Demonstratie van KKE tegen de NAVO in Thessaloniki op 7 maart jl. Er deden ook militairen in uniform mee. (Foto: KKE)
Joke van den Boogert
Een schandaal met de multinationale medicijnreus NOVARTIS en steeds meer Turkse provocaties in de Egeïsche Zee, met als nieuw element eind februari de opzettelijke aanvaring van een Griekse boot door een Turkse, plus de arrestatie van twee Griekse militairen door Turkije vormden de laatste tijd het gesprek van de dag op alle mogelijke zenders en kanalen.
Grieken zijn de grootste medicijnslikkers van heel Europa. D.w.z. dat Griekse artsen veruit meer en sneller pillen voorschrijven dan hun collega's in andere landen. Dat bleek een uitermate lucratief handeltje. Het verzacht echter nauwelijks de sociale pijn van een afbraakbeleid. Het spekt wel de zakken van medicijnbonzen en diverse anderen in de sector 'gezondheid'. Het spreken over moraal is aan de orde van de dag door politici bij wie hypocrisie de meest opvallende karaktertrek is. Toegegeven: het is niet voor het eerst dat de 'moraal' van een kapitalistische wereld 'ernstig geschokt' is door het immorele gebeuren dat een vast en inherent bestanddeel vormt van het wereldwijd functioneren van het kapitaal.
Novartis wordt beschuldigd van aanbieden van smeergeld aan artsen om medicijnen van Novartis voor te schrijven en niet die van concurrerende bedrijven. Voorts van steekpenningen aan politieke hoogwaardigheids(!)bekleders en delen van het staatsapparaat om haar medicijnen duurder te maken. Schandalen te over in het grote bedrijfsleven: Siemens, Volkswagen, Apple om maar een paar relatief recente voorbeelden te noemen.
Griekenland is een welkom 'slachtoffer' met zijn hoge corruptiegraad. Het land pronkt temidden van 'derdewereld'landen als Oeganda. Nederland, Australië en een paar Scandinavische landen horen bij de top tien van de minste corruptie. D.w.z. dat men die landen zelf relatief schoon weet te houden, maar... multinationals zijn nu eenmaal multi en mondiaal. Bestaan dus uit nationale kapitalen van diverse landen en richten zich op de achterkant van hun eigen spiegel: de corrupte landen uit de voormalig gekoloniseerde wereld.
De regering Syriza-Anel trekt te vuur en te zwaard, bij wijze van spreken, op naar meer zuivering en rationalisering - zoals dat heet - van overheidsuitgaven in de sector gezondheid. De bittere pil wordt geslikt door de bevolking, waarvan 60 procent van de patiënten een behandeling onderbreekt door gebrek aan geld. Een bevolking die om drie redenen terugloopt: geen toegang tot de juiste medicatie en/of therapie vanwege geldgebrek, minder kinderen vanwege geldgebrek en emigratie vanwege gebrek aan werk (overwegend gediplomeerde jongeren, bijna een half miljoen de afgelopen jaren).
Zomer 2016 na de poging tot een staatsgreep tegen de Turkse president Erdogan, waren acht Turkse militairen naar Griekenland gevlucht. De Onafhankelijke Asiel Commissie in Griekenland had aan één van de acht het verzoek tot politiek asiel ingewilligd. Vlak na het bezoek van Erdogan aan Griekenland in december 2017 diende de Griekse regering een verzoek in tot annulering van dit besluit. Het bezoek van de Turkse president leidde overigens ook tot een escalatie van de Turkse eisen ten koste van de soevereine rechten van Griekenland in het Egeïsche gebied.
Eind februari volgde het incident van de arrestatie van twee Griekse militairen door Turkije. De twee gearresteerde militairen zouden op maandag 5maart berecht worden in Turkije, beschuldigd van spionage. Bij Adrianoúpolis in het noorden van Griekenland werden zij aangetroffen door Turkse grenswachten op Turks grondgebied. Volgens eigen zeggen hadden zij geen idee dat ze de grens waren overgestoken. Er lag sneeuw, het was mistig, het was een kwestie van een paar stappen en ze hadden het niet in de gaten. Terecht merkte de nieuwbakken Griekse staatssecretaris van Defensie, F. Kouvélis op, dat ze in vol ornaat waren (uniform, onderscheidingen, gewapend) en dat je, als je wilt spioneren, je toch wel anders voordoet.
