Alternatief verkiezingsprogramma NCPN 2006

De NCPN is in 1992, na de opheffing van de CPN, opgericht met als doel een communistische partij in ons land opnieuw op te bouwen. De communistische partij NCPN verschilt fundamenteel van andere partijen. Waar staat en strijdt de NCPN, organisatie van communisten en socialisten, voor?

De meeste politieke partijen die deelnemen aan regeringen vereenzelvigen zich meer of minder met de bestaande, kapitalistische maatschappijvorm. In feite stellen zij zich daarmee ten dienste van de belangen van het kapitaal. Zij doen dat omdat dit sociaaleconomisch en politiek-economisch systeem de schijn wekt de voor de mens meest geschikte en meest humane ordening te zijn. Het politieke bewustzijn van deze partijen reikt vaak niet veel verder dan deze uiterlijke schijn. Bovendien gaat eigenbelang van vertegenwoordigers van deze partijen goed samen met de bestaande maatschappijvorm. Zij kunnen hun naamsbekendheid verzilveren in goedbetaalde jobs in het bedrijfsleven en de publieke sector. Kijk maar waar niet 'in de politiek terugkerende' kamerleden en leden van het kabinet Balkenende blijven.

Alle politieke partijen, sinds enige tijd ook de SP, beperken zich tot het bestrijden van de belangrijkste uitwassen van dit stelsel en voor marginale verbeteringen. De linkse oppositie derhalve 'dweilt met de kraan open'. Onder kapitalistische verhoudingen zijn immers geen structurele en uitzicht biedende verbeteringen voor loonafhankelijke en uitkeringsgerechtigde mensen mogelijk.

Precies daarin onderscheidt de NCPN zich van andere partijen. De NCPN is antikapitalistisch van karakter. Zij komt op voor een socialistische maatschappij. Reële verbeteringen in levensvoorwaarden en behoud van verworvenheden, waarvoor hele generaties hebben geknokt, worden door communisten geplaatst in het perspectief van socialisme. Dat is niet behoudzuchtig, zoals de heersende macht wil doen geloven, maar vooruitstrevend. De winsthonger van ondernemers, aandeelhouders durf- en grootkapitaal leidt tot levensvoorwaarden, tot nietsontziende concurrentie en tot oorlog. Die moet worden gestopt. Geld en macht moeten in publieke handen, onder democratische controle, komen. De NCPN wil een solidaire maatschappij waarin geen private toe-eigening van de vruchten van arbeid door grote ondernemers en hun kapitaalverschaffers bestaat. Geen jungle waarin het recht van de sterkste en alleen nog het individu geldt. Opheffing van de sociale ongelijkheid is voorwaarde voor vrijheid en democratie. Strijd voor zelfstandigheid en gelijke rechten van vrouwen, culturele minderheden en voor herstel van het natuurlijk milieu plaatst de NCPN in het kader van opheffing van sociale tegenstellingen.

De NCPN baseert zich op het wetenschappelijk socialisme, de wereldbeschouwing waarvan Marx en Engels de grondleggers zijn en die vooral door Lenin verder is ontwikkeld. Het wetenschappelijk socialisme biedt inzicht in de wetmatigheden van de productieverhoudingen, de economische ontwikkeling en de geschiedenis van de mensheid. Vanuit deze uitgangspunten treedt de NCPN op voor belangen van de bevolking. Zij sluit aan bij de beste, positieve tradities van de communistische beweging in ons land.

In onze communistische krant Manifest wordt tweewekelijks verslag gedaan van verzet tegen de 'dictatuur van het kapitaal' en worden d.m.v. achtergrondbeschouwingen verschillende aspecten van deze strijd in binnen- en buitenland belicht.

Het 'globale' karakter van de maatschappelijke ontwikkelingen

De problemen in eigen land kunnen niet worden begrepen zonder die te plaatsen in een internationaal en regionaal kader. Het stadium van transnationaal monopoliekapitaal heeft klassentegenstellingen een mondiaal karakter gegeven. Dit vereist internationalisering van vakbondsstrijd tegen afbraak en voor verbetering van arbeidsvoorwaarden wereldwijd. De werkende bevolking moet niet trappen in de sprookjes van de ondernemers, als zou strijd voor behoud en verbetering van arbeidsvoorwaarden hier ten koste gaan van verbetering van arbeidsvoorwaarden elders op de wereld.

