Waarom voeren de media een hetze tegen FNV in Beweging?
De FNV wordt al geruime tijd door een groot deel van de media aangevallen. De opbouw van FNV in Beweging is in volle gang en belangrijke delen van de vakbeweging trachten zich te ontworstelen aan de gewoonte van voorgaande leidingen van de FNV om in achterkamertjes de grote lijnen vast te stellen van het beleid dat al jaren achtereen in de praktijk een verslechtering van de positie van werkenden en uitkeringsgerechtigden betekent. Het verzet tegen het inleveren neemt toe met de omvang en diepgang van de bezuinigings- en hervormingsmaatregelen.
Met de verschillende congressen van de verschillende FNV-bonden voor de boeg en het uitzicht op korte termijn van een gezamenlijk Voorjaarsoverleg van bonden, werkgevers en overheid neemt de druk van de media zienderogen toe. Nadat eerder - rond de pensioenkwestie - de pijlen gericht waren op FNV Bondgenoten, is het nu met name het in 2010 democratisch gekozen bestuur van de Abvakabo FNV dat al enige weken wordt aangevallen. Waar sommige kranten zoals NRC, FD en Volkskrant - in tegenstelling tot De Telegraaf en het AD - hun voorkeur voor de standpunten van werkgevers en regering nog trachten te versluieren, is er nu haast geboden en wordt duidelijk getoond waar alle burgerlijke media in Nederland politiek staan. Zij kiezen onverkort voor een aanpak die de vakbeweging moet verzwakken. Zij binden de strijd aan tegen de ontwikkelingen binnen de vakbeweging die tot een strijdbare, transparante en democratische vakbeweging leiden. Daarbij wordt gebruikgemaakt van alle vraagstukken die de vakbeweging de komende periode nog moet gaan oplossen. Bovendien trachten de media werkelijke en gefingeerde tegenstellingen op te blazen, te vergroten en te misbruiken om de groeiende eenheid binnen de FNV in de kiem te smoren.
Het zijn met name de grotere bonden zoals FNV Bouw, FNV Bondgenoten en Abvakabo FNV, die een belangrijke rol spelen in de opbouw van een nieuwe strijdbare FNV. Dit zijn ook de bonden die het meeste te verduren krijgen. Voor Abvakabo FNV spelen nog specifieke ontwikkelingen mee. Het in mei 2010 gekozen nieuwe dagelijkse en landelijke bestuur heeft dringend tijd nodig om de ingewikkelde en noodzakelijke veranderingen door te voeren als gevolg van de nieuwe koers sinds dat laatste congres. Het uitzetten van een nieuwe koers vraagt tijd en tact. De media zijn er op uit dit interne proces van buitenaf negatief te beïnvloeden en mogelijke oplossingen bij voorbaat onmogelijk te maken door alle tegenstellingen, ook de oplosbare, te vergroten. Werkgevers en regering willen wel een gesprekspartner, maar geen sterke en strijdbare.
De aanvallen tegen het bestuur van AbvaKabo FNV zijn gericht tegen de gehele FNV, tegen een succesvolle verandering van de huidige FNV naar een FNV die stem geeft aan de leden en afscheid wil nemen van het sociaal partnerschap. Gericht tegen een vakbeweging die onverkort wil en kan opkomen voor de belangen van werkenden en uitkeringsgerechtigden, jongeren en ouderen.
De discussies binnen de verschillende FNV-bonden zijn nog niet afgerond en de transformatie naar FNV in Beweging is een uiterst kwetsbaar proces. Dat geldt ook voor de gecompliceerde omvorming van de grotere bonden. Het doel van de aanvallen kan dan ook niet anders zijn dan te voorkomen dat de nieuwe FNV een krachtige, strijdbare organisatie gaat worden die in staat is weerstand te bieden tegen de afbraakplannen van werkgevers en de huidige VVD-PvdA-regering.
