Gedicht: Van een verziekte samenleving
Henricus Azewijn
Van een verziekte samenleving
Een ader, alwéér, gelaten
voor een kapitaalstroom.
We kunnen er weer over meepraten
aii... het voelt als een symptoom
van een verziekte samenleving
waarin niemand ziek is
de aard voelt van de beving
de houtworm ziet onder het vernis.
Een plank voor het hoofd
verblindt iedere patiënt
zodat wat hij echt gelooft?
een fluitje is van een cent
voor het grootkapitaal
dat vergaart, jat en pikt
de show steelt, de mens kaal-
plukt en benauwt, verstikt
in de ruimte die hij niet krijgt
waarin hij in ademnood
liever als het graf zwijgt
op de knieën gaat devoot
dan dat hij tegen de stroom ingaat
en krijgt zijn verdiende loon
staat hij tóch, ook, op straat
met de hoed in de hand en hoon.
Beter een bloedtransfusie
heb je bloedgroep S
trek je niet alleen die conclusie
heb je je hárt bij deze les...