Internationale verbondenheid en solidariteit tussen nationale vooruitstrevende bewegingen is volgens de NCPN noodzakelijk en heeft hoge prioriteit. De grote multinationale ondernemingen hebben zich immers diep genesteld in alle - vaak door henzelf opgerichte en gecontroleerde - internationale instellingen. Meer dan de helft van de wetgeving, door Nederlandse regeringen tot stand gebracht, wordt gedicteerd door 'Brussel' of door internationale instellingen. Huidige wetgeving, die de privacy van Nederlandse burgers steeds verder inperkt, wordt vrijwel geheel geïnspireerd door vanuit de VS 'ingeblazen' terroristenangst. Een adequaat progressief antwoord op deze bangmakerij en heiligverklaring van winstmakerij en zakkenvullerij is nodig.

De strijd van de andersglobalisten voor een 'andere wereld' zal zich volgens de NCPN moeten ontwikkelen tot een anti-imperialistische strijd met een socialistische toekomst. Zo niet, dan zal ook deze beweging een randverschijnsel blijven. De Nederlandse vredesbeweging zal de rol van de NAVO opnieuw centraal moeten stellen en deelname aan imperialistische rooftochten onder het mom van 'vredesmissies' moeten afwijzen. Vrede kan niet worden afgedwongen door imperialistisch wapengeweld.

De NCPN wil een uiterste inspanning leveren om in de Nederlandse realiteit een vreedzaam socialistisch perspectief te scheppen. Daarvoor moet de partij evenwel worden versterkt met nieuwe leden uit alle geledingen van de werkende bevolking van de samenleving.

Klassenkarakter van de kapitalistische maatschappij

In de huidige klassenmaatschappij werken kapitalisten en arbeiders dagelijks samen. In de maatschappelijke arbeid (productie en realisering van meerwaarde, de koop en verkoop van arbeidskracht) hebben de twee klassen elkaar immers nodig. Hoewel de kapitalist niet zonder arbeider kan, maar de arbeider wel zonder kapitalist. Dat bewijzen fabrieksbezettingen waarbij de productie werd voortgezet. In de samenwerking tussen kapitalist en arbeider worden echter voortdurend niet te verzoenen klassentegenstellingen gereproduceerd. De twee klassen werken (noodzakelijk) samen, maar staan in wezen vijandig tegenover elkaar.

Beide klassen claimen dat hun belang in overeenstemming is met het 'algemeen belang'. Deze aanspraak van de kapitalistenklasse is echter, gezien haar private belangen, vals. De aanspraak op het algemeen belang van de werkende klasse daarentegen is vanuit historisch en democratisch oogpunt terecht.

Versterking van het ondernemerschap, zoals tegenwoordig van alle daken wordt geroepen, betekent feitelijk de verzwakking van de positie van de loon- en uitkeringsafhankelijken. Het kapitalistische systeem staat een menselijke, sociaal rechtvaardige ontwikkeling in de weg. Kapitalisten kunnen immers alleen bestaan van uitbuiting en roof.

Voor de NCPN is daarom 'Eerst de mensen niet de winst', het parool op weg naar een humane samenleving.

Communisten zijn door hun opvattingen niet populair bij de bezittendeklasse. De werkelijke machthebbers, de bazen van de economie, de onderdrukkers van volkeren, de grondstoffenrovers, zij die bulken van het geld of dat wensen, verafschuwen communisten. Zij zouden alles wat ook maar naar communisme en socialisme riekt het liefst met wortel en tak uitroeien. De geschiedenis leert dat ze, als ze daartoe kans zien of worden gedwongen omdat ze in het nauw worden gedreven, dat ook daadwerkelijk doen. Hoewel het socialisme een tiental jaar geleden officieel werd doodverklaard, hebben de haatcampagnes tegen communisten en het communisme nog niets aan kracht ingeboet. Dag in dag uit worden leugens en verdraaiingen over de mensen uitgestort. De angst voor communisten is evenredig aan het niveau van propaganda ter rechtvaardiging van het kapitalistische stelsel en de 'vrije markt'.

