Politieke verklaring van het Nationale Bevrijdingsfront - Bahrein ter gelegenheid van de 58e verjaardag van de partij [1]
Ook dit jaar hebben wij weer uitgekeken naar deze 15e februari. Het is de dag waarop wij de verjaardag vieren van het belangrijkste moment in de strijd van de arbeidersklasse van Bahrein, en die gegrift staat in haar geheugen. Want 58 jaar geleden verzamelde zich op deze dag in de hoofdstad Manama een kleine groep jonge revolutionaire arbeiders met het doel een arbeiderspartij op te richten, het Front voor de Nationale Bevrijding. Toen werd de eerste steen gelegd voor een voorhoede-organisatie, die opkwam voor de belangen van de werkende mensen, de armen en de intellectuelen van Bahrein. Het was het subjectieve antwoord op de objectieve historische situatie waarin zich een duidelijke nationale arbeidersklasse had ontwikkeld die was voortgekomen uit kleine groepen arbeiders in de oliewinning, nadat in 1931 de eerste oliebron was ontdekt. Onze arbeidersklasse heeft een roemrijke geschiedenis doorgemaakt en in elke sociale beweging en in elke staking haar sporen achtergelaten. Haar leidende rol werd nog eens versterkt door de oprichting van haar eigen politieke partij.
De strijd voor de rechtvaardige eisen van het volk is sindsdien altijd doorgegaan, vooral in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, toen veelkleurig links in Bahrein de luidruchtige, opstandige massabewegingen aanvoerde! Vanaf de jaren tachtig en in de loop van de jaren negentig viel deze nationale strijd echter stil, toen nieuwe generaties opkwamen die gingen strijden onder een religieuze vlag. Dat had te maken met de Iraanse revolutie (in 1978/9), die uiteindelijk resulteerde in de dominantie van rechtse religieuze vleugels in de Iraanse maatschappij en die daardoor de democratische opbouw in Bahrein ernstig bemoeilijkte. Onder deze moeilijke omstandigheden lukte het de progressieven in Bahrein niet meer hun krachten bijeen te houden en verminderde hun vroegere invloed. Desondanks bleven ze, tot op de dag van vandaag, onverminderd een progressieve nationale groep vormen met een onverzettelijke harde kern.
Twee jaar geleden kreeg Bahrein te maken met een zeer problematische protestbeweging, die bekend staat als de 'beweging van 14 februari 2011' [2]. Nadat deze een aantal opmerkelijke eisen had gerealiseerd, verviel ze in een ernstige vorm van extremisme. Ze koos niet langer voor reële, haalbare eisen, maar voor onmogelijke leuzen, zoals de omverwerping van het regime. Dit leidde tot een eindeloze reeks van acties en reacties, die van deze beweging uiteindelijk een maatschappelijk probleem maakte, waardoor ze haar bestaansrecht verloor. Omdat ze opkwam voor groepsbelangen en gewelddadig was, zorgde ze in onze harmonieuze samenleving voor sektarische versplintering en polarisatie, waaraan zelfs de meest hechte familie niet kon ontsnappen.
De Bahreinse samenleving is nog steeds intern verdeeld en wordt heen en weer geslingerd tussen twee benaderingen met geheel tegengestelde visies. Enerzijds het extremistische standpunt dat alleen het voortduren van de maatschappelijke ontwrichting en van de gewelddadige opstanden tot de inwilliging van de eisen zal leiden, als een krankzinnige wedstrijd waarin men zo veel mogelijk elkaars botten breekt! Anderzijds de vage idee dat een matiging van de eisen en een afwachtende houding een einde zal maken aan de huidige crisis! In werkelijkheid is juist samenwerking van allen nodig en het vertrouwen in een derde, rationele visie die vasthoudt aan de rechtmatige eisen, maar kiest voor de vreedzame, legale weg. En die tegelijkertijd rekening houdt met de subjectieve en objectieve omstandigheden, het bestaande machtsevenwicht, het lage niveau van het maatschappelijke bewustzijn en de maximaal haalbare eisen onder de huidige omstandigheden.
