Truke
Rinze Visser
Is het u, trouwe lezers van deze krant, ook opgevallen dat de autoriteiten - van hoog tot laag - het volk steeds vaker toespreken met de woorden dat het flink moet zijn. De media van allerlei slag worden niet moe om dat de mensen in te wrijven. Zo werd ik er pas weer van nabij met de neus opgedrukt toen uitkerings- en poortwachtersorganisatie UWV een pas de vorige dag uit het ziekenhuis ontslagen, gedotterde hartpatiënt telefonisch sommeerde om, ondanks ziekte, toch te moeten solliciteren.
Zag, las en hoorde ik de laatste tijd al niet veel verhalen met foto over zeer oude mensen die nog o zo flink zijn, die zich veel te kras voelen voor een verzorgingshuis? Las ik ook niet nogal wat interviews met bijna 70-jarigen die nog aan het werk zijn? Hoor ik de plant 'geranium', waar je vooral niet achter moet blijven zitten, ook niet heel dikwijls voorbijkomen?
Is het niet mevrouw Klijnsma - staatssecretaris en jazeker, PvdA! - die, ondanks haar lichamelijke beperkingen, nooit moe wordt om met veel enthousiasme te verkondigen dat 'wij met z'n allen' flink moeten zijn en de in gang gezette forse achteruitgang van sociale zekerheid en zorg zelf in straat, in buurt, in de familie moeten opvangen? Was het laatst ook niet een mij totaal onbekend kamerlid - óók PvdA - dat op de televisie, wel heel zichtbaar invalide, de afbraak van de huishoudelijke hulp aan ouderen en invaliden verdedigde? De boodschap is duidelijk: we moeten flink zijn en nog flinker worden; niet altijd maar op de overheid leunen...
Is niet de tentoongestelde honderdjarige zo oud geworden omdat hij of zij altijd zo hard gewerkt heeft? Is niet de in beeld gebrachte 65+-er, die nog steeds aan de slag is - 'de duvel is oud' - een voorbeeld voor al die naar het pensioen snakkende lieden? Als keihard werkende staatssecretarissen en Kamerleden met hun handicaps zulke zware verantwoordelijkheden kunnen dragen, wie zijn wij dan om te zeuren over eigen risico's en bijdragen, over lagere toeslagen en hogere huren, over kortingen op bedrijfspensioenen, over rechteloosheid op de werkvloer, over langer moeten werken of over de druk van uitkeringsinstanties?
'Meedoen' is het motto van de autoriteiten en hun uitvoerders. Een nieuwe wet is in aantocht: de participatiewet (meedoen!). 'De mensen in hun kracht zetten', 'zelfredzaamheid', 'eigen verantwoordelijkheid', dat zijn de veelvuldig uitgekreten leuzen. Mooie woorden... En, vergeet niet de solidariteit die weer handen en voeten moet krijgen. Want, zeggen ze, het draagvlak onder de solidariteit kalft af. Deze zogenaamde verdedigers van de solidariteit - vooral de PvdA-woordvoerders -, die nog maar enkele maanden geleden door VVD en Telegraaf op de vlucht gejaagd zijn voor 'hun' inkomensafhankelijke zorgpremie, deze helden van de solidariteit, zullen het volk, vooral dat deel dat het vanwege de sociale afbraak moeilijk heeft, wel eens leren wat solidariteit is... Want solidariteit is toch hun handelsmerk, dat van de sociaaldemocratie? Zo wordt het aanbevelen en aanmoedigen van de VVD-doelstelling toch nog solidariteit. Hoe ver kun je zinken...?
Jazeker, het volk moet flink zijn. Dat zeggen zij die heel goed weten wat de mensen nog voor hun kiezen zullen krijgen. Want het gaat om hervormingen van het kapitalistische stelsel: het stelsel ontdoen van de bereikte resultaten van socialistische politiek in al haar schakeringen. Het gaat om herverdeling van macht en middelen! De klasse van bezitters, van stinkend tot gewoon rijk, tot behoorlijk bemiddeld, is zich aan het versterken, ondanks het geweeklaag over de - overigens door haar eigen geldzucht veroorzaakte - crisis. Zij maken gebruik van de crisis om de ten doel gestelde herverdeling te versnellen. Het volk is nog teveel onderhevig aan de eeuwenlange indoctrinatie dat er nu eenmaal boven-hen-gestelden zijn en dat dit altijd zo zal blijven, ook wel zo zal horen; dat het hier om een 'natuurwet' gaat.
Wat doen al die miljardairs, wat doen al die veelvoudig miljonairs met hun geld? Wat doen die mensen met een jaarinkomen van tonnen aan euro's met al dat geld? Hoeveel woonkamers, hoeveel slaap- en badkamers, een zo groot mogelijke tuin, hoeveel extra 'optrekjes' in andere landen of werelddelen heeft een mens nodig? Zijn hun magen en darmen zo veel groter dan die van mensen die 30.000 euro of minder thuisbrengen? Zij kunnen dat geld niet opmaken. Met aftrek van alle luxe en overbodige zaken wordt het geld omgezet in de productiemiddelen. Wat aan de maatschappij onttrokken wordt, komt zo weer ten goede aan de bezittende klassen. Met hoge salarissen, met bonussen en andere douceurtjes bindt de kapitalistenklasse ook de kleinere bezitters aan zich, zodat door de jaren heen de machthebbers zichzelf in stand houden en, zoals in deze tijd, zichzelf versterkt. Relatiebureaus zorgen ervoor dat er vooral onderling getrouwd wordt. (Durft u het aan? Alleen voor hoger opgeleiden!). Zo wordt ook het lagere echalon van de bezitters, dat veel belang bij sociale afbraak meent te hebben, vereenzelvigd met hen die echt aan de touwtjes trekken. Ook zij hebben een wereld te verliezen. Ook daar is klassenbewustzijn...
Daarom moet socialisme en alles wat daar maar in de verte op lijkt van de aardbodem verdwijnen. Maar er zal teruggevochten worden. Want de wal zal het schip keren. Met de rug tegen de muur kun je alleen nog maar vooruit. De tekst in het klad van dit stuk was af. De volgende dag zie ik de krant van de dag daarvoor - het is alsof de duvel ermee speelt -: "Eeuweling doet zelf de was". Met foto. De zoveelste boodschap dat we flink moeten zijn en meer moeten incasseren.