Van de redactie

Demonstratie van het communistische vakbondsfront PAME in Thessaloniki op 23 juli jl. (Foto: KKE)

Rol van de krant en partij onmisbaar

In deze krant en op de website www.ncpn.nl wordt uitvoerig stilgestaan bij de ontwikkelingen in de wereld. De informatie die we verschaffen staat haaks op het nieuws van de eengemaakte media, die met enkele varianten dezelfde pro-kapitalistische verdraaiing van de werkelijkheid weergeven. Steeds meer wordt ervan uitgegaan dat mensen geen moeilijke, ingewikkelde vraagstukken willen. Na een dag hard werken moet er in de media lichte kost voorhanden zijn. Een schromelijke onderschatting en vergissing nu steeds meer mensen zich gaan afvragen wat de oorzaken zijn van de snelle achteruitgang van levenspeil, democratie, cultuur en menselijke waarden. De informatie die Manifest levert, druppelt uiteraard maar mondjesmaat door. Maar alle beetjes helpen. De politieke verhoudingen in ons land bestaan immers niet voor eeuwig! De honger naar ander nieuws neemt toe.

Voor NCPN en Manifest ligt een grote berg taken te wachten. Steeds meer politiek bewuste jongeren strijden met ons mee. Dat is een enorme stap voorwaarts. Partij en krant staan midden in de hedendaagse ontwikkelingen. Rechts opportunisme en links radicalisme liggen daarbij op de loer. Het zoeken blijft naar een evenwichtige, uitvoerbare politiek. Het gebruikmaken van onze sterke kanten en begrijpen en rekening houden met onze zwakke kanten is daarbij essentieel. Onze kracht ligt in de politiek-ideologische kennis. De eenheid tussen de marxistisch(-leninistische) inzichten, positie en methode biedt - mits dialectisch toegepast - een uiterst waardevol instrument om de veranderende werkelijkheid te begrijpen en te veranderen. Of in gewoon Nederlands: de NCPN en Manifest zijn als geen andere partij en krant in dit land in staat om uitleg te geven aan de verwarrende ontwikkelingen in de wereld. Een steeds groter deel van de bevolking is op zoek naar steekhoudende verklaringen nu er een einde komt aan de Amerikaanse eeuw.

De communistische wereldbeweging is op dit moment op zoek naar nieuwe wegen en balansen. Er wordt mondiaal gezocht naar effectieve antwoorden op de kapitalistische crisis en wegen naar het socialisme. Zo'n zoektocht leidt altijd noodzakelijk en onmisbaar tot discussies. Daarbij de eenheid in het oog houden is dan een vereiste. Eenheid is dringend nodig, maar nooit ten koste van de principiële uitgangspunten. De dialectische eenheid tussen principiële standvastigheid en tactische souplesse is een van de moeilijkste uitdagingen, zoals we zien bij het steeds opportunistischer optreden van de SP en al veel eerder bij het optreden van de traditionele sociaaldemocratische partij.

De 'Linkse' Griekse regering heeft haar avonturisme moeten bekopen met een knieval aan het Europese kapitaal. Het zat er van meet af aan in. De KKE waarschuwde er allang voor en ging terecht niet in op de uitnodigingen van Syriza om mee te gaan doen met het 'experiment'. De illusies over een gemakkelijk parlementair succes leidden zoals te verwachten was tot een debacle voor de Griekse bevolking. Steeds duidelijker wordt dat onder kapitalistische verhoudingen de grote banken en multinationals feitelijk de dienst uitmaken, waarbij zij gebruikmaken van politieke stromannen. In de EU blijven betekent buigen voor de eisen van IMF, EU en ECB, dus voor banken en grootkapitaal en gedwongen worden verkiezingsbeloften te breken.

