Redactie buitenland (*)
De Portugese Communistische Partij is de partij van de arbeidersklasse en van alle werknemers. Dit is het logisch gevolg van haar klassenkarakter, van haar doelstellingen en haar hele opzet. Het hangt samen met het centrale belang dat de partij hecht aan het opklaren van zaken, aan de eenheid en aan de organisatie en de strijd van de arbeiders. Het is het rechtstreeks gevolg van het belang dat ze hecht aan de partijorganisatie en aan de inspanningen van activisten van de partij in de bedrijven en op elke werkplek.
Het gaat hier om een element dat sinds jaar en dag van essentieel belang is voor onze partij en dat nogmaals bevestigd werd op het 18e Congres en in de campagne "Vooruit! Voor een sterkere communistische partij".
Recente cijfers voor het tweede trimester van dit jaar maken gewag van bijna 2,9 miljoen werknemers met een contract van onbepaalde duur, meer dan 1,2 miljoen met allerlei soorten onzekere arbeidsovereenkomsten en bijna 1 miljoen werklozen. Als we rekening houden met het feit dat in het cijfer voor de werknemers met een vast contract ook iedereen is meegeteld die een leidinggevende functie heeft en de hoogste posten in de onderneming bekleden, dan kunnen we uit deze cijfers concluderen dat het aantal werknemers zonder kaderfunctie dat een vast contract heeft nauwelijks hoger ligt dan het totaal aantal werklozen en werknemers zonder vast contract. Dit betekent dat we bij het uitwerken van acties van de partij naar oplossingen moeten zoeken die aansluiten bij een toestand, waarin armoede en werkloosheid op een hoog peil liggen.
Een ander belangrijk cijfer is dat van de leeftijdssamenstelling van de werknemers. We hebben het over 'de' Portugese werknemer en we richten ons dikwijls speciaal tot de jongere generaties van werknemers en arbeiders. Op zich is dat correct. Maar we moeten goed voor ogen houden dat als we het hebben over de werknemers, dat we het dan in feite meestal over jonge generaties hebben. Van de beroepsactieve bevolking is bijna 60 procent van de werknemers jonger dan 45 jaar en 31 procent zelfs jonger dan 35.
Als we dus praten over de werknemers hebben we het uiteindelijk vooral over deze generaties, want de oudere generaties van boven de 45 jaar vertegenwoordigen nog maar iets meer dan 40 procent van alle werknemers. Dit feit, in combinatie met de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen decennia, toont aan dat we met een andere historische werkelijkheid te maken hebben. En hiermee moeten we rekening houden bij onze inspanningen voor de organisatie, de eenheid en de klassenstrijd en voor de ontwikkeling van het politiek bewustzijn en het klassenbewustzijn.
Nog een belangrijk element is de verhouding van het aantal vrouwen ten opzichte van de totale groep werknemers. Het aantal werkende vrouwen is nauwelijks lager dan het aantal mannen. In belangrijke bedrijfssectoren en in grote ondernemingen zijn de vrouwen zelfs sterk in de meerderheid. En naast het gewicht van hun aantal in het totaal aantal werknemers, zijn het bovendien vooral de vrouwen die lid worden van een vakbond. Meer verantwoordelijkheid geven aan de vrouwen en hun actieve deelname vormen een noodzakelijke voorwaarde voor de versterking van de organisatie van de werknemers en voor de versterking van de partij.
Ten slotte is het ook niet onbelangrijk dat een overgrote meerderheid van de werknemers werkt in kleine en middelgrote ondernemingen (de KMO's). Voor de organisatie van de partijleden vereist dit dat we voortdurend moeten trachten om naast de bedrijfseenheden van kameraden van eenzelfde bedrijf, ook een beroep te doen op de vorming van eenheden voor een bepaalde bedrijfssector of beroepsgroep of van groepen, waar werknemers uit verschillende bedrijven deel van uitmaken.