Om te overleven als maatschappelijk en economisch systeem moet het kapitalisme de uitbuiting van de werkende bevolking steeds meer opvoeren. Het kapitalisme heeft daarom de werkende bevolkingen op de aardbol weinig meer te bieden dan langer, harder en flexibeler werken tegen feitelijk steeds minder loon. Kortom, slechtere arbeidsvoorwaarden over de hele linie. Ter opvoering van de uitbuiting is voorts de ontmanteling van sociale voorzieningen en de afbraak van de openbare dienstverlening gewenst. Onder het mom van 'noodzakelijke deregulering' en 'vermindering van bureaucratie' worden feitelijk op grote schaal publieke financiële middelen naar banken en bedrijfsleven overgeheveld. De neoliberale politiek is gericht op een kapitalisme dat 'vrij en ongestoord' zijn gang kan gaan, niet gehinderd door sociale wetgeving en bindende overeenkomsten tussen werknemers en werkgevers. Afbraak van verworvenheden, die zwaar bevochten zijn in meer dan 150 jaar strijd door werkers, staat in die politiek hoog op de agenda.

De heersende klasse in het offensief

In 2000 hebben de EU-leiders, op voorstel van Europese ondernemers en met instemming van vakbondstoppen, in Lissabon besloten een sociaaleconomisch beleid uit te voeren dat de Europese economie in 10 jaar tijd concurrerend zou maken met die van de VS en Azië. Kern van dit beleid, dat verpakt is in termen als 'kenniseconomie' en 'flexibele levensloop', is afbraak van sociale verworvenheden: 'vast werk', 'loopbaanontwikkeling', 'beperking van arbeidstijden' zowel per dag, per week, als per leven, 'geen continu rooster' als daarvoor geen technische aanleiding is (procesindustrie, dienstverlening, enz.), 'ontslagbescherming', enzovoort.

Communistische partijen, aangeslagen door fouten in de socialistische landen en verwarring over het uiteenvallen van socialistische staten, hebben door het kapitalistische offensief rampzalige averij opgelopen of zijn op een nationale politiek teruggeworpen. Maar verslagen zijn de communisten niet. Langzaamaan wordt een hergroepering en groeiend zelfbewustzijn zichtbaar. Overal in de wereld, soms illegaal onder levensbedreigende omstandigheden, of legaal zoals in ons land, geven communisten het niet op en werken aan het versterken van hun organisaties. In het belang van al die mensen die een strijdorganisatie nodig hebben om hun rechten en voorzieningen te verdedigen en hun levensvoorwaarden te verbeteren.

Maar de grote geldwolven, rovers van grondstoffen en onderdrukkers van volkeren hebben in hun strijd tegen het communisme wél bereikt dat:

• de ontmanteling van alle, onder druk van het reële socialisme bereikte, sociale verworvenheden, is begonnen;
• de winsten van de nooit-genoeg-hebbers torenhoog kunnen stijgen ten koste van de gewone vrouwen en mannen die het werk moeten doen, de hele economie laten draaien en waarvan de lonen jarenlang zijn gematigd;
• werknemers gemakkelijker kunnen worden ontslagen door wetten zodanig teveranderen dat er nauwelijks nog ontslagbescherming bestaat;
• werkenden in de toekomst langer zullen moeten werken alvorens met pensioen te gaan;
• wetten, die ervoor moeten zorgen dat bij werkloosheid, ziekte en blijvende arbeidsongeschiktheid er nog een inkomen is om van te leven, inmiddels half zijn uitgekleed en in het voordeel van de kapitaalbezitters zijn 'hervormd';
• openbare voorzieningen - zoals o.a. nutsbedrijven en openbaar vervoerbedrijven - worden verkwanseld op de markt van vraag en aanbod, met als gevolg een voor iedereen waarneembare chaos, hogere kosten voor de werkende bevolking en arbeidsonzekerheid voor het personeel;
• cultuur, kunst en wetenschap meer en meer ontdaan zijn van het principe van vrije schepping en tot speelbal zijn gemaakt van hen voor wie het maken van zo hoog mogelijke winsten het hoogste principe is;
• deelname van Nederlandse militairen aan oorlogen in alle windstreken inmiddels 'gewoon' lijkt te zijn geworden;
• door de politiek niet eens aan de orde wordt gesteld het - ten koste van de soevereiniteit en integriteit van andere volkeren, met economische chantage en militaire middelen - toe-eigenen en controleren van de energievoorraden elders op de wereld;
• de gezondheidszorg, waarvan de kwaliteit lange tijd internationaal aanzien genoot, steeds verder de richting uitgaat van commercie, met als gevolg achteruitgang van kwaliteit en hogere kosten voor de werkende bevolking in de vorm van hoge zorgpremies en eigen bijdragen;
• in ons land zwervers, bedelaars, daklozen, waaronder in toenemende mate op straat gezette mensen met achterstanden in huur en energierekening, en vluchtelingen steeds meer tot het straatbeeld behoren;
• er voedselbanken worden opgezet als uithangborden van verval op sociaal gebied en van teruggang van tolerantie en beschaving.

