In deze krant en op de website www.ncpn.nl wordt uitvoerig stilgestaan bij de ontwikkelingen in de wereld. De informatie die we verschaffen staat haaks op het nieuws van de eengemaakte media, die met enkele varianten dezelfde pro-kapitalistische verdraaiing van de werkelijkheid weergeven. Steeds meer wordt ervan uitgegaan dat mensen geen moeilijke, ingewikkelde vraagstukken willen. Na een dag hard werken moet er in de media lichte kost voorhanden zijn. Een schromelijke onderschatting en vergissing nu steeds meer mensen zich gaan afvragen wat de oorzaken zijn van de snelle achteruitgang van levenspeil, democratie, cultuur en menselijke waarden. De informatie die Manifest levert, druppelt uiteraard maar mondjesmaat door. Maar alle beetjes helpen. De politieke verhoudingen in ons land bestaan immers niet voor eeuwig! De honger naar ander nieuws neemt toe.
Voor NCPN en Manifest ligt een grote berg taken te wachten. Steeds meer politiek bewuste jongeren strijden met ons mee. Dat is een enorme stap voorwaarts. Partij en krant staan midden in de hedendaagse ontwikkelingen. Rechts opportunisme en links radicalisme liggen daarbij op de loer. Het zoeken blijft naar een evenwichtige, uitvoerbare politiek. Het gebruikmaken van onze sterke kanten en begrijpen en rekening houden met onze zwakke kanten is daarbij essentieel. Onze kracht ligt in de politiek-ideologische kennis. De eenheid tussen de marxistisch(-leninistische) inzichten, positie en methode biedt - mits dialectisch toegepast - een uiterst waardevol instrument om de veranderende werkelijkheid te begrijpen en te veranderen. Of in gewoon Nederlands: de NCPN en Manifest zijn als geen andere partij en krant in dit land in staat om uitleg te geven aan de verwarrende ontwikkelingen in de wereld. Een steeds groter deel van de bevolking is op zoek naar steekhoudende verklaringen nu er een einde komt aan de Amerikaanse eeuw.
De communistische wereldbeweging is op dit moment op zoek naar nieuwe wegen en balansen. Er wordt mondiaal gezocht naar effectieve antwoorden op de kapitalistische crisis en wegen naar het socialisme. Zo'n zoektocht leidt altijd noodzakelijk en onmisbaar tot discussies. Daarbij de eenheid in het oog houden is dan een vereiste. Eenheid is dringend nodig, maar nooit ten koste van de principiële uitgangspunten. De dialectische eenheid tussen principiële standvastigheid en tactische souplesse is een van de moeilijkste uitdagingen, zoals we zien bij het steeds opportunistischer optreden van de SP en al veel eerder bij het optreden van de traditionele sociaaldemocratische partij.
Vaak wordt er gekeken naar politieke partijen en politici als er gezocht wordt naar verklaringen voor politieke en economische ontwikkelingen. Steeds duidelijker wordt echter dat in het Westen de grote financieel-industriële conglomeraten de dienst uitmaken. Zij leven in hun eigen werkelijkheid, zoals de Malietoren in Den Haag symboliseert, een totaal andere dan waarin het 'gewone' volk leeft. Het gebouw van VNO-NCW verheft zich boven het gekrioel op de weg eronder. Het grootkapitaal heeft een ingewikkelde relatie met de politici die hen ten dienste staan. Die trachten aan de eisen van het grootkapitaal te voldoen, maar zijn tegelijkertijd vooral bezig de voorwaarden veilig te stellen voor het handhaven van hun eigen lukratieve baantjes, nu en later. De bed-bad-brood-show is het recentste voorbeeld van hun eigenbelang ten koste van slachtoffers van het beleid.
Omdat politieke continuïteit in het voordeel is van de heersende klasse, wordt de politieke zelfverrijking geaccepteerd. In de kringen van het grootkapitaal heerst de wet van de jungle, van de concurrentie, van de winstmaximalisatie, van het overleven als organisatie ten koste van anderen. In deze kringen staan ze altijd klaar om de zwaksten over te nemen, op te kopen of het laatste duwtje over de rand van het ravijn te geven. Hun werkelijkheid geven ze door aan politici en de maatschappij. Denken in termen van algemeen belang, solidariteit en gezamenlijke groei is hun vreemd. Zij zorgen voor verwrongen wereldbeelden in de rest van de maatschappij.
Het huidige kapitalistische politieke, economische, culturele en ideologische klimaat toont genadeloos de talloze interne tegenstrijdigheden, gebaseerd op keiharde onderlinge kapitalistische concurrentie om te kunnen overleven. Dat gaat ten koste van de werknemers en van de kwaliteit van het bestaan. Geopolitieke wedijver over territorium, markten, grondstoffen, goedkope arbeidskracht en militaire macht blijven aan de orde van de dag. Het kapitaal in crisis kan steeds meer alleen nog maar overleven door de uitbuitingsgraad overal in de wereld drastisch op te voeren, de mondiale tegenstellingen te vergroten en (potentiële) tegenstanders te verzwakken. In hun optreden naar buiten gaat het alleen nog maar om crisiscommunicatie.