Onder kapitalistische verhoudingen maken de grote banken en industriële conglomeraten de dienst uit. Deze belangengroepen bepalen wat er gebeurt op het Europese politieke toneel. Ver weg van het publieke politieke debat en de parlementaire 'democratie' bepalen niet-gekozen technocraten in dienst van de heersende klasse de route. De parlementaire ontwikkelingen kunnen soms in de weg zitten, maar dat is tijdelijk en alleen zolang die hindernis nog niet is opgeruimd. Het is duidelijk dat Syriza van meet af aan wilde optreden bínnen de EU. Nu het steeds duidelijker wordt dat het spel uit is grijpt de regering naar het volgende avonturistische wapen: nieuwe verkiezingen.

Nu kan het misschien nog, moet Tsipras gedacht hebben. De feitelijke toepassing van het laatste 'memorandum' worden pas in het najaar zichtbaar en de bevolking is in verwarring. Opportunistische avonturiers van het type Tsipras verzinnen steeds weer nieuwe listen om aan de macht te kunnen blijven. De sympathie van de bevolking voor de 'moedige' regering is nog niet helemaal weggeëbt, nog steeds hoopt een groot deel van de bevolking dat het beter af is binnen de EU dan erbuiten. Zolang deze illusie overheerst is iedere gok op 'meer van hetzelfde' bij voorbaat al kansloos.

Dat geldt ook voor de afsplitsing van de groep van 25 leden van Syriza onder leiding van Panagiotis Lafazanis die een nieuwe 'radicalere' partij wil oprichten. Deze groep wil een sterk patriottisch front vormen maar neemt nog altijd niet onverkort afstand van de euro. Tijdens Nieuwsuur op vrijdag 20 augustus jl. meldde een woordvoerder, Kostas Lapavitsas dat de voorkeur nog steeds uitgaat naar een positie voor Griekenland binnen de eurozone. Maar als het niet anders zou kunnen dan zou de herinvoering van de Drachme wellicht een oplossing zijn. Deze twijfel geeft al aan dat de koers van deze partij 'Eenheid van het Volk/Burgereenheid' niet consequent zal zijn en in feite een voortzetting is van Syriza met andere leiders. Feitelijk komt de oprichting van de nieuwe partij neer op een poging zoveel mogelijk kiezers weg te houden van KKE en PAME, door een nieuwe zogenaamd radicale partij te stichten en door de vorming van een breed patriottisch front aan te kondigen. De vraag is hoelang kun je de Griekse bevolking voor de gek houden?

Dat dat nog enige tijd kan duren bewijst de - weliswaar tanende maar nog steeds aanwezige - steun voor Tsipras. Als de Griekse bevolking in verwarring is en nog geen passend antwoord heeft op de vernederingen en uitbuiting, hoe zal het dan elders in Europa zijn? Een groot deel van de bevolkingen, maar ook van veel linkse en zelfs zichzelf communist noemende partijen, blijft in sprookjes geloven en heeft valse hoop. Zij verwart de pogingen om via parlementaire 'overwinningen' succes te boeken met de noodzaak van langdurige en moeizame strijd in buurten en bedrijven. Maar de overwinning zal alleen werkelijkheid kunnen zijn als de klassenstrijd daar wordt gevoerd en zal zegevieren. Dat begreep de KKE al decennia terug toen PAME werd opgericht en de klassengeoriënteerde politiek op de agenda werd gezet.

Dat snappen nog steeds veel linkse leiders niet die beweren dat de gebeurtenissen in Griekenland een les waren voor de bevolkingen in Griekenland en Europa. Welke les dan? Het Griekse drama zou maskers hebben doen vallen. Maar veel mensen hadden en hebben al een sterk vermoeden dat er van 'Europa' niet veel goeds valt te verwachten. Zonder goed en helder alternatief maken ze er echter maar het beste van. Het alternatief dat (ultra) rechtse partijen van het type Wilders en Le Pen te bieden hebben wordt inmiddels (gelukkig) nog steeds door een groot deel van de bevolkingen in Europa niet als juist gezien. Dat geeft hoop. Maar het gevaar van een ruk naar (ultra) rechts blijft levensgroot aanwezig en wordt alleen maar aangewakkerd door de komst van grote groepen vluchtelingen.

