"De mensen, die het zich tot een gewoonte maken af te geven op de ongeorganiseerden - en onder hen roeren zich maar al te vaak vakbondsbestuurders - zouden er verstandiger aan doen zich af te vragen wáár de oorzaken van de grote ongeorganiseerdheid schuilen. Veel werkers, die nog niet besloten tot de vakbeweging toe te treden, deden dat allerminst uit gebrek aan strijdlust. Veeleer verwijten zij 'de vakbeweging' juist gebrek aan strijdlust en activiteit.
Communisten wijzen deze redenering van de hand. De betrokken werkers verslijten de vaak gehoorde pleidooien tot gedweeë naleving van het matigingsbeleid van dit kabinet - die zij volkomen terecht kritiseren - ten onrechte voor de mening van 'de vakbeweging'. De leden en kaders hebben er de afgelopen tijd bij meer dan een gelegenheid geen twijfel over laten bestaan hoe de matigingskoers allerwegen afgewezen wordt. Wij communisten zeggen dan ook tegen de ongeorganiseerde collega's: Uw plaats behoort in de vakbeweging. Iedere strijdbare werker dient georganiseerd te zijn in het NVV.
Maar tegelijkertijd staat natuurlijk als een paal boven water voor ieder die actie wil, dat met de strijd niet gewacht kan worden tot dat doel is bereikt. Hij zal integendeel geen moment aarzelen om, terwijl hij optreedt voor eenheid voor alle werkers in de vakbeweging, in de praktijk die eenheid gestalte te geven in de strijd die vandáág gevoerd moet worden. De beste manier om dat te doen is het vormen van actieleidingen per bedrijf, bouwobject of werkplaats, steunend op het vertrouwen van zoveel mogelijk personeelsleden, georganiseerden en ongeorganiseerden. Door zo te handelen wordt niet alleen de onmisbare voorwaarde geschapen voor het welslagen van de actie; er wordt gelijkertijd een bijdrage geleverd van niet te onderschatten belang aan het terugdringen van de ongeorganiseerdheid."
Fré Meis, Vormt actiecomités! In: De Waarheid Speciaal, februari 1977.