Leugens, verdraaiingen en aanvallen onder de gordel worden niet geschuwd. Nu een Voorjaarsakkoord nog uitgebleven is en binnen de FNV een hard gevecht aan de gang is over de vraag welke eisen moeten worden gesteld en welke maatregelen moeten worden genomen, proberen werkgevers, regering en de media de radicalisering van de landelijke leiding te verzwakken.
Er ligt een breed pakket aan maatregelen van kabinet en werkgevers te wachten die als ze worden doorgevoerd grote gevolgen zullen hebben. Zoals verslechtering van het arbeidsrecht: verkorting en verlaging WW, uitkleden ontslagrecht, verdere flexibilisering van de arbeidsmarkt en verhogen van de werkdruk. Maar ook afbraak van collectieve voorzieningen, zoals het zorgstelsel, verlaging van de arbeidskosten en vergroten van de marktwerking. De werkloosheid neemt zienderogen in veel sectoren toe.
Genoeg redenen om geen Sociaal Akkoord te accepteren waarin de positie van werkers en de van werken afhankelijke bevolking verzwakt wordt. Genoeg redenen om tegen in verzet te komen, genoeg redenen voor een sterke, strijdbare vakbeweging. Maar vooral genoeg redenen om de eenheid binnen de bonden en tussen de bonden te bewaren om geen onnodige tegenstellingen te creëren, zoals een verschil tussen 'onderhandelaars' en 'activisten'. Actie en onderhandelen liggen immers in elkaars verlengde. Acties tonen de kracht van de vakbeweging en sterke acties leiden tot betere onderhandelingsposities.
De echte tegenstelling is die tussen voorstanders van het idee van sociaal partnerschap en degenen die vinden dat je er niet meer samen uitkomt, dat polderen in achterkamertjes moet worden vervangen door transparantie en openlijke strijd. De echte strijd is de strijd tegen het idee dat wat voor de ondernemers goed is ook goed is voor de werkende bevolking. Dat is een sprookje. De werkenden zorgen voor het groter worden van de nationale koek en zij hebben recht op een groter deel. De huidige politiek en die van de afgelopen jaren leidt en leidde tot een steeds grotere kloof tussen het inkomen van de werkenden en de bezitters van de productiemiddelen. Daar zitten de echte tegenstellingen.
Ondernemers(bazen), vertegenwoordigers van de huidige neoliberale regering en sommigen in kringen van leidende vakbondsbestuurders, zijn bang dat de werkelijke tegenstellingen worden begrepen. Dat er niet alleen meer geknokt wordt voor terechte vakbondseisen, maar dat er ook politieke eisen worden gesteld. Dat de spanningen binnen de huidige regeringscoalitie gaan toenemen onder druk van een strijdbare en vastberaden vakbeweging die in eenheid weet op te treden. Dat werkgeversbaasje Wientjes geen steun meer krijgt van medepolderaars in de SER en soortgelijke organen. Want dan pas kunnen ondernemersfraude en graaicultuur daadwerkelijk en effectief aan de kaak worden gesteld en worden aangepakt. Daarvoor moet er inderdaad radicaal linksaf worden gegaan. Daarvoor zullen er binnen de vakbeweging brede coalities moeten worden gesloten op inhoud, ongeacht verschil in politieke opvatting en georganiseerdheid. Dan zal ook duidelijk worden welk deel van de PvdA bereid is tegen de besluiten van de huidige leiding van die partij te knokken en welke dat afbraakbeleid willen blijven steunen.
De recente aanvallen op het bestuur van de Abvakabo FNV zijn gericht tegen de gehele strijdbare vakbeweging. Daarop past maar een antwoord: eenheid tegen de gecoördineerde aanvallen op de vakbeweging.
Maak de vakbeweging sterk en strijdbaar. Kom op voor je rechten. Samen sta je sterk!
Partijbestuur NCPN
4 maart 2013