Bestaande grenzen zijn slechts hindernissen die moeten worden opgeruimd. Niet de soevereiniteit van landen speelt voor de monopolies een rol, alleen het eigenbelang. Midden-Oosten, Oekraïne, Latijns-Amerika zijn de nieuwe brandhaarden op weg naar de 'absolute' werelddominantie. Vooral Rusland en China staan in de weg. Het gaat altijd gepaard met imperialistische oorlogen. Het kapitalistische Westen is alleen in volgzame marionetten geïnteresseerd. Dus moeten de oorlogsbudgetten omhoog, zoals in Nederland dag in dag uit wordt rondgebazuind. Het cynisme van de oorlogshitsers is levensgevaarlijk. Nadat eerst een groepje Nederlandse oorlogsstokers 1,5 mrd euro extra vroeg voor het ministerie van 'Oorlog', kwam een paar dagen later het voorstel van het belangrijkste adviesorgaan voor een ongekende verhoging van het budget van 3,3 tot 5,7 mrd euro extra per jaar. Niet geschoten altijd mis! Op naar de begeerde 1,6 procent die Europese NAVO-landen gemiddeld uitgeven. Vrede is van vroeger, oorlog is in. Op naar de volgende brandhaard. De belastingbetaler moet de verhoogde wapenuitgaven betalen en is straks ook kind van de oorlogsrekening. Het cynisme is onderdeel van de kapitalistische jungle, waar alleen het recht van de sterkste militaire macht heerst. Dat is goed te zien in de directiekamers van het grootkapitaal.
De inkomensverschillen tussen de top van de grote beursgenoteerde bedrijven en de werkvloer zijn in 2014 weer fors toegenomen en zal nog groter worden. Het basisinkomen van zittende AEX-ceo's steeg afgelopen jaar met gemiddeld 5,2 procent veel harder dan de inflatie, en ruim drie keer zo hard als het modale salaris! Het gemiddelde basissalaris van de ceo's ligt inmiddels op 1 mln euro. De totale som inclusief cashbonus en uitgekeerde aandelen kwam uit op gemiddeld 3,7 mln euro, exclusief pensioenkosten. Dat is 12 procent meer dan het voorgaande jaar. De komende jaren gaan de topbeloningen nog veel harder groeien omdat bedrijven een steeds groter percentage van de beloning variabel maken. De beloningen kunnen de komende jaren fors oplopen vanwege een dubbele hefboom. Het basissalaris neemt toe omdat bedrijven niet achter willen blijven bij elkaar. Die verhoging werkt ook door in de variabele beloning, omdat die is gebaseerd op het basisloon. Daar komt nog bij dat de variabele beloning als percentage van de totale beloning ook toeneemt. Dat laatste vergroot de kans dat er vaker exorbitante bedragen worden uitgekeerd. In een aantal gevallen voegen commissarissen daar nog een incidentele bonus aan toe voor het succesvol afronden van een overname of verkoop. De ontwikkeling staat haaks op de mooie verhalen waarin topbeloningen sinds de crisis maatschappelijk en politiek ter discussie staan en beleidsmakers voor een beheerste ontwikkeling pleiten. Kenmerkend voor de toenemende hypocrisie, nu het systeem steeds meer in crisis raakt. De politieke strijdbijl over de vermogensbelasting is inmiddels weer begraven. De rijken worden niet zwaarder belast.
De kansen van allochtonen op de arbeidsmarkt bijvoorbeeld zijn in vrijwel geen enkel Europees land zo slecht als in Nederland volgens cijfers van het Europese statistiekbureau Eurostat en de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Van de autochtone Nederlanders heeft 77,1 procent betaald werk, maar bij allochtonen is dat iets minder dan de helft (49,5%). De werkloosheid - het aantal mensen dat geen baan heeft, maar dat wel wil - is in Nederland het hoogst onder Marokkaanse Nederlanders (19,6%). Ook andere niet-westerse allochtonen, zoals de Antilliaanse (19,3%), Turkse (15,3%), en Surinaamse Nederlanders (13,9%), scoren slecht in vergelijking met de autochtone bevolking (5,7%) die het ook al zwaar te verduren heeft. De hoge werkloosheid onder niet-westerse allochtonen komt doordat zij vaker werken op basis van een flexibel contract. Toen de economie instortte, vlogen bijvoorbeeld Marokkanen en Turken er als eerste uit. Het is duidelijk dat een economie die gebaseerd is op een ondernemingsgewijze productie gekenmerkt wordt door marktfalen.
Strijd voor verbetering van het levenspeil en tegen afbraak van sociale- en arbeidsrechten moet hand in hand gaan met strijd tegen de heersende verhalen, tegen de leugens van het grootkapitaal. Het grootkapitaal kent slechts één gouden regel: overleven ten koste van alles en iedereen.
Manifest plaatst in dit kader weer een boeiend artikel op de website: het vierde en laatste deel van een kritische analyse door Zoltan Zigedy van het boek van Piketty 'Kapitalisme in de 21ste eeuw'. Het is van doorslaggevend belang dat leugens, bedrog, verdraaiingen en halve waarheden worden ontmaskerd. Manifest helpt daarbij.
Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest!
We plaatsen deze keer weer enige artikelen alleen op de website. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.(zie www.ncpn.nl). Op de website staat sinds kort een rubriek 'marxistische analyses'.
Manifest nr. 06/2015 verschijnt op donderdag 04-06-2015.