Op de raadsvergadering waar de begroting voor het volgend jaar werd behandeld, sprak het NCPN-gemeenteraadslid ondermeer het volgende uit: “Deze begroting is de uitwerking van de kadernota 2017, waarin de gevolgen van de mei-circulaire va het Rijk zijn verwerkt. Het enigszins positieve effect hiervan kan niet verhinderen dat we in 2018 en de jaren daarna met krappe en zelfs dalende budgetten te maken krijgen. Een zeer grote impact hebben de doorgevoerde bezuinigingen door de forse dalingen van gelden uit het Gemeentefonds, gevolgen van de crisis en het afwentelen daarvan op de gemeenten en de bevolking. En vooral ook de transities van het Rijk naar de gemeenten met hun bezuinigingen hebben er flink ingeslagen. Deze laatste gigantische bezuiniging wordt gedekt met een ideologische lading, welke de ombouw van een vanuit de overheid georganiseerde solidaire samenleving – het in de hand houden van het ruwe kapitalisme – naar een maatschappij waarin de overheid zich terugtrekt en het aan de mensen overlaat. De zogenaamde participatiemaatschappij.
De ideologie van de zelfredzaamheid, van de eigen kracht, van de mooie woorden, zoals er zo veel staan in de beschrijving bij deze begroting. De ideologie van het individualisme, die de mensen inprent dat ze niet alleen hun eigen, maar ook de maatschappelijke problemen op moeten lossen. De ideologie die de overheden aanzet tot afbraak van de sociale wetgeving en solidariteit predikt tot het individu, de buurt en het dorp” (….)”Als inwoners dat serieus nemen en eigen plannen maken, eigen ideeën hebben over het verbeteren van hun leefomgeving, dan komt het probleem als het punt bereikt is dat ook de gemeentelijke overheid mee moet doen. Want dan gaat het geld kosten, dat er meestal niet is”
“(…)Als het om de zorg voor gebrekkige mensen gaat, dan is er het nieuwe begrip ‘basisvoorziening’, dat in de praktijk ‘geen voorziening’ betekent, met de verwijzing naar het koffie-uurtje in het buurthuis. Want zo gauw het geld zal gaan kosten is ‘eenzaamheid’ plotseling het grootste probleem. Het is de overheid, het bestuur, de volksvertegenwoordiging die in de toekomst wel eens heel eenzaam kunnen worden…”
“(…)Men wil naar een efficiëntere vorm van besturen als een beoogd resultaat, zo lees ik. Dit zal leiden tot minder democratie en onder de mensen tot minder geloof in democratie. Die zogenaamde efficiëntere vorm van besluitvorming wordt al steeds meer merkbaar in de praktijk, waar de gemeenteraad gepasseerd wordt of via veel omwegen informatie kan krijgen” (…) Verschillen worden groter. Kijk naar het regeerakkoord: Verlaging inkomstenbelasting waarvan de rijken profiteren en verhoging van de btw voor de eerste levensbehoeften. Leve de participatiemaatschappij…. Kampeerterreinen waar meestal de mensen met niet hoge inkomens recreëren jachthavens waar de bootjes en kruisertjes van de sappelaars liggen moeten plaatsmaken voor luxe voor de grootverdieners. Zie de pas gepubliceerde recreatienatuur. Leve de participatiemaatschappij…. Het wordt de mensen steeds duidelijker voor wie de overheid er wel en niet is”
“(…) Dan vrees ik voor de toekomst waarin wij van de hoogste gezagsdragers vertrouwen moeten hebben. Voor al die mooie woorden met hun zelfoverschatting en zelfvoldaanheid. Voor het in het vooruitzicht gestelde zaakgericht werken, waarbij de menselijkheid steeds meer zal ontbreken. Als dat ‘het verhaal van De Fryske Marren’ wordt, dan houd ik mijn hart vast.(…)”