Van de redactie

Op 28 maart jl. namen de schoonmakers bezit van het Centraal Station in Utrecht om hun eisen nogmaals met kracht publiek te maken. Alleen door strijd kan er worden gewonnen. Na het mislukken van de onderhandelingen - zie pagina 2 - meer dan ooit (Foto: Manifest/wvdk).

Malieveld 22 maart: 'Geen toekomst achter de geraniums'. Tussen de 15.000 en 20.000 mensen, opgeroepen door een aantal strijdbare FNV-bonden, demonstreerden tegen de Wet werken naar vermogen. Een gezamenlijke vuist is nodig als volgende stap (Foto: Manifest/wvdk).

Deze keer op de website

René González bezoekt zieke broer op Cuba (Cuba Defend),
Is de Franse communistische partij terug? (Z. Zigedy/wvdk),
VS schuld aan spanningen Koreaans Schiereiland (redactie),
Ledenpeiling FNV Bondgenoten over DNV (Bondgenoten/wvdk),
Achtergronden van European Round Table (ERT) (redactie),
Sloophamer in Zuid-Friesland (Afdeling Lemmer NCPN),
Wereldconferentie in Rio de Janeiro (Bert De Wel/Wiebe Eekman),

De strijd om de zeggenschap binnen de vakbeweging en de plaats en rol van de Nederlandse vakbeweging neemt in hevigheid toe. "Bijna de hele vakbeweging ligt met zijn pootjes omhoog", schettert oud-CNV-leider Terpstra verheugd. Schijnbaar maakt hij zich zorgen over wat hij noemt discussie over interne belangen. Maar zijn aap komt uit de mouw als hij beweert dat de vakbeweging niet over activisme gaat, maar over sociaal leiderschap. Niet naar het Malieveld maar naar de onderhandelingstafel. Een absolute nullijn voor iedereen!

Dat zien de werknemers in Griekenland, Spanje en Portugal gelukkig heel anders. De ene nationale staking volgt in die landen op de andere. De noodzakelijke strijd zorgt bovendien voor grotere eenheid van de verschillende bonden. Actie verbroedert en eenheid maakt macht. Dat is andere koek dan de slappe hap van Doekle Terpstra en CNV-baas Jaap Smit.

Actie is bovendien noodzakelijk, want het Europees kapitaal versterkt zich nog elke dag meer en wordt door onderlinge concurrentie gedwongen om de buit nog sneller binnen te halen dan voorheen. Vooruitlopend op de derde recessie in tien jaar schroefden de meeste AEX-bedrijven hun bezuinigingen weer op. De ene grootscheepse reorganisatie volgt op de andere. Met resultaat? Snel groeiende werkloosheid aan de ene kant en aan de andere kant groeiende veerkracht van de multinationals; de solvabiliteit groeide tot 44,1 procent.

De aandeelhouders van AEX-bedrijven staken 14 miljard euro aan dividend in hun zakken. Inclusief aandeleninkoopprogramma's is dat 20 miljard euro; ofwel 26 procent van de gezamenlijke winst van 76 miljard Euro in 2011. De grote bedrijven en hun aandeelhouders profiteerden dus reusachtig van de enorme jaarwinsten, waarbij hun blik steeds meer gericht is op de groeicijfers in de opkomende landen. Er is dan ook geen sprake van een crisis voor iedereen, er is sprake van een economische crisis die met beide handen wordt aangegrepen door het grootkapitaal om allerlei oude plannen door te voeren. De crisis wordt zelfs ten dele geënsceneerd om eens en voor altijd de Europese verzorgingsstaten af te breken.

Van de Nederlandse consument moeten ze het steeds minder hebben, zeker nu de koopkracht alsmaar daalt. De groeimarkten liggen elders. Door verplaatsing van productie en kostenbesparingen neemt echter ook het aantal ontslagen werknemers in Nederland drastisch toe, een trend die zich alleen maar voortzet. Bij Philips bijvoorbeeld werkt nog maar een op de acht mensen in Nederland. Tien jaar geleden was dat een op de vijf.

Is het verwonderlijk dat er in ons land sprake is van een steeds grotere scheefgroei en een toenemende tweedeling? De twee achtereenvolgende recessies werken uiteenlopend uit voor de vermogens- en inkomenspositie van gezinnen en bedrijven blijkt uit het jaarlijkse overzicht van het CBS. De gezinnen zien hun inkomen steeds meer slinken, hun koopkracht daalt. De consument heeft in 2011 voor het vierde achtereenvolgende jaar zijn inkomen zien dalen. Vorig jaar ging er in reële termen nog eens 0,4 procent af. Dat kwam omdat de loonstijging met 1,8 procent achterbleef bij de inflatie van 2,3 procent.

De consumenten hadden te lijden van lagere looninkomsten door hogere zorg- en pensioenpremies en vaak ook onder feitelijk geslonken pensioenuitkeringen. Bij de schulden van de huishoudens wegen de woninghypotheken zwaar mee. Ze zijn goed voor 85 procent van de totale schuld. Het leidde er alles bij elkaar toe dat de consumptieve bestedingen vorig jaar met 1,1 procent slonken. Dat had nog erger kunnen zijn als de Nederlanders niet fors meer hadden uitgegeven dan ze aan inkomsten binnenkregen.

