Gedicht: Tot voorspelbaar de bom barst
Henricus Azewijn
Tot voorspelbaar de bom barst
Met een vlijmscherpe tong te snijden
woord voor woord in een hart
een afschuwelijk geestelijk lijden
dat iedere verbeelding tart.
Een flinke klap tegen het aangezicht
van deze demonische macht
die zich met een glimlach richt
op het begin van een eindeloze nacht.
Geestelijk geweld, het klinkt prachtig
hoe iemand de grond in wordt geboord
ben je jong, ben je achtentachtig
uit angst voor stilte klinkt het ongehoord.
Herrie schop je bij het leven
bij de dood die grote angst aanjaagt
heeft een mens zich als kapitalist verheven
omdat het de mammon behaagt.
Hij weet hoe je spanning kunt snijden
roert zich met de grote trom
laat iemand zo nodig geestelijk lijden
tot voorspelbaar barst de bom.
Met de nieuwste bomgordel achter 't stuur
met de vaart van 'n productie-eenheid
want geen leven is geen sinecure
nog steeds met de dood in strijd.
De tong uiteindelijk maar afgebeten
het punt is mogelijk beter niet gezet!
reageren arme honden nogal verbeten
net binnen, nou ja... búiten de wet...