In de gemeenteraad van De Fryske Marren stond ook een nieuwe WMO-verordening op de agenda. De moet in 2022 worden vastgesteld, om in 2023 hulpaanvragen te kunnen behandelen. De verordening bestaat uit 25 pagina’s, de erbij horende ‘nadere regels’ 46 pagina’s. Het formaat van een novelle, zo zei de communistische woordvoerder van de NCPN. Verder werden door hem de volgende woorden uitgesproken:”Deze verordening lijkt sprekend op de vorige WMO-verordeningen, o0k op die van voor 2015, het jaar van invoering van de Participatiewet. Na 2015 is nog meer de nadruk komen te liggen op eigen verantwoordelijkheid van zieke en gehandicapte mensen, op eigen kracht en zelfredzaamheid, op zelfstandig wonen in verband met de afbraak van de zorginstellingen en vooral op mantelzorg.De publieke toename van kritiek – ook uit wetenschappelijke kringen – op de ingeslagen weg van neo-liberaal kapitalisme, van marktwerking in de zorg heeft niet kunnen verhinderen dat dit soort verordeningen uit hetzelfde hout gesneden zijn. Ook deze is een toonbeeld van wantrouwen in de mensen. Kijk maar naar de vele weigeringsgronden. De verordening blinkt zeker niet uit in menselijkheid. Het is eerder een verdedigingsdocument waarin de gemeente zich weert tegen een horde die een aanslag wil plegen op het gemeentelijk zorg-budget. Zo pik ik er zo een paar uit. ‘Een maatwerkvoorziening wordt geweigerd als deze niet langdurig noodzakelijk is’. Er zijn echter ook inwoners voor wie hulp tijdelijk noodzakelijk is. Of deze, dat een voorziening geweigerd kan worden als een aanvrager zo lang mogelijk zichzelf wil zien te redden zonder hulp. Want er staat immers ‘dat de aanvraag van tevoren had kunnen worden voorzien’. Dus een straf op de in de verordening zo geprezen zelfredzaamheid….
“(…)In ons land is er terecht grote wrevel over steeds terugkerende controles over de indicatie van invalide mensen van wie duidelijk mag zijn dat hun invaliditeit blijvend is. Het is voor de betreffende mensen dan ook uitermate pijnlijk steeds weer aan te moesten tonen dat hun beperkingen echt zijn. Hoe wordt dat in onze gemeente gedaan? Iedereen die er toe doet sprak zijn of haar boosheid uit over het schandaal kinderopvang-toeslagen, over het wantrouwen van de overheid in de mensen. Maar aan de verordeningen op sociaal terrein zien er nog precies hetzelfde uit. Op de rem staan als het om aanvragen van hulp aankomt. Maar toen de vrije-markt- zorgkantoren de Friese gemeenten voor vele miljoenen hadden opgelicht, toen stond men niet op de rem. Integendeel: een flink deel van de ten onrechte bij de gemeenten gedeclareerde rekeningen hoefde niet terugbetaald te worden
