Al weer vele jaren geleden werd mantelzorg door de toenmalige regering gepromoot. De al lang bestaande mantelzorg moest door veel meer inwoners gedaan worden, omdat anders de gesubsidieerde zorg niet meer te betalen zou zijn. Veel regeringen, b&w’s en gemeenteraden verder wordt de mantelzorg nog steeds gestimuleerd om op van overheidswege mogelijke zorg te kunnen bezuinigen. Op familieleden, buren, kennissen en vrijwilligers wordt een beroep gedaan om de zorg behoevende medemens te helpen. Voor al die mantelzorgers – die onbetaalde hulpverleners – is het ‘mantelzorgcompliment’ bedacht, meestal In de vorm van een bescheiden bedrag dat door gemeenten beschikbaar wordt gesteld. Een ‘compliment’ dat wel aangevraagd moet worden. Zo ook in De Fryske Marren, waar €150.- als blijk van waardering wordt geschonken. In voormalig Lemsterland was dat €250.-. U ziet: we gaan vooruit…!
Onder mantelzorg wordt ook verstaan het helpen met boodschappen doen en allerlei andere activiteiten die het zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen kunnen bevorderen. Maar het in de hand houden van zorgkosten – zoals kosten WMO – het helpen met huishoudelijk werk dat de hulpbehoevende zelf niet meer kan doen, is altijd het belangrijkste overheidsmotief geweest tot het doen van een beroep op belangeloze inzet. Nu blijkt echter dat dit soort helpende handen niet meer zo belangrijk zijn als een aanvraag voor het ‘compliment’ gehonoreerd moet worden. Sterker nog: het kan zelfs een reden zijn om de aanvraag af te wijzen. Onbegrijpelijk? Maar het gebeurt! Laten we hopen dat dit soort krenterigheid een vergissing geweest is. Maar laten we met alles rekening houden. Een vroegere kennis van mij zei in dit soort gevallen altijd: ‘ik kin it krúd’…
Rinze Visser.