Maar er bestaan ook grote bedrijven met duizenden werknemers, ofwel op een enkele plaats geconcentreerd ofwel tewerkgesteld op meerdere werkplekken, verspreid over het hele land. En verder zijn er nog de grote arbeidsconcentraties op eenzelfde terrein of industriezone, waar in sommige gevallen meer dan 10.000 werknemers van verschillende bedrijven zijn geconcentreerd. Al deze werknemers verwachten van ons aangepaste oplossingen voor hun organisatie.
Dit zijn maar een paar voorbeelden van een realiteit die we goed moeten kennen en waarover we onze kennis voortdurend moeten bijstellen. Het maakt e.e.a. wel moeilijker en legt allerlei hinderpalen in de weg, maar maakt het werk niet onmogelijk. We moeten ons er gewoon bewust van zijn dat we onder deze omstandigheden moeten werken en organiseren, om weerstand te kunnen blijven bieden en vooruit te kunnen gaan, gebruikmakend van de kansen die ons worden geboden.
Consolideren, het aantal kaders verhogen en meer verantwoordelijkheid geven, met inbegrip van vrijgestelden voor de partij die de verantwoordelijkheid voor deze taak op zich nemen, door ervoor te zorgen dat er voor elk bedrijf of belangrijke sector een verantwoordelijke is.
Bijzondere aandacht besteden aan en extra inspanningen doen voor de bedrijven met het grootst aantal werknemers die strategisch belangrijk zijn; nieuwe beroepsafdelingen en bedrijfsafdelingen vormen en afdelingen oprichten, waarbij we de nodige vindingrijkheid aan de dag leggen om zo goed mogelijk aan de realiteit aangepaste formules te ontwikkelen.
Verhogen van het aantal activisten, georganiseerd op bedrijfsniveau en op de concrete werkplek, op basis van ledenwervingscampagnes gericht op de onderscheiden groepen werknemers; nieuwe activisten bij voorrang inschakelen op de eigen werkplek; partijleden jonger dan 55 jaar overplaatsen.
De aanwezigheid van de partij in de bedrijven verhogen door het regelmatig uitgeven en verspreiden van teksten en documenten, in het bijzonder in die bedrijven die voor ons prioritair zijn.
Ervaringen over de interventies en het initiatief om het organisatiewerk van de partij te ontwikkelen, over het regelmatig contact aan de bedrijfspoorten en de manier waarop de contacten die daar werden gelegd hebben bijgedragen tot de inplanting van de partij in het bedrijf.
Er werden ervaringen uitgewisseld over het werk binnen bedrijven of werkplekken, waar slechts een klein aantal partijleden actief is; over de actie op werkplekken met slechts zeer weinig werknemers met een vast contract, waar grote werkonzekerheid heerst en allerlei verschillende arbeidsstatuten bestaan; over de oprichting en concrete werking van eenheden/afdelingen; over de diverse formules voor afdelingsorganisatie en -werking; over de concrete aanpak voor het organiseren en creëren van banden en leggen van contacten in situaties met verschillende afdelingen en hoe dit werk zich ontwikkelde.
We kregen voorbeelden van diverse vormen van banden en contacten met de arbeiders, over de propaganda, de informatieverspreiding, het agitatiewerk en de verspreiding van partijkrant en partijmateriaal, over het werk en de initiatieven van de communistische jeugdorganisatie en jonge communisten en de werving en inschakeling van nieuwe activisten als een van de meest belangrijke taken voor de inplanting, de organisatie en het optreden van de partij.
Bij dit alles wordt de noodzaak duidelijk om de besluitvorming te verstevigen - vertrekkende vanuit de leidingen van de regionale organisaties - en alle partijorganisaties bij dit werk te betrekken.
Werk dat is gebaseerd op de inspanning, de toewijding, de creativiteit, de moed en het activisme van een groot aantal partijleden om een sterkere partij op te bouwen in de bedrijven en op de werkplekken. Steeds met het doel de eenheid, de organisatie en de strijd van de werknemers te versterken en het politiek bewustzijn en het klassenbewustzijn van de arbeiders te verhogen. Altijd gericht op de bevestiging van het communistisch ideaal en ons communistisch perspectief.
(*) Artikel, overgenomen uit het tijdschrift 'O Militante', theoretisch tijdschrift van de Portugese Communistische Partij, van november/december 2011, vertaling PVDA-B.