KLASSIEK EN ACTUEEL

"(...) Het gaat niet om schakeringen, die er ook onder de linksen zijn. Het gaat om de richting. Het hele wezen van de zaak ligt hierin, dat het in het tijdperk van de verschrikkelijke imperialistische oorlog niet gemakkelijk is internationalist van die daad te zijn. Zulke mensen zijn er weinig, maar in hen alleen ligt de ganse toekomst van het socialisme, alleen zij zijn de leiders van de massa's en niet de verdervers van de massa's. Het verschil tussen reformisten en revolutionairen onder de sociaal-democraten, onder de socialisten in het algemeen, moest onder de omstandigheden van de imperialistische oorlog met objectieve noodwendigheid een verandering ondergaan. Wie zich beperkt tot 'eisen' van de burgerlijke regeringen over het sluiten van de vrede of 'het tot uitdrukking brengen van de wil der volkeren tot de vrede' enzovoort, die zakt metterdaad naar de hervormingen af. Want de vraag van de oorlog staat, objectief, alleen als de vraag van de revolutie. Er is buiten de revolutie van het proletariaat geen uitweg uit de oorlog naar een democratische, niet gewelddadige vrede, naar de bevrijding van de volken uit de slavernij der miljarden-procenten voor de heren kapitalisten, die aan de 'oorlog' hebben verdiend. Van de burgerlijke regeringen kan en moet men de meest verschillende hervormingen eisen, maar zonder tot Malinov-gedoe of reformisme te vervallen kan men van deze mensen en klassen, die met duizenden draden met het imperialistische kapitaal zijn verstrikt, het verbreken van deze draden niet eisen en zonder dit verbreken zijn alle praatjes over oorlog aan de oorlog - holle bedrieglijke frasen. (...)"

Uit: Over de taak van het proletariaat in onze revolutie, Lenin, april 1917.