Waterput (*)
Terwijl er binnen enkele westerse kranten berichten beginnen te verschijnen waaruit blijkt dat ons beeld over het gruwelijke 'leger van Assad' wellicht helemaal niet correct is, gaan onze Nederlandse journalisten naar hartelust door met hun propaganda-werkzaamheden.
Al eerder schreef ik over de anti-Assad houding waarmee Harald Doornbos zijn werk verricht, maar ook zijn collega Lex Runderkamp weet wat propaganda is. Waarschijnlijk zijn ze zich er zelf niet eens van bewust hoe enorm gekleurd hun berichtgeving is.
Ik hoorde op 23 augustus jl. vroeg in de ochtend op radio 1 een kersverse reportage van Lex Runderkamp vanuit het noorden van Syrië. Zoals gebruikelijk bij de Nederlandse verslaggeving werken ze zo goed als altijd samen met de oppositie tegen de regering. Deze rebellen - die met hun gewapend verzet en hun weerzin tegen overleg, Syrië in een geweldspiraal hebben gestort - worden binnen het westerse perspectief nog altijd vaak neergezet als een soort verzetshelden.
Je zult Lex Runderkamp of Harald Doornbos dan ook zelden burgers horen interviewen die ontzettend blij zijn met het Syrische leger als zij ervoor gezorgd hebben dat hun wijk weer bewoond kan worden, door het wegjagen van al die bendes die niets dan dood en verderf zaaien in hun stad. Op 21 augustus 2012 hadden we een doorbraak toen een Engelse journalist, Robert Fisk, schrijvend voor 'The Independent' met grote verbazing schreef over burgers die soldaten omhelsden in Aleppo.
Ook Martin Chulov van the Guardian durfde zowaar een kritischer artikel te schrijven waarin hij de analyse maakte dat de opstandelingen binnen Aleppo weinig steun genieten. De gewapende opstand lijkt vooral gedragen te worden door buitenlanders en mensen van het platteland, niet door de stedelingen.
Maar dan hebben we onze Lex Runderkamp, die geen oog heeft voor dit soort ontwikkelingen en zich vooral bedient van de visie van de zogenaamde 'vrijheidsstrijders voor democratie en de humanitaire rechtsstaat waarin ruimte is voor iedereen'. Hij haalde in het interview drie gedeserteerde dienstplichtsoldaten aan, waarbij hij hen ruimte gaf hun verhaal te verkondigen.
Dat was natuurlijk het bekende opstandelingenverhaal waarin het leger zo zwart mogelijk wordt gemaakt. Zo zouden ze van hun meerderen de opdracht hebben gekregen om op vrouwen, kinderen en oude mensen te schieten, en wie dat niet deed zou ter plekke worden neergeschoten.
Met dit soort verhalen komt Lex Runderkamp dan aanzetten, waarbij hij vanzelfsprekend niets zegt over hoe onwaarschijnlijk het is dat een nationaal leger kinderen, vrouwen en oude mensen zou gaan doodschieten. Zou het niet waarschijnlijker zijn dat hen is ingepeperd dat ze de meest gruwelijke verhalen dienen te vertellen over het leger, als voorwaarde om niet doodgeschoten te worden?
Hij laat het liggen, zodat nietsvermoedende luisteraars van radio 1 vooral onthouden dat het leger toch wel heel bruut is: ze schieten zelfs op bejaarden, vrouwen en kinderen! Gelukkig hebben we daar de strijders van het Vrije Syrische leger en Lex Runderkamp. Propaganda van het zuiverste soort.Anders kan ik het niet verwoorden.
Het zou een ware revolutie betekenen in de Nederlandse journalistiek als er een reflectie zou worden toegevoegd in deze trant: "De geweldspiraal zou beëindigd kunnen worden als de opstandelingen bereid zouden zijn om in dialoog te gaan met de regering, maar dat weigeren zij pertinent, net als de westerse landen die hen steunen."
(*) bron: http://iraansnieuws.blogspot.nl/2012/08/de-propaganda-van-journalist-lex.html. Waterput is de schuilnaam van de schrijver/ik persoon.