Vooral jongeren, die nieuw de 'arbeidsmarkt betreden', ondervinden toenemende bestaansonzekerheid door vervanging van vaste banen door tijdelijke, flexibele contracten en geen aanstelling meer op 'functie' maar op 'algemene inzetbaarheid'.

Schaamteloos uitgestalde rijkdommen enerzijds en beschamende armoede anderzijds zijn de kenmerken van de achteruitgang en uitholling van de 'verzorgingsstaat', waarin onder druk van de arbeidersbeweging men oog had voor de zwakkeren en solidariteit geen leeg begrip was. Afbraak van sociale rechten en voorzieningen en de bevoordeling van rijken worden meer en meer zichtbaar en goedgepraat. Om deze achteruitgang 'aanvaardbaar' te maken wordt de ideologische strijd van de heersende klasse geïntensiveerd. In een uitgebreide hersenspoelcampagne wordt de bestaande kapitalistische werkelijkheid verdedigd als enig mogelijke maatschappelijke systeem. Twijfels worden weggewuifd als illusies en critici van dit alles verslindende en vernietigende systeem worden afgeschilderd als ouderwets of zelfs als 'terroristen'. Verslechtering van arbeidsvoorwaarden wordt daarentegen voorgesteld als 'modern' en 'bevrijdend'. De NCPN heeft geen vertrouwen in gelegenheidsverhalen van het kabinet over méér banen. De NCPN wil structurele werkgelegenheid, geen stapelbaantjes. De NCPN is tegen terugkeer van de dagloner, hoe mooi dit type arbeid ook wordt voorgesteld.

De heersende klasse in het defensief

De NCPN meent dat het schijnbaar oppermachtige kapitalisme, dat het overgrote deel van de wereld in zijn greep heeft, in grote moeilijkheden verkeert. Tegenstellingen als gevolg van wereldwijde concurrentie tussen kapitaalgroepen lopen hoog op door het wegvallen van een gezamenlijke vijand, het blok van socialistische landen, en door de opkomst en het groeiendezelfvertrouwen van landen die hun aandeel in de wereldpolitiek opeisen: China, India, Venezuela, Brazilië, enzovoort.

De NCPN ziet in die groeiende tegenstellingen tussen kapitaalgroepen kansen voor het socialisme. Zij onderkent tegelijkertijd dat voor een groot deel van de werkende bevolking het socialisme nog geen wenkend perspectief is.

De NCPN ziet het daarom als haar taak om in Nederland, samen met de werkers, in de onvermijdelijke strijd tegen afbraak en voor verbetering van arbeids- en levensvoorwaarden, socialistische perspectieven te ontwikkelen. Maar dat zal niet eenvoudig zijn. Om het te verwachten verzet tegen verdere afbraak het hoofd te kunnen bieden wordt door de wetgever voortvarend gewerkt aan de versterking van het repressieapparaat en aan het afbreken van democratische rechten. Om deze voorstellen door het parlement te jagen wordt gebruikgemaakt van de opgeblazen angst voor terroristen.

Het is de hoogste tijd dat de werkende klasse in Nederland uit het defensief treedt en de politieke klassenstrijd weer boven aan de agenda plaatst. Er valt immers een wereld te winnen.

