Onlangs werd in de gemeenteraad van De Fryske Marren verordening besproken waarin gevallen als urgentie beschouwd worden als het om woningtoewijzing gaat, in dit geval sociale huurwoningen. De NCPN wees erop dat het soms heel urgent kan zijn bij een woningbrand of huiselijk geweld. Dan moet er snel gehandeld worden. Bij een termijn van vier weken , die nog met vier weken verlengd kan worden, dan hebben we zeker een probleem, bracht de NCPN naar voren. Daarbij bracht de NCPN-woordvoerder in dat hij, alweer lang geleden, een brief schreef naar de woningbouwvereniging voor een vrouw met twee jonge kinderen die voor een gewelddadige echtgenoot naar haar familie in de gemeente was gevlucht. De reactie was dat deze vrouw niet urgent was, maar kort daarna toch een woning kreeg toegewezen. Vanaf nu hoort de gemeente dat te regelen. Naar aanleiding over de ontstane discussie over wel of geen aparte status van vluchtelingen die vergunninghouders – dus officieel inwoners van Nederland – zijn geworden, zei de NCPN dat, als deze mensen door de verstopping in de asielprocedures, zij plaatsen in een azc bezet houden waardoor er in Ter Apel mensen buiten moeten slapen ook tot de urgenten behoren. Dit alles heeft niks met voortrekken te maken, maar met gelijke behandeling. Dat er te weinig sociale huurwoningen zijn, dat politieke schandaal, is niet hun schuld en ook niet van jonge mensen die noodgedwongen lang bij hun ouders moeten blijven wonen.
DE verordening is een zogenaamde centrumverordening die voor de gemeenten in de provincie eensluidend zal zijn. Centrumgemeente is de gemeente Leeuwarden. Een centrumregeling heeft voordelen maar ook nadelen. In Leeuwarden drugspanden sluiten, waar de burgemeester daar heel goed in is, is wel wat anders dan mensen in heel Friesland die in uiterste woningnood zitten aan een woning te helpen.
Het is echt teveel gevraagd: dezelfde mens die zich als een egoïst in deze maatschap;pij staande moet houden, om van die ook te verlangen de ‘barmhartige samaritaan’ te zijn. Als dan in het beleidskader gesproken wordt van een noodzakelijke bewustwording , dan zal dat over een heel ander bewustzijn moeten gaan dan waar de mens generaties lang mee gevoed is. Wat dat betreft mag het wel een wonder heten dat zoveel mensen nog om een ander geven. De zorgwond is inmiddels zover dat mantra’s,als ‘minder eenzaamheid is meer zelfredzaamheid’ – zoals in het beleidskader genoemd – niet werken. Wees gewoon eerlijk en zeg: minder eenzaamheid betekent hier ‘onder de mensen, koffiedrinken in het buurthuis waar je de mensen tegenkomt die jou voortaan gaan helpen, de zorg op zich nemen’. Want dat hoort letterlijk in het pakket van 2015, de opdracht aan de gemeenten.
We zitten hier niet als domme mensen bij elkaar. We weten best hoe het zit. Maar ja, dan gaat het over landelijke politiek. Maar die politiek is sinds 2015 gemeentepolitiek! Zeker, ik weet het, er is personeelstekort in de zorg, maar dit tekort wordt nu ook gebruikt om te bezuinigen. Omdat werk dat daardoor niet gedaan wordt ook minder kost, zodat het Rijk de hand op de knip kan houden. ‘Onderuitputting;’ heet dat…. Oh wat klinkt dat lief, als ik in het beleidskader lees dat wij een dementie-vriendelijke gemeente willen zijn. Dat vind ik ook. De NCPN vindt dat wij in alles een vriendelijke gemeente moeten zijn. Een dementievriendelijke gemeente? Een defensievriendelijke gemeente, zul je bedoelen, als het munitiedepot tussen Bantega en Lemmer doorgaat….
Dit alles is begonnen met het regeringsbeleid van scheiding van wonen en zorg, waardoor er in ons land bijna geen bejaardenoord meer bestaat. Vroeger – niet alles was toen beter – had ik met de sociale dienst in het gemeentehuis een gesprek. Het ging over een dementerend iemand, van wie de huisgenoten bijna geen slaap meer kregen. De man was ‘‘s nachts in de weer. Soms was hij zoek en moest er om hem gezocht worden. Ik bepleitte opname. Niet lang daarna kwam hij in een verpleeghuis. Andere tijden, terug naar de onze, waar het precies andersom is. Nu doet men de uiterste best om demente mensen niet opgenomen te laten worden…. Ook dat wordt door politici – om hun menselijkheid uit te venten, neoliberalisme genoemd. Het is echter gewoon kapitalisme met een ander gezicht dan daarvoor. Ik ga er vanuit dat ook B&W niet altijd gelukkig zijn met wat er tegenwoordig van gemeenten verlangd wordt, gezien ook de pittige reacties – ook van de VNG – richting de regering. Maar dat neemt niet weg dat dit beleidskader wel datgene overneemt waarmee men het Rijk kritisch benadert.
Dit beleidskader, waarin de kleine dorpen in onze gemeente als de kampioenen van de zelfredzaamheid worden opgevoerd om betaalde zorg door vrijwilligers te vervangen, daar kan de NCPN – die al jarenlang gefundeerde kritiek op het regeringsbeleid en de volgzaamheid hierin van de gemeente – naar voren heeft gebracht, zijn stem niet aan geven. Dit beleidsstuk ademt iets van: laten we er samen het beste maar van maken. Voorstemmen zou betekenen dat de NCPN, na alle uitgesproken kritiek – en waar velen nu ook die kritiek me ons delen – zichzelf groot geweld aandoen.