Ons eiland ligt in een geopolitiek gevoelig gebied en is daardoor extra kwetsbaar voor de hevige concurrentie tussen regionale en internationale machten. En omdat Bahrein niet alleen kampt met een geografisch zwakke positie op regionaal niveau, maar ook met een nationaal demografisch probleem, is het voor deze buitenlandse machten gemakkelijk om zich te mengen in onze binnenlandse aangelegenheden. Dat wordt nog eens versterkt doordat de binnenlandse actoren (de regering en de politieke groeperingen) niet begrijpen dat het van levensbelang is om de eenheid te bewaren. Daarom roept het Front nu de nationale krachten op om zich sterk te maken voor het behoud van de gemeenschappelijke sociale structuur, en veroordeelt dan ook op de meest krachtige wijze elke buitenlandse inmenging in ons land, door wie dan ook.
Kortgeleden is een 'nationale dialoog' gestart. Daaraan nemen alle betrokken partijen, waaronder de regering, deel in een poging de beste weg te vinden om uit de impasse te komen waarin we ons momenteel bevinden en die geleid heeft tot de huidige politieke ontwrichting, maatschappelijke spanning en economische verlamming! Er zullen slechts verliezers zijn als niet alle partijen tezamen tot een nationale verzoening en een gemeenschappelijk vergelijk kunnen komen, ook al zijn die misschien niet meer dan een tussenoplossing. Het devies moet dus zijn: geen winnaar, geen verliezer!
Vanuit een gevoel van historische verantwoordelijkheid die op de schouders van allen rust, roept het Front de verschillende groeperingen en partijen die deelnemen aan de dialoog, op om hun eigen beperkte visie los te laten en om in deze moeilijke omstandigheden het belang van het hele land boven elk ander belang te plaatsen en zich elke mogelijke inspanning te getroosten om te komen tot een soort overeenkomst die zowel de verworvenheden in stand houdt, als vasthoudt aan de rechtvaardige, realistische eisen die gebaseerd zijn op de geest van het nationale handvest, de onderdelen van het ontwerp van de kroonprins en de aanbevelingen van de commissie Bassiouni [3].
Laat deze verjaardag voor ons een impuls zijn om de activiteiten van het Front op de verschillende politieke, intellectuele en organisatorische niveaus te intensiveren. Laten we schouder aan schouder met onze bondgenoten in de democratische beweging werken aan de versterking van het progressieve democratische traject en aan de samenwerking met alle geledingen in de nationale beweging. Zodat er een institutionele rechtsstaat kan ontstaan die voortvarend en doelbewust de noodzakelijke nationale instituties en wetgeving tot stand brengt en die daarmee zorgt voor de versterking van de universele vrijheden, de democratie, de principes van de mensenrechten en de onpartijdigheid van de officiële media; voor de uitbanning van elke vorm van discriminatie; voor de bestrijding van de corruptie; en voor de serieuze verbetering van de levensstandaard en het gezondheids- en onderwijsniveau van de arme bevolkingsgroepen. De vernieuwde wetgeving zal op die manier de langverwachte burgerlijke staat dichterbij brengen.
[1] Het Nationale Bevrijdingsfront - Bahrein is een clandestiene marxistisch-leninistische partij in Bahrein. Zij werd op 15 februari 1955 opgericht en was de eerste linkse partij in de Arabische staten van de Golfregio. (Wikipedia)
[2] "In Bahrein brak in februari 2011 onrust uit. Een deel van de shi'itische meerderheid van de bevolking kwam in opstand tegen de sunnitische heersers van het land, die de shi'ieten onderdrukken. De opstand, waarbij zestig doden vielen, werd hardhandig neergeslagen met hulp van het leger van Saoedi-Arabië. De afgelopen twee jaar zijn shi'itische activisten overigens blijven demonstreren tegen het regime." (NRC 7-1-2013)
[3] Deze onafhankelijke onderzoekscommissie onder leiding van M. Cherif Bassiouni (VN-expert oorlogsmisdaden) werd 29 juni 2011 door de koning van Bahrein ingesteld om de gebeurtenissen tijdens en na de periode van sociale onrust (februari/maart 2011) te onderzoeken, en presenteerde 23 november 2011 haar eindrapport. (Wikipedia)
Bron: www.nlf-bahrain.com
Vertaling uit het Arabisch: Louis Wilms.