Algemene eisen van de NCPN op langere termijn

• De maatschappelijke productierijkdom, in het bijzonder de maatschappelijke productiemiddelen, komen toe aan de gehele bevolking. Dat wil zeggen: aan de maatschappij als geheel, het totaal-maatschappelijke eigendom, vertegenwoordigd door de (socialistische) staat.
• Het produceren omwille van de winst maakt plaats voor het produceren omwille van de mens: de opheffing van de uitbuitingsverhouding.
• De opheffing van onrechtvaardige sociale tegenstellingen (het 'primaat van het sociale vraagstuk').
• Bestaanszekerheid en een fatsoenlijk bestaan voor iedereen overeenkomstig de stand van de ontwikkeling van productiekrachten.
• De overgang van een burgerlijke naar een socialistische democratie.
• Werken naar vermogen en krijgen naar inzet.
• Herstel en handhaving van een evenwichtige verhouding mens-natuur.

Algemene eisen op korte termijn

• Vaste banen en sociale zekerheid
  De NCPN eist een overheidsbeleid dat structureel vaste banen, met ontwikkeling en carrièreperspectief voor alle werkenden oplevert. Dus geen nep-baantjes. Daarmee wordt een fundament gelegd voor sociale zekerheid dat van groot belang is voor het welbevinden en de gezondheid van de werkende bevolking. Deze wordt nu geplaagd door grote onzekerheden en angsten over het voldoen van langlopende financiële verplichtingen als huur, hypotheek en aflossing van kredieten en leningen. De NCPN zal waar mogelijk de werkende bevolking ondersteunen om gezamenlijk voor zo'n werkgelegenheidsbeleid op te treden en dit af te dwingen.

  De NCPN is tegen de huidige trend om vooral flexibele, tijdelijke 'baantjes' te scheppen met slechte arbeidsvoorwaarden, waarbij bovendien sollicitanten schaamteloos tegen elkaar worden uitgespeeld. Voorwaarde voor een werkgelegenheidsbeleid, dat in het belang is van de werkers, is een strijdbare vakbond. De NCPN zal daarom zoeken naar coalities met de vakbeweging om de belangen van de werkers te verdedigen en verbeteringen af te dwingen.

• Stop de zakkenvullers
  Privatisering van gemeenschapsvoorzieningen heeft miljarden gemeenschapsgeld in privé-handen gebracht. Deze 'kraak van de eeuw' is door partijen in het parlement goedgekeurd, maar wordt uitgevoerd door het management in deze gemeenschapsbedrijven en -instellingen, dat daarvoor rijkelijk wordtbeloond met topinkomens en bonussen. Was het salaris van de directeur van de NS, PTT of GEB vroeger nooit hoger dan dat van een minister. Nu staat zelfs de boulevardpers bol van sappige verhalen over gigantische inkomens en bonussen van deze ingehuurde sociale slopers. De vaak nog veel grotere 'verdiensten' van topmanagers bij andere bedrijven worden echter zelden of nooit vermeld. Deze praktijk van zakkenvullerij en vriendjespolitiek moet worden gestopt. De vakbeweging zal hierin een belangrijke functie dienen te vervullen. Het toezicht op de naleving hiervan in ondernemingsraden en andere controle-instellingen zal moeten worden versterkt.

  De NCPN eist: Geen geld naar huurlingen en paladijnen van het kapitaal, maar naar goede arbeidsvoorwaarden.

• Herstel en democratisering van collectieve voorzieningen
  De NCPN is voor het opnieuw in gemeenschapshanden brengen van collectieve voorzieningen omdat dit aansluit bij de mens als maatschappelijk wezen. Hiervoor zullen nieuwe vormen van democratisch en efficiënt beheer worden ontwikkeld, waarbij werkers en gebruikers grote invloed krijgen in bedrijven en instellingen. Nieuwe 'nationalisaties' zijn nodig van de op grond van winstbejag geprivatiseerde, opgedeelde en vervolgens weer gefuseerde, overgenomen en gecentraliseerde telecombedrijven, energieproducenten en distributiebedrijven, zorginstellingen en sociale- en ziektekostenverzekeringen.