De meeste multinationals, maar ook de financiële instellingen, hebben na de grote recessie van 2009 hun inkomens weer behoorlijk op peil weten te brengen. Het herstel bij de financiële instellingen vond met massale hulp van belastinggeld plaats in 2009 en 2010. Vorig jaar is de winst weer gestegen tot 22,2 miljard euro. Bij de grote bedrijven blijft de winst zich verder herstellen. Het exploitatieoverschot kwam vorig jaar uit op 86,7 miljard euro, waarmee het resultaat uit het topjaar 2008 van 93,5 miljard euro weer in zicht komt.

De kapitalistische concurrentie betekent achteruitgang van sociale rechten en voorzieningen. Het doordrukken van de plannen - ook in ons land - van het grootkapitaal, zal onvermijdelijk leiden tot een vicieuze cirkel van schulden, soberheid en recessie met onheilspellende economische en sociale gevolgen. Niet de schuldigen aan de crisis, maar de slachtoffers worden gestraft. Dat is kapitalisme: de schuld leggen bij het individu en zelf gewoon doorgaan met de structurele afbraak.

Alleen een krachtige eenheid en strijdwil tegen de plannetjes van het Nederlands en Europees grootkapitaal kan zorgen voor een Nederland met toekomst. Solidariteit van de werkgevers komt er niet! Alleen knokken helpt!

Het belang van de communisten in dat verzet is hun marxistisch-leninistische inzicht dat de ene klasse de productiemiddelen bezit en de andere klasse gedwongen is zijn arbeidskracht te verkopen. Maar nog belangrijker is het inzicht dat die tegenstelling in een historische context moet worden geplaatst. Hierdoor kan - en hierdoor alleen - er een richting voor de strijd worden bepaald, kunnen de wetten van de historische ontwikkeling worden begrepen en toegepast, en kunnen tactiek en strategie worden bepaald: hoe kan de ene klasse over de andere zegevieren? Voorlopig slagen de kapitalistische machthebbers daar veel beter in dan de arbeidersklasse. Dat is niet alleen en niet eens in de eerste plaats het gevolg van de materiële overmacht waarover het kapitaal beschikt. Belangrijker nog is de ideologische verwarring onder de arbeidersklasse en de daarmee gepaard gaande versnippering.

Leninisme, in het bijzonder, is de ontwikkeling van de strategie en de methoden om een succesvolle klassenstrijd te voeren. De kracht van het leninisme is dat het marxistische concept 'historische onvermijdelijkheid' erdoor wordt verduidelijkt. Leninisme benadrukt het inzicht dat de arbeidersklasse niet simpelweg op een dag wakker wordt en op magische wijze wordt voortgestuwd door materiële voorwaarden en zal opstaan om het kapitalistisch systeem omver te werpen. Integendeel, marxististen-leninisten begrijpen dat een gedisciplineerde voorhoedepartij, samengesteld uit de meest bewuste delen van de arbeidersklasse, de rest van hun klasse moet opstuwen en de leiding moet vormen die nodig is om het kapitalisme omver te werpen.

Lenin wees erop dat 'spontaniteit' geen revolutie kan creëren. Arbeiders zullen in bepaalde gevallen 'spontane opstanden' ontwikkelen. Ze zullen in verzet komen tegen hun onderdrukkers, maar missen daarbij onder zulke omstandigheden een duidelijk begrip van wie hen onderdrukt en waarom. De fundamentele twijfel en soms zelfs vijandigheid van links tegenover haar eigen organisaties, zonder duidelijk leiderschap, zal alleen maar leiden tot 'vakbondsbewustzijn'. Alleen een revolutionaire gedisciplineerde partij kan echter het verzet verheffen tot een hoger, revolutionair bewustzijn.

Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest.

"Een ander maatschappelijk bestel is dringend nodig. Het huidig kapitalistisch bestel is vastgelopen en kan alleen nog maar steeds opnieuw tijdelijk worden opgelapt. Het kortetermijn-winstdenken moet worden vervangen door een politiek die rekening houdt met de grote vraagstukken van drinkwatervoorziening, milieuproblematiek en voedseltekorten. Maar tegelijkertijd moet vooral de verzorgingsstaat als eerste stap op weg naar het socialisme worden verdedigd en verder opgetuigd. Het grote graaien dat sinds begin jaren tachtig leidde tot steeds grotere verschillen tussen arm en rijk moet worden gestopt. De werkenden die de maatschappelijke rijkdom produceren moeten daarvan profiteren, niet de profiteurs, speculanten en kapitalisten. De onmogelijkheid van een 'eerlijk' kapitalisme kan steeds makkelijker worden aangetoond. Kapitalisme met een menselijk gezicht kon slechts in beperkte delen van de wereld bestaan en daar ook alleen tijdelijk, op termijn is het onbestaanbaar."

De enorme rijkdom in handen van een betrekkelijk kleine bovenlaag en de brutaliteit van zijn publieke optreden, de miljonairsbeurzen en glanzende glossy's, maken duidelijk waar het geld voor lonen, uitkeringen, pensioenen en voorzieningen moet worden gehaald. Handen af van ons inkomen, van onze uitkeringen en pensioenen, van onze werkgelegenheid, van onze voorzieningen. "Wij betalen niet voor jullie crisis". Voor sociale vooruitgang en socialisme.

We plaatsen deze keer weer een aantal artikelen alleen op de website. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website. (zie www.ncpn.nl).