MILIEU EN MARKTWERKING

Eerder deze maand werd er in de gemeenteraad beraadslaagd over het afvalbeleid van de gemeente. Om meer precies te zijn, over het aandeel dat de gemeente moet leveren bij het terugdringen van huishoudelijk afval en meer hergebruik. De communistische raadsfractie maakte van deze gelegenheid gebruik om de rol van de Rijksoverheid aan de orde te stellen. Er is niks mis mee als de gemeentelijke overheid de bevolking oproept in gedrag verantwoordelijkheid te tonen voor milieu en duurzaamheid, maar als de vervuilers aan de bron niet aangepakt worden en daar de marktwerking gewoon zijn gang kan gaan, dan komt er niets van terecht.

De NCPN-fractie diende daarom een motie in waarin de gemeenteraad een uitspraak werd gevraagd en de Eerste en Tweede Kamer en de Regering daarmee te confronteren. In de motie werd opgeroepen om door middel van wetgeving de nog steeds door de fabrikanten en groothandel toenemende stroom van vooral niet of nauwelijks afbreekbaar verpakkingsmateriaal terug te dringen. Echter het College van B&W riep de gemeenteraad op om niet voor de NCPN-motie te stemmen, omdat de Vereniging van Nederlandse Gemeenten daarover al in gesprek met de regering was. Desondanks diende de NCPN de motie toch in. De motie werd door een kleine meerderheid verworpen.

De NCPN in De Fryske Marren is van mening dat, zolang de grote vervuilers niet aangepakt worden, daardoor het draagvlak voor medewerking onder de bevolking af zal nemen. Dat men niet de illusie moet hebben dat het individualiseren van milieu-verantwoordelijkheid en gedrag tot de noodzakelijke resultaten zal leiden. En dat geldt voor veel meer en zeker ook voor de volksgezondheid. Meer dan eens bewezen ongezond voedsel mag nog steeds geproduceerd worden. De bevolking wordt steeds maar opgeroepen bij het kopen de verantwoordelijke keuzes te maken. De angst en onwil om grote kapitaalkrachtige bedrijven aan te pakken komt voort uit het systeem, waarbij ook de vervlechting van kapitaal en politiek een grote tol speelt.

Alleen onder socialistische verhoudingen kan dit opgelost worden. Dan kunnen er politieke besluiten worden genomen in het belang van de overgrote meerderheid van de bevolking. Jazeker, dat stelt paal en perk aan de vrijheid van de grote producenten. Maar wat is er mis mee als de veroorzakers van het ziek maken van de bevolking deze vrijheid kwijtraken?