  Met het opnieuw in gemeenschapshanden brengen van deze sectoren zal een eind kunnen worden gemaakt aan het oerwoud van tarieven, bijzondere voorwaarden en 'kleine lettertjes', die haaks staan op een solidaire samenleving. Het op de individuele klant toegesneden 'maatwerk' wekt de indruk in het belang te zijn van de cliënt en gebruiker. Het is echter de mens vreemd, als intelligent en maatschappelijk wezen, want het bevordert verdeeldheid tussen gebruikers, maakt tarieven ondoorzichtig, geeft vrij spel aan praktijken van zakkenvullerij en managementavonturen.

  De vakbeweging zal haar verantwoordelijkheid moeten nemen, door leden in het vinden van nieuwe democratische beheervormen te ondersteunen.

  De NCPN eist: géén geld naar topinkomens en reclamecampagnes nutsbedrijven, maar naar lagere tarieven en goede arbeidsvoorwaarden.

• Onderwijs en opvoeding
  Onderwijs en opvoeding leggen de basis voor de toekomst. De NCPN is fel gekant tegen de tendens om zowel de kosten van onderwijs steeds meer bij de gebruikers te leggen als de inhoud van het onderwijs dienstbaar te maken aan de economische behoeften van bedrijven. Onderwijs moet gericht zijn op de wisselwerking tussen persoonlijke ontplooiing en maatschappelijke behoeften. Hiervoor is nodig dat in onderwijs en opvoeding maatschappelijke waarden van collectiviteit, arbeid en persoonlijke ontwikkeling centraal staan. Bovendien zullen onderwijs en opvoeding moeten worden geplaatst in de historische context van strijd voor verbetering van leefomstandigheden en levensvoorwaarden. Communisten strijden voor andere productievoorwaarden, waarbinnen alle mensen een fatsoenlijk bestaan kunnen opbouwen. Een bestaan dat toekomstperspectief heeft. Het onderwijs zal de mens daarop moeten voorbereiden.

  Omdat het leerproces niet ophoudt bij het verlaten van de school zullen in arbeidsvoorwaarden structureel passages moeten worden opgenomen over het ontvangen en geven van scholing en opvoeding: bijscholing, opvoedingsverlof, (internationale) uitwisseling van werkervaringen, enz. De vakbeweging heeft een belangrijke functie om deze eisen in de arbeidsvoorwaarden opgenomen te krijgen en te voorkomen dat het misbruikt wordt om bijscholing eenzijdig te koppelen aan door de ondernemers gewenste kwalificaties en sollicitatieplicht. Zij zal daarvoor ook internationaal moeten optreden. Bijv. door er aan bij te dragen dat Europa een sociaal Europa wordt.

  De NCPN is tegen de tendens om ter bescherming van individuele prestaties 'intellectueel eigendom' te introduceren en te cultiveren. De NCPN is voor het principe van vrije schepping en van vrije toegang tot intellectuele prestaties. Maar de NCPN eist tevens goede arbeidsvoorwaarden voor intellectuele arbeid en artistieke prestaties. Voor de praktische realisatie hiervan ziet de NCPN voor de vakbonden, die intellectuele werkers en kunstenaars organiseert, een belangrijke rol weggelegd. Géén geld naar prestigeobjecten, onderzoek voor bedrijven en privatisering intellectuele prestaties, maar betere arbeidsvoorwaarden, studiefinanciering en collectivisering intellectueel eigendom.

• Stop de deregulering van beschermende regelgeving
  De NCPN is tegen 'deregulering' van alle door strijd in het verleden afgedwongen 'regels' om de werkende bevolking te beschermen tegen willekeur en uitbuiting, die nu al tientallen jaren aan de gang is. Als argument daarvoor wordt gebruikt dat 'deze regelgeving hopeloos is verouderd', een enorme overbodige bureaucratie heeft opgeleverd en het spel van vraag naar en aanbod van arbeid belemmert. Opnieuw wordt in de propaganda met twee maten gemeten. Terwijl regels die de werkende bevolking bescherming bieden worden afgebroken, roepen de ondernemers tegelijkertijd een nieuwe bureaucratie in het leven: de zogenaamde 'waakhonden', bedoeld om de uit het publieke domein geroofde voorzieningen 'eerlijk' met elkaar te laten concurreren. En wordt een repressie van de bevolking geïntroduceerd met een 'identificatieplicht', die ook huichelachtig wordt 'verkocht' als zijnde in het belang van de bevolking.

