Rinze Visser in gesprek met Martin Hoffman
Tegen het einde van 2014 had ik een gesprek met Martin Hoffman, gepensioneerd en met zijn echtgenote al weer heel wat jaartjes in Lemmer woonachtig. Door gemeenschappelijke kennissen kennen Martin en ik elkaar ook al weer enige tijd. Martin Hoffman is een bijzonder mens, met een sterk sociale inslag. Bescheiden, maar wel met een behoorlijke staat van dienst als het gaat om mensen in nood te helpen. Niet alleen in de eigen omgeving, maar ook ver van hier. Zoals op Cuba.
"Daar hebben de mensen het - vooral door de VS-blokkade - erg moeilijk", zegt hij. Zijn kennismaking met Cuba ontstond toen hij daar met zijn dochter en haar vriend op vakantie was. Hij raakte verliefd op de mensen daar. Het zó moeilijk hebben en toch zo vriendelijk en gastvrij zijn, dat emotioneerde hem. Een aantal jaren geleden schreef het plaatselijk weekblad een artikel over Martin Hoffman. Hij kwam op Cuba met een man in aanraking die nauwelijks nog een letter kon lezen, Martin gaf hem z'n brilletje en de man kon opeens weer wat zien. Vanaf dat moment begreep hij dat de mensen op Cuba vooral behoefte hadden aan brillen.
Later breidde zich dat uit naar hoorapparaten en andere zaken waar ook behoefte aan was. Zoals deugdelijk sanitair en nierdyaliseapparaten voor een ziekenhuis in Holguín, maar ook zeep, waspoeder en tandpasta. Martin zegt dat er meer dan honderdduizend brillen en ook enkele duizenden hoorapparaten door bemiddeling en de inzet van Hoffman naar Cuba zijn gevlogen, en toen dat door de hoeveelheid niet meer kon, zijn verscheept. "Niet alleen door mij", zegt hij, "ook anderen, zoals medewerkers van Cuba Care en hun familieleden hebben hier hun krachten aan gegeven". Martin: "Maar ook andere goederen, zoals kinderschoenen voor een kindertehuis voor weeskinderen, en ook kleding, zijn door donaties van een bevriende stichting in het Friese Koudum op Cuba zelf aangeschaft. Als je dan die blijdschap van de gehandicapte kinderen ziet, dan word je ook zelf blij, maar ook ontroerd".
Martin Hoffman is pas weer terug uit Cuba, waar hij met het gedoneerde geld spullen voor de kinderen heeft gekocht en op de plaats van bestemming heeft gebracht. Na zijn terugkeer uit Cuba kwam het nieuws dat er een eind aan de VS-blokkade van Cuba zal komen. Martin naar zijn mening gevraagd: "Dat zijn goede berichten. Als al die import- en exportbelemmeringen opgeheven zijn dan komt er meer perspectief voor de bevolking. Nu is er door de blokkade een tekort aan essentiële producten. Want het is toch van de gekke dat je als land zeer goed opgeleide mensen hebt, zoals bijvoorbeeld in de gezondheidszorg, en niet over apparatuur beschikt om mee te werken. Maar ik denk wel dat het nog wel even duurt voor de positieve effecten voor de bevolking merkbaar zullen zijn. Want die blokkade heeft wel heel erg lang geduurd". Hij denkt dat het toerisme uit de Verenigde Staten sterk zal toenemen. "Daar maak ik me zorgen over. Want dat brengt ook de ieder-voor-zich-mentaliteit naar het eiland. Als dat maar niet ten koste gaat van de saamhorigheid en solidariteit die ik op Cuba zo bewonder. Maar als de blokkade verdwijnt, dan is er wel een einde gekomen aan iets dat onmenselijk is."
Martin: "De mensen op Cuba zijn zo gastvrij, ondanks al hun problemen. Ik heb ze leren kennen als vrolijke en beschaafde mensen, niet dat ruwe en respectloze wat je in Nederland vaak ziet. Dat vriendelijke en beschaafde, dat leren ze daar al van kinds af aan op school". Op mijn vraag wat zijn drijfveren waren om dat alles voor mensen op Cuba te doen, antwoordt hij dat hij altijd al mensen die het moeilijk hebben en het minder hebben dan hijzelf heeft willen helpen. Omdat toevallig Cuba op zijn weg kwam, is het zo gelopen. Martin: "ik ben blij dat ik vrienden heb die er net zo over denken".