Kortgeleden had de Amerikaanse ambassadeur in Griekenland Geoffrey Pyatt in een interview voor SKY TV het over een eventueel 'verschrikkelijk ongeluk' in de Egeïsche Zee tussen Turkije en Griekenland waar hij bang voor zou zijn. Alles bij elkaar genomen lijkt de situatie op een kruitvat tussen twee NAVO-bondgenoten. Dus allerminst die stabiliteit in de regio, waar de Griekse regering zo prat op gaat.
Nog een ander verhaal begint steeds interessantere ontwikkelingen te vertonen. De betoging georganiseerd door de KKE op 27 februari op het Syntagma Plein met een protestmars naar de VS-ambassade begon met een groet op de tribune uitgebracht door een dienstplichtig militair onder de krachtige leuze: "Geen militaire betrokkenheid, geen deelname, weg met de bases en de NAVO. Wij willen dat deze leuze goed gehoord wordt ook in de kazernes. Onze stem kan sterker worden als honderdduizenden mensen buiten de kazernes in de buurten, op het werk, in de scholen zich aansluiten bij deze strijd".
Dat zei de jonge dienstplichtige militair voordat KKE secretaris-generaal D. Koutsoumbas het woord nam. De militair wees er in zijn korte toespraak ook op dat dienstplichtige militairen 'jongens van het volk' zijn, die niets te zoeken hebben buiten de grenzen van Griekenland in dienst van imperialistische belangen. De leuze 'Geen land, geen zee aan de volkerenmoordenaars' klonk nogmaals uit de duizenden kelen van de betogers op weg naar de VS-ambassade. "Men zegt ons dat de NAVO de veiligheid en de stabiliteit in de regio garandeert, maar wij voelen geen enkele veiligheid met de provocerende verklaringen van 'Griekenlands bondgenoot in de NAVO', Turkije, die het Verdrag van Lausanne en de soevereine rechten in de Egesche Zee in twijfel trekt en in de praktijk haar agressiviteit opvoert met overtredingen, ... Wij voelen geen enkele veiligheid als tegelijkertijd hoogwaardigheidsbekleders van NAVO, VS en EU hun handen in onschuld wassen m.b.t. alles wat er in de Egeïsche Zee gebeurt", aldus de jeugdige spreker.
Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar 's lands communistische partij heeft zich de laatste jaren steeds meer gericht op de lagere regionen in het politiekorps en de strijdkrachten. Dus de regionen waaruit in donkere tijden de folteraars en gevangenenbewakers kwamen. Maar toch ook op 'gewone jongens van het volk' die steeds lagere salarissen en slechtere werkomstandigheden kregen. Zo tegenstrijdig is het dus niet. De arm der wet in dienst van de gevestigde orde werd altijd uit de bevolking gerekruteerd om het vuile werk op te knappen tegen lotgenoten.
De Amerikaanse spoorwegmagnaat Jay Gould wond er geen doekjes om, toen hij vlak voor de spoorstaking van 1886 in de VS zei: "Ik kan de halve arbeidersklasse in dienst nemen om die de andere helft te laten doden". (*) De KKE richt zich op deze beurse plek in de samenleving die immers steeds meer mensen uit de bevolking in dienst moet nemen om andere mensen uit de bevolking in het gareel te houden. Ondertussen groeit het syndicalisme in het leger en bij de politie en de KKE heeft al heel wat ontmoetingen gehad met hun 'vakbonden'. Iets wat ooit onvoorstelbaar was.
Wat de strijdkrachten betreft begon deze moeilijke onderneming in 2005. Moeilijk, want de hinderpalen in de vorm van juridische trucjes en negatieve gerechtelijke uitspraken waren talloos, maar ook de rechtse Nea Dimokratia en de nazistische Gouden Dageraad pleegden als politieke partijen 'razend verzet' tegen elke poging tot vakorganisatie onder militairen. Maar de aanhouder won. De krant 'Rizospastis' (krant KKE) wijdt ondertussen eenmaal per week vaste pagina's aan vakorganisaties van deze categorie geüniformeerde 'werknemers'. Hetgeen overigens nog niet verhindert dat in opdracht van de regering niet zelden met chemische stoffen wordt gegooid op protestbetogers. Zoals eind februari op leden van bonden en volkscommité's (organen die opkomen voor de belangen van de bevolking in stadsbuurten en regio's), toen deze protesteerden tegen het veilen van volkswoningen, omdat de mensen niet meer kunnen afbetalen. In opdracht van een regering die ooit als leuze huldigde "geen enkel huis in handen van bankiers".
(*) Richard Owen Boyer-Herbert M. Morais, Labor's Untold Story, begin derde hoofdstuk.