  De NCPN is tegen het afschaffen van regelgeving die de werkende bevolking beschermt en tegelijkertijd vóór het hernieuwd in gemeenschapshanden brengen van collectieve voorzieningen. Voor beide zijn nieuwe vormen van gemeenschapscontrole nodig, waarbij de werkers zelf een rol moeten hebben. De vakbeweging zal hierin ondersteunend moeten zijn.

  Géén geld naar nieuwe kapitalistische bureaucratie, maar versterking van de sociale bescherming van de werkende bevolking en gemeenschapscontrole op bedrijven en instellingen.

• Geen ondersteuning van imperialistische rooftochten
  Groeiende tegenstellingen in de wereld, gewelddadige roof van natuurlijke rijkdommen en onderschikking van culturele waarden aan winstmaximalisatie roepen reacties op. Deze nemen vormen aan van politieke oppositie, demonstraties, agitatie en daadwerkelijk verzet. Door de enorme belangen die op het spel staan, zijn al deze vormen van verzet doelwit van infiltratie door degenen die zich in en d.m.v. het huidige systeem verrijken. De recente geschiedenis kent vele voorbeelden van directe betrokkenheid van het kapitalistische machtssysteem bij aanslagen tegen de democratie. De militaire staatsgrepen in Zuid-Amerika (Chili, Argentinië), twee Golfoorlogen, de zogenaamde etnische burgeroorlog in Joegoslavië, de aanslagen op de metro's in Madrid en Londen, het conflict tussen Israël en zijn buurlanden, de aanslag op de 'Twintowers', de interventie in Afghanistan laten dit ongenadig zien. Alle voorbeelden hebben gemeen dat kapitaalsbelangen direct, indirect of geopolitiek in het geding zijn. Bovendien wordt het vinden van verantwoordelijken dwarsgezeten door bureaucratische regels of wordt bedolven onder retoriek van mensenrechten, menselijkheid en een door terrorisme bedreigde beschaving.

  De NCPN is daarom tegen betrokkenheid van Nederland en Nederlandse troepen bij zogenaamde 'vredesoperaties'. Het betreft hier immers militaire machtsontplooiing om imperialistische doelen over de ruggen van de werkende bevolking af te dwingen in zowel Nederland als in de 'begunstigde landen'. De NCPN eist onmiddellijke terugtrekking van alle Nederlandse troepen en eist van de regering initiatieven om zich van de NAVO los te maken, omdat deze organisatie een agressief verlengstuk is van de belangen van multinationale ondernemingen.

  Géén geld naar het militaire apparaat dat een verlengstuk is van imperialistische machten, maar betere arbeidsvoorwaarden, bijscholing, opvoedingsverlof, (internationale) uitwisseling van werkervaringen en verbetering van zorg.

• Socialisme voorwaarde voor bedreiging van het milieu
  De natuurlijke leefomgeving van de mens wordt bedreigd door winsthonger van kapitalistische ondernemingen. Door verontrusting bij politici over klimaatverandering en oprakende energiebronnen worden op wereldniveau weliswaar afspraken gemaakt, maar laat de naleving ervan ernstig te wensen over en zijn zelfs inzet van de wereldwijde concurrentie tussen kapitaalgroepen.

  Volgens de NCPN maakt alleen het in gemeenschapshanden brengen van de productiemiddelen, wereldwijd, een planmatige benutting van energiebronnen en een succesvol antwoord op klimaatveranderingen mogelijk. Alleen het socialisme is in staat om duurzame oplossingen te bereiken.

Het tij begint te keren

Alleen méér communistische invloed, versterking van de NCPN, zal de ontmanteling van sociale voorzieningen en verworvenheden tot stilstand kunnen brengen. Politieke partijen, die zeggen op de bres te staan voor behoud van sociale voorzieningen, hebben ondanks voor hen soms goede verkiezingsresultaten, hier niets of nauwelijks aan kunnen of willen doen. Zij hebben eerder de neiging mee te gaan met de rechtse antiwerkerspolitiek, kennelijk uit angst om de sympathie van de heersende klasse te verliezen. Voor zulke partijen zijn de geldwolven niet bang. Eerder zien zij daarin een aanmoediging hun rooftocht voort te zetten en gebruiken deze politieke stromingen om de schijn van democratie op te houden.

