Raads- en commissieleden van de gemeente De Fryske Marren worden door B&W uitgenodigd voor een onderlinge discussie over een ‘wensbeeld’ voor de middellange en lange termijn (1940) in verband met de uitvoering van de sociale zorg. Het dagelijks bestuur van de gemeente wil aan de hand van een aantal stellingen en een discussie daarover de gemeenteraad ‘meenemen’ in de voorbereiding van een definitief voorstel. Een en ander moet heel democratisch klinken, maar dat er al een toekomstig ‘wensbeeld’ bij ligt doet heel wat anders vermoeden. Zeker ook nu bij sociale zorg direct betrokkenen – inwoners en organisaties – niet uitgenodigd zijn.
Veel wordt raads- en commissieleden al in de mond gelegd en dat zeker als men de politieke samenstelling van de gemeenteraad en de aanhoudende publicaties over de toekomstige betaalbaarheid – vooral onbetaalbaarheid – van de zorg in brede zin in acht neemt. In de stukken voor de gemeenteraad wordt – om de kosten in de hand te houden – de vraag opgeworpen over meer ‘variatie’ in de gemeente: de zorg en dan vooral huishoudelijke hulp in de drie grotere centrumdorpen te concentreren en in de rest van de gemeente het aan de gemeenschap zelf overlaten? Schaarste is het leidend motief. Schaarste aan personeel en middelen… De bezuinigers hebben de afgelopen tijd schaarste aan personeel ontdekt en maken daar gretig gebruik van. Niet het vinden van oplossingen voor personeelsgebrek staat op de politieke agenda, maar wel het misbruiken ervan.
Een sterke sociale basis is nodig, zegt men. Sociaal weldenkende mensen hebben daar wel een beeld bij. Maar de heersende politiek verstaat onder een sociale basis – ondanks de pseudo-linkse retoriek van de laatste tijd – heel wat anders: mantelzorg, vrijwilligerswerk en het al teveel geprezen ‘nabuurschap’. Kortom verstaat men dan onder sociale basis dat wat de gemeentelijke overheid geen geld kost…. Alles in de gepresenteerde stukken ademt ‘eigen kracht’ en ‘zelfredzaamheid’. Dit levert dan ook de stelling op om voor wat men nog zelf kan geen zorg meer te leveren. Dit soort kreten impliceert dat de gemeente tot nu toe zorg levert aan mensen die dat niet nodig hebben. En dat na tien jaar fors bezuinigen op thuiszorg en huishoudelijke hulp aan kwetsbare mensen.
‘Waken voor de maakbaarheidsgedachte’ zo staat het er. Overgenomen van het al jarenlang veel gebruikte beeld ter ondersteuning van de terugtredende overheid. Het is te hopen dat een meerderheid van de gemeenteraad zich niet laat verrassen door de politieke maakbaarheidsgedachte van het college van B&W en het belang van hulpbehoevende inwoners voorrang zal geven. Voor dat laatste zal de NCPN zich zeker inzetten!