WAT ER ZOAL LANGS KWAM

Een familie in een van de dorpen in de gemeente heeft jarenlang gigantisch hoge stroomrekeningen moeren betalen. Vanwege een transformatorstation op hun erf betaalden zij ook voor straatverlichting en elektrische rioolpompen. De mensen zij ten einde raad. Hun veestapel hebben zij al eerder, om de torenhoge rekeningen te kunnen betalen, van de hand moeten doen. En het gemeentebestuur? Die wil van een schadeloosstelling niets weten. Een poging om deze kwestie op de politieke agenda te krijgen is ‘vakkundig’ getorpedeerd. Het feit dat in 2015 het trafo=station een eigen huisnummer kreeg en dat daarna de stroomrekeningen vijf tot zes keer lager zijn, moet toch voldoende om tot het inzicht te komen dat deze inwoners gecompenseerd moeten worden. De NCPN en ook enkele raadsleden van andere partijen nemen het voor deze inwoners op.

De VVD-fractie wilde een motie indienen over hoe om te gaan met soortgelijke meningsverschillen tussen  gemeentebestuur en inwoners cq organisaties. Waarop  de burgemeester deze fractie te verstaan gaf, dat als deze motie zou worden ingediend, hij zou overwegen als burgemeester op te stappen. De woordvoerder van genoemde fractie noemde dit chantage. De NCPN-woordvoerder noemde publiekelijk het optreden van de burgemeester schandalig.  Een naar aanleiding van dit ‘incident’ door de VVD gehouden interpellatie werd, door het optreden van een aantal fracties, een gotspe. Door hen werd de fractie die interpelleerde ter verantwoording geroepen. Waardoor de NCPN moest optreden om het democratisch recht van volksvertegenwoordigers te verdedigen.

Ook was er een toestand ontstaan rondom de sociale werkplaatsen in de gemeente (de Gemeenschappelijke Regeling en het Werkbedrijf Empatec). Al eerder wat er plotseling een tekort van €8.400.000.-. Niemand had dat zien aankomen.  Voor de gemeenteraad bestemde stukken werden door B&W geheim verklaard. Een voorstel aan de raad om deze geheimhouding te bekrachtigen, werd door de NCPN-fractie afgewezen. Argumenten van de NCPN waarom zij tegen deze geheimhouding was (‘wie moeren er beschermd worden?’) mochten niet uitgesproken worden. Waaruit de NCPN de conclusie trok dat de zaak van geen kanten deugt.

Een inwoonster die een bijstandsuitkering aanvroeg, had na zes weken nog geen beslissing. Dat schreef zij aan de leden van de raad. Zij maakte zich zorgen over het moeten betalen van de huur. Ook vond zij het maar vreemd dat, na het doorgeven van alle gevraagde gegevens, er opeens nog weer meer gegevens opgeëist werden. De NCPN heeft contact met haar gezocht, zich per mail hierover tot B%W gericht en naar aanleiding hiervan een brief naar alle raadsleden gestuurd met het verzoek om het bestaande taboe om over de uitvoering van sociale zaken in het openbaar te vergaderen te doorbreken. Al snel hierna kreeg de inwoonster haar uitkering. Het is erg om te zeggen, maar het was zeer moedig van deze vrouw door zich tot alle raadsleden te wenden.

Aan de familie in het dorp moet recht gedaan worden!  Raadsleden – volksvertegenwoordigers -, van welke politieke partij dan ook, moeten ongehinderd van hun in de Gemeentewet beschreven democratische rechten gebruik kunnen maken! Opeens in het openbaar komende miljoenentekorten bij gemeenschappelijke regelingen, daarvan moet de onderste steen boven komen! Inwoners die financieel van de gemeente afhankelijk zijn moeten met respect behandeld worden! Dat alles zou voor de hand moeten liggen, maar dat is niet zo! Het blijft knokken geblazen!