Na de gemeenteraadsverkiezingen konden de fracties een raadsagenda samenstellen. Iedere raadsfractie had de gelegenheid om maximaal vijf onderwerpen aan te geven die binnen de komende vier jaar aan de orde zouden moeten komen. De NCPN koos als één van de vier aangeven onderwerpen om in de gemeenteraad de gang van zaken met betrekking tot de Participatiewet te behandelen. Bij het aangeven waar het initiatief in dezen zou liggen wees de NCPN zichzelf aan. Wat inhoudt dat de NCPN zelf een