KLASSIEK EN ACTUEEL

“Wat mij na de oorlog geschokt heeft, was het feit dat we geen bloemen mochten leggen op ‘t graf van Hannie Schaft. Dat was op 25 november 1951. Het werd toen verboden. Want, zeiden de autoriteiten, de nagedachtenis van Hannie Schaft wordt misschien gebruikt voor communistische propaganda. Dat was weerzinwekkend, en meer van dergelijke woorden werden gebruikt. In november 1945 vond namelijk de herbegrafenis van Hannie plaats. De SD’er Kuiper werd de cel uitgehaald om aan te wijzen waar ze in de duinen begraven was. Kuiper was degene die het dodelijke schot gelost had. Ze hebben haar gevonden en op 27 november 1945 herbegraven. Dat is gebeurd in ‘t bijzijn van koningin Wilhelmina in Bloemendaal. Op 25 november 1951 stond er onder andere een pantserwagen op de Zeeweg in Bloemendaal om ons tegen te houden. We zijn niet bij het graf gekomen. Een tiental jongeren is door de duinen gegaan en heeft toch bloemen gelegd. Ik kan je zeggen dat dit een klap in ‘t gezicht was van alle verzetsmensen. Verschrikkelijk! Hoe was het mogelijk! En nu is er een film over Hannie Schaft en Jan Bonekamp en vele anderen gemaakt. Ik denk dat dat ook komt omdat de jeugd wil weten wat er indertijd gebeurd is.”

Uit: Witte Ko, herinneringen uit het gewapend verzet, Otto Kraan/Jan Brasser, uitgeverij Pegasus, 1982. (‘Witte Ko’ was de schuilnaam van verzetsman Jan Brasser)