Het grootste probleem is echter dat het masker van de avonturiers van 'radicaal links' nog niet is gevallen. Dat nog steeds geloof wordt gehecht aan de sprookjes van mogelijke successen in parlementen. Dat nog steeds na het debacle van Syriza niet wordt ingezien dat regeringsdeelname, of zelfs regeringsmacht, van 'Links', zoals in Griekenland, hard onderuit wordt gehaald door het kapitaal. Eerder in Cyprus, nu in Griekenland. Successen zullen ook niet worden gehaald door kortstondige pleinopstanden of losse 'patriottische' verbonden.

Het gaat om een noodzakelijke politieke rijpheid die alleen kan ontstaan in en door langdurige klassenstrijd. Het klassenbewustzijn komt niet uit de lucht vallen, maar moet worden georganiseerd en moet worden aangeleerd. Daarvoor zijn marxistisch-leninistische partijen, zoals de KKE, nodig die begrijpen dat werkelijke successen tijd kosten, dat onder kapitalistische verhoudingen geen snelle definitieve successen mogelijk zijn. Die begrijpen dat revolutionair geduld nodig is. Die de scholing en vorming ter hand nemen. Die met zoveel mogelijk arbeiders in discussie gaan om gezamenlijk de juiste lijn vast te stellen. Die in staat zijn de praktijkervaringen van de arbeidersklasse te verbinden met de noodzakelijke ideologische stappen vooruit. Die er voor zorgen dat de arbeidersklasse begrijpt dat avonturisme en opportunisme zorgen voor teleurstelling en verwarring. Die de arbeiders oproept zich te organiseren en gezamenlijk de strijd te voeren.

Wat in Griekenland is gebeurd leidt dus niet tot het definitief begraven van illusies over een sociaal Europa, noch - en dat is wellicht nog erger -

tot het inzicht bij brede lagen van de bevolking dat de goedkope praatjes van (radicaal) links tot niets anders zullen leiden dan weer uitstel van de noodzakelijke stappen. De inzet van de strijd is voor deze mensen nog lang niet duidelijk. Nog steeds wordt niet opgeroepen tot de noodzakelijke klassenstrijd. De klassenstrijd zelf wordt niet eens als werkelijk mogelijk en noodzakelijk gezien. Het blijft bij een slappe oproep aan de progressieve krachten in Europa om de juiste besluiten te trekken uit de Griekse les.

Maar die besluiten zijn allang en veel eerder getrokken door tal van marxistisch-leninistische partijen in Europa en elders in de wereld, en met name ook door de KKE in Griekenland. De Griekse communistische partij KKE heeft van meet af aan gewezen op de onmogelijkheid om het kapitalistische project met parlementaire middelen te verslaan. Zeker nu het kapitalisme in een gecompliceerde ernstige crisis verkeert. Het geld uit Europa was nooit bedoeld voor de Griekse bevolking, maar voor het redden van de Griekse en vooral de internationale banken. Griekenland zelf, en al helemaal de bewoners, zag er vrijwel niets van. De internationale bankiers hebben zichzelf gered met de gelden en zullen dat blijven doen. Ze hebben Griekenland gedwongen tegen hoge rentes nieuwe leningen af te nemen van IMF en ECB en zullen daarmee doorgaan. Slachtoffer was en is de Griekse bevolking, maar evenzo de rest van de Europese bevolkingen die als de tijd daarvoor rijp wordt geacht het geld moeten ophoesten voor tal van 'Griekse reddingen'. Want Griekenland blijft binnen de EU, laat daar geen misverstand over bestaan en Griekenland is niet het enige noodlijdende land. Dat wist de Griekse regering van meet af aan. Het belangrijkste vraagstuk is en blijft het politieke (klassen)bewustzijn van de Griekse bevolking. Hoe bewust die bevolking is zullen we de komende periode zien.

