FNV: Investeer in mensen en banen
Alleen mogelijk door strijd!
Wil van der Klift
De FNV vindt dat het tijd is om te investeren in werk en mensen. Honderdduizenden mensen zitten zonder baan, houden hun geld in hun portemonnee en zijn het vertrouwen in de economie kwijt. Toch gaat het kabinet door met desastreuze extra bezuinigingen van 6 miljard. Volgens de FNV een verkeerd signaal. Dat klinkt allemaal goed. Maar wat is de werkelijkheid?
FNV-voorzitter Ton Heerts: "We moeten investeren om het minimale vertrouwen in de economie te doen groeien. Investeren in gewoon goed werk en ervoor zorgen dat mensen weer geld gaan spenderen. Dat moet nu het besef in Den Haag zijn, niet verder bezuinigen. De koopkracht van mensen gaat er ook in 2014 weer op achteruit, tel daar het hoge aantal werklozen en de onzekerheid van werkenden over hun baan bij op. Ik kan niet anders dan concluderen dat dit pakket aan maatregelen heel zuur is voor velen."
Het gebruik van een woord als 'zuur' geeft aan dat Heerts niet echt snapt wat er aan de hand is. De slopende sociale afbraak is schandalig en moet worden gestopt, want het gaat om onaanvaardbare maatregelen. Daar past maar een antwoord op: actie en mobilisatie. Op 30 november a.s. zal moeten worden gestart met keiharde acties tegen dit sloperskabinet, waarvan een aantal partijgenoten van Heerts deel uit maken. Het wordt steeds duidelijker dat Heerts helemaal niet echt wil mobiliseren, maar zich blijkbaar door de druk van onderop en vanuit bonden als de Abvakabo FNV gedwongen voelt tot actie en het stellen van een looneis van 3 procent. Alleen door ingrijpen van het ledenparlement kon worden voorkomen dat de FNV-leiding een looneis zou stellen onder de prijscompensatie!
Illusies dat Heerts het nodige kan ritselen met partijgenoten in de regering moeten worden losgelaten. Wie nog in zulke sprookjes gelooft doet er beter aan die te vergeten. Achterkamertjespolitiek is geen antwoord op de diepgaande kapitalistische crisis. Werkgevers en rijken vechten keihard voor hun privileges. Het kabinet helpt hen daarbij! Dat is wat er aan de hand is. Het MKB wordt gedwongen zich los te maken van het grootkapitaal. Biesheuvel begint voor zichzelf, want de ex-voorzitter van het MKB is keihard aangelopen tegen de grote banken en multinationals die veel minder dan het MKB afhankelijk zijn van de binnenlandse markt en bovendien de kleinere ondernemers steeds meer knevelen. Dat is de werkelijkheid. Stop daarom de illusies. Alleen strijd aan de basis in buurten en bedrijven zal helpen.
In plaats daarvan zegt Heerts dat de FNV samen met werkgevers en het kabinet nu 'keihard' verder gaat werken met alle maatregelen die zijn afgesproken in het Sociaal Akkoord. En dat terwijl volgens TNS Nipo nog maar 12 procent van de kiezers vertrouwen in het kabinet heeft. Hij doet zijn bewering bovendien op het moment dat van alle kanten - ook en met name door coalitiepartner VVD - het Sociaal Akkoord ter discussie wordt gesteld! Waar is hij mee bezig? Op die manier stuurt hij de vakbeweging de verkeerde kant op. Bovendien blijkt bij een nadere analyse van dat akkoord zelfs dat er meer wordt ingeleverd dan gewonnen. De winst is mager, weinig substantieel en bovendien onzeker, terwijl er structureel aanzienlijk wordt ingeleverd.
Inmiddels groeit de werkloosheid rap, neemt de koopkracht verder af en wordt de bevolking gedwongen te bezuinigen. Vaak wordt gewezen op het voorbeeld Duitsland, waar het iets beter zou gaan dan in Nederland. Vergeten wordt daarbij dat de sociaaldemocraat Schröder vanaf 2003 Duitsland met harde hand heeft gesaneerd. Daar werd de verzorgingsstaat al eerder fors uitgehold. Daarvoor was niet eens nodig de bevolking op het verkeerde been te zetten met begrippen als 'participatiemaatschappij'. Daar ging gewoon de botte bijl in de voorzieningen. Daar werd een sanering doorgevoerd waar alle grote ondernemers in Nederland hun vingers bij aflikken en waarvan ook de toppen van VVD en PvdA dagelijks dromen.
Het terugbrengen van werkloosheidsuitkeringen naar een jaar, het verhogen van de pensioenleeftijd, strengere regels voor uitkeringsgerechtigden werden daar radicaal ingevoerd. En hier stap voor stap. Ten koste uiteraard van de loon- en uitkeringsafhankelijke bevolking. Het op export gerichte grootkapitaal streek de revenuen op. Dat kon allemaal gebeuren omdat de vakbonden akkoord gingen met loonmaatregelen. In Nederland durfden de politieke voorlieden het niet aan om onder leiding van een ondernemer zo'n radicale afbraak door te voeren. Maar de doelstelling is daarmee niet van de baan. Dagelijks staat een koor van smaakmakers en zelfbenoemde deskundigen klaar om de bevolking aan te praten dat harde hervormingen nodig zijn. Maar voor wie eigenlijk?
Ook tijdens, of juist door de kapitalistische crisis, nam het aantal superrijken weer toe. Inmiddels telt Nederland 1290 mensen met meer dan 30 miljoen dollar op de bankrekening. Dat zijn er 85 meer dan vorig jaar. Bij elkaar hadden deze superrijken 175 miljard te verdelen, ofwel een vijfde van wat we in Nederland per jaar gezamenlijk produceren (World Ultra Wealth Report/Wealth X). Eerdere berekeningen spraken van 375 miljard bij 149.000 vermogenden. Honderdvijfenzeventig tot driehonderdvijfenzeventig miljard! Er is geld genoeg Heerts! De extra bezuiniging van 6 miljard is daarbij vergeleken peanuts. Laten we nu eindelijk eens het geld gaan halen waar het zit!