De opkomst was goed. Ook het weer liet de herdenking niet in de steek.
De staking, allereerst begonnen door gewone tramconducteurs, werd snel gevolgd door stratenmakers en vuilnismannen. Hun voorbeeld werd binnen twee dagen gevolgd door ruim 300.000 mensen. Ambtenaren, arbeiders, winkeliers, studenten, scholieren in Amsterdam, Utrecht, de Zaanstreek, het Gooi en Kennemerland kwamen in verzet tegen vervolging van onze joodse landgenoten. Zij streden, met gevaar voor eigen leven, tegen onderdrukking, fascisme en rassenwaan. Als represaille zijn ettelijke werknemers van het overheidspersoneel gestraft en sommigen zijn zelfs geëxecuteerd. De Februaristaking staat symbool voor de strijd tegen fascisme, rassenwaan en onderdrukking en vóór solidariteit, saamhorigheid, tolerantie en gelijkwaardigheid.
De onzekere sociaaleconomische tijden geven lieden als Wilders de kans om bevolkingsgroepen uit elkaar te spelen. Dat mogen we niet laten gebeuren. Het verleden heeft ons geleerd waartoe dit kan leiden.
Het Amsterdams Abvakabo FNV-comité "Herdenk de Februaristaking" hield een drukbezochte bijeenkomst in de Stopera voorafgaand aan het defilé langs de Dokwerker.
Na het openingswoord van Guus Duppen, voorzitter van het comité, kreeg waarnemend voorzitter van Abvakabo FNV, Corrie van Brenk, het woord. Zij legde in een gloedvol betoog enige verbanden tussen toen en nu. Actrice/zangeres Lotte Dunselman verzorgde het cultureel programma. Job Cohen was ondanks zijn aangekondigde aftreden als fractieleider van de PvdA toch gekomen.
Guus Duppen sloot hierna de strijdbare en inspirerende bijeenkomst. Tot ieders grote spijt was Jan Moelee, wegens ziekte niet in staat om te komen. Van harte beterschap!
Hierna volgde de kranslegging door Roel Walraven.
Op deze plaats herdenken wij geen slachtoffers, maar strijders die hun leven gaven voor de vrijheid van anderen tegen het fascisme als een uiterste vorm van een ontwrichte kapitalistische maatschappij. De vraag, hoe veelal nog jonge mannen tot de moedige daad kwamen om hun collega's op te roepen tot staken en verzet tegen een ogenschijnlijk oppermachtige vijand, is ook vandaag nog actueel.
Jonge arbeiders die gehoor gaven aan de oproep die de illegale CPN de avond voor de staking op de Noordermarkt had gedaan om in de bedrijven de staking tegen de jodenvervolging te organiseren.
Want hoewel de bevolking van onze stad spontaan en massaal in hun verontwaardiging waren, was er organisatie en moed nodig om de woede over de onmenselijke daden tegen onze joodse stadsgenoten tot ontbranding te brengen.
Wij kunnen er trots op zijn dat wij dat hier vandaag kunnen herdenken. Trots op onze gemeente-arbeiders van de tram, de reiniging en de andere openbare diensten die niet alleen staakten maar de staking ook zichtbaar maakten voor al die Amsterdammers die deze ochtend nog naar hun werk trokken en daardoor ook de wekroep meekregen: "Staakt, staakt, staakt".
Er is geen land ter wereld waar is gebeurd wat er die dag in Amsterdam heeft plaats gevonden.
Arbeiders, eenvoudige mensen, die met hun verzet duidelijk maakten dat je anderen niet mag beoordelen en veroordelen op basis van hun ras of afkomst. Die hun leven waagden om het leven van anderen te redden.
Het geeft niet alleen blijk van moed, maar ook van een hoge moraal die er toen, maar ook nu onder de werkende mensen heerst.
Wilders, Brinkman en hun trawanten komen er in Amsterdam - de stad van de Februaristaking - niet door!
In die geest herdenken wij de dappere strijders van 1941. Mag ik u nu vragen een minuut stilte in acht te nemen.