De nog maar enkele jaren geleden met sociale bewogenheid aangekondigde en uitgevoerde verruiming van het ondersteuningsbeleid voor mensen met lage inkomens, wordt nu al weer ten grave gedragen. Oorzaak: het zogenoemde 'nieuwe denken', de nieuwe flinkheid van de bestuurders, als het om mensen met weinig inkomen gaat. Maar ook de aanstaande gemeentefusie is als een welkome gelegenheid gezien om de sociale knop in rechtse richting om te draaien. Dat betekent voor de betrokkenen honderden euro's per jaar inleveren. Het zijn dezelfde mensen die meer huur- en zorgpremie moeten betalen en lagere toeslagen ontvangen; meer eigen risico's moeten nemen, hogere eigen bijdragen moeten betalen. Bovendien groeit het aantal werklozen en dus nog grotere daling van de koopkracht. Steeds meer mensen hebben de grootste moeite hun hypotheekverplichtingen na te komen. Rechten op de werkvloer staan onder steeds grotere druk. Alle bewogen en sociaal klinkende praatjes van politici hebben niet kunnen verhinderen dat zijzelf het absolute minimum - de bijstandsnormen - hebben verlaagd, waarvan het einde nog niet in zicht is. Het is crisis. Veroorzaakt door de hebzucht van de superrijke nooit-genoeg-hebbers. Deze daders hebben van de gevestigde politiek niets te vrezen, gaan vrijuit en leven zelfzuchtig voort. De slachtoffers moeten bloeden. En toch zal het aantal werkbezoeken en tevredenheidsonderzoeken niet van de lucht zijn. De politici die dit alles nog rechtvaardig noemen die stinken uit hun mond.
Rinze Visser,
NCPN-Lemsterland, 17 mei 2013.