Alleen een sterkere communistische partij met méér invloed kan weer een ontwikkeling ten goede bewerkstelligen. Alléén voor communisten zijn de machthebbers echt bang. Aan partijen die enige sociale verbetering in hun programma's stoppen wordt onmiddellijk de vraag gesteld waar het geld daarvoor vandaan moet komen. Zij pronken dan met officiële berekeningen van het Centraal Planbureau, het door het grootkapitaal gecertificeerde accountantskantoor.

Communisten geven als antwoord op zulke vragen: vertel eerst waar al het geld dat hen ontstolen is naartoe is gegaan, want daar moet het ook weer vandaan komen. Zo simpel kan politiek ook zijn. Mensen die geen respect krijgen, dagelijks geschoffeerd worden en als derde- en vierderangsburgers worden beschouwd, hebben recht op een politieke partij die consequent voor hun belangen opkomt. Die vasthoudt aan haar principes en niet meewaait met elke door de elite-pers gedicteerde mode. Zij hebben er recht op dat er een partij bestaat die hun met veel pijn en moeite verworven sociale rechten en voorzieningen en de koopkracht van hun lonen verdedigt. Een partij die pleit voor sterke, strijdbare en democratische vakbonden, als tegenwicht tegen de grote graaiers en zakkenvullers. Die het 'polderen' om te capituleren afwijst. Die aantoont dat de samenleving er in haar geheel beter van wordt als de werkende klasse, de producenten van goederen en waarde, haar geld terughaalt uit de kluizen van de moderne roofridders.

Zo'n partij is er: de NCPN. In de verdrukking, net als al die mensen waarvoor ze er wil zijn. Nog te klein, met nog te weinig invloed. Maar dat moet, dat kan veranderen. Dat kan alleen met hulp van al die mensen die in de verdrukking zitten. Zorg voor een strijdbaar tegenwicht. Help de communisten sterker worden. Verkiezingen? Als al die mensen - die zeggen niet op de communisten te zullen stemmen omdat ze bang zijn dat hun stem verloren is omdat communisten geen zetel zullen halen - dat wel zouden doen, dan komen er wél communistische volksvertegenwoordigers die zeggen waar het op staat en die geen blad voor de mond nemen. Angst is en blijft een slechte raadgever. In een aantal gemeenten behaalde de NCPN goede resultaten. Omdat daar de bevolking communisten van dichtbij meemaakt en hun optreden op waarde weet te schatten. Daar weten de mensen wat ze aan de communisten, de NCPN hebben.

De NCPN blijft, voorlopig met de geringe middelen waarover zij beschikt, strijden tegen de overmacht. Zij zal met feiten aantonen dat alle mensen die met werken de kost verdienen, tegengestelde belangen hebben aan hen die leven van winst op hun voorgeschoten kapitaal. De NCPN weet zich in deze overtuiging gesteund door inzichten van het 'wetenschappelijk socialisme'. De partij staat daarin niet alleen. Zij maakt deel uit van een wereldwijde communistische beweging, die de rampzalige ontwikkeling van het oorlogszuchtige neoliberalisme volgt en bestrijdt. Een beweging die ervaringen van de socialistische experimenten in de Sovjet-Unie, Cuba, China en andere socialistische landen verwerkt en zich hergroepeert en versterkt. In Latijns-Amerika vindt een sociale revolutie plaats en de 'ongebonden' landen maken zich op voor een harde confrontatie met het Amerikaanse imperialisme en zijn West-Europese partners. De NCPN wil en krijgt nieuwe leden, die meehelpen deze ervaringen en inzichten op te nemen en om te zetten in praktische politiek.

Inlichtingen, opmerkingen en reacties over de NCPN en haar krant Manifest:
Adres: Haarlemmerweg 177
Plaats: 1051 LB Amsterdam
Telefoon: 020-6825019
Telefax: 020-6828276
https://www.ncpn.nl