels en stoelen weg te halen, ondanks dat er klanten zaten.De gemeente heeft later gezegd dat deze maatregelen genomen waren om het vervoer en personenverkeer soepeler te laten verlopen. Maar via via verscheen op het nieuws dat Erdogan met zijn konvooi door een van deze straten wilde gaan maar dat hem dat niet helemaal lukte. Daarna heeft hij bevolen dat deze straten onmiddellijk leeggehaald moesten worden. Tevens zou het volgens hem geen gezicht zijn voor mensen die vasten, anderen alcohol te zien drinken op straat. Zij zouden natuurlijk respect moeten tonen voor gelovigen.
Tevens zijn de straatmuzikanten van Beyoglu/Taksim aangevallen door de gemeente. De burgemeester van Beyoglu, Ahmet Misbah Demircan (AKP), heeft als reden voor deze maatregel opgegeven: "Als wij niet op tijd ingrijpen, zal iedereen een eigen orkest gaan oprichten!". Wat hier zo slecht aan is, is niet aangegeven.
AKP'ers hebben de laatste twee maanden duidelijk gemaakt dat zij de anderen niet zullen tolereren als zij zich niet aanpassen aan de mentaliteit van de AKP. Dat er democratie zal komen, dat mensen gelijk zullen worden behandeld, dat iedereen elkaar gaat respecteren was al een grote leugen en dit zijn daar de bewijzen van. De AKP zegt dat mensen vrij zullen zijn, maar in de praktijk alleen voor zover zij zich aan de regels van de AKP houden. Progressieve mensen, intellectuelen en kunstenaars proberen om deze onderdrukking tegen te gaan. Dit gevecht moet worden uitgebreid anders zal iedereen geconformeerd worden met de enge leefregels van de AKP.