Het kapitaal in crisis kan steeds vaker alleen nog maar overleven door de uitbuitingsgraad overal in de wereld drastisch op te voeren, de mondiale tegenstellingen te vergroten en (potentiële) tegenstanders te verzwakken en te blijven zoeken naar totale hegemonie. De onderlinge concurrentie en frauduleuze pogingen om te overleven, zoals weer eens zichtbaar bij Imtech, leiden altijd tot slachtoffers onder de werkenden (1200 bij Imtech Building Services). Bestaande landsgrenzen zijn daarbij slechts hindernissen die moeten worden opgeruimd. Niet de soevereiniteit van landen speelt voor de monopolies een rol, alleen het eigenbelang. Maar de verhoogde uitbuitingsgraad roept veel en veelsoortig verzet op. De strijdwil binnen de vakbeweging neemt langzaam toe. Tienduizenden werkers deden mee aan zo'n 40 grote acties in het land in de eerste helft van 2015. In het najaar gaat de FNV er weer tegenaan.

VVD wil extra geld voor Nederlands leger

Uiteindelijk blijven voor het kapitaal alleen militaire en politionele middelen over: repressie dus. Dat kost ook geld, maar als het allemaal niet meer goedschiks gaat zullen de machthebbers kwaadschiks hun zin doordrijven. Aan het verhaal over de noodzaak van optreden wordt continue gewerkt. Daarvoor moeten dan grotere budgetten worden vrijgemaakt. Stap voor stap wordt het politieke klimaat rijp gemaakt voor het verhogen van het oorlogsbudget. De VVD wil om te beginnen dat het ministerie er de komende jaren miljoenen euro's bijkrijgt. De bevolking wordt rijp gemaakt voor hogere bijdragen aan oorlogsplannen en accepteert in het algemeen toenemende repressie. De vijand, Rusland, is al 'gemaakt'. Rusland is niet langer een partner, maar tot tegenstander verklaard. In binnen en buitenland worden nieuwe vijanden gecreëerd. Het Pentagon maakte 5000 militairen operationeel in de Baltische staten. Pure oorlogsvoorbereiding, waaraan Nederland meedoet.

Manifest houdt u op de hoogte van de werkelijke ontwikkelingen in de wereld. Lees de waarheid in Manifest!

Manifest publiceert op de website www.ncpn.nl het tweede deel (en slot) van de analyse van de Chinese wetenschapper Jiang Hui die aantoont dat de arbeidersklasse nog steeds het subject van de socialistische beweging vormt. In dit tweede deel van zijn analyse verwijst hij ook naar Werner Seppmann (uit 2007) die ook aan het Duitse debat deelnam. Zie verder voor een juiste afweging van de erosie en veranderende positie van de middengroepen in het westen van de Chinese wetenschapper Song Lidan op de website van de NCPN onder marxistische analyses (eind 2014-begin 2015). Lees ook voor een beter inzicht in de veranderende krachtsverhoudingen en discussies in het 'linkse' kamp: De Leninistische visie van de KKE op het imperialisme en de imperialistische piramide, waarvan het tweede deel (en slot) in deze krant werd geplaatst.

We plaatsen deze keer weer enige artikelen alleen op de website. Wie niet over internet beschikt kan ons verzoeken die artikelen uitgeprint te laten opsturen. Graag melden aan de redactie. Lees de Waarheid niet alleen in de papieren Manifest, maar ook digitaal op de website.(zie www.ncpn.nl). Op de website staat sinds kort een rubriek 'marxistische analyses'.

Van de redactie

Rol van de krant en partij onmisbaar

VVD wil extra geld voor Nederlands leger

Deze keer in rubriek 'marxistische analyses':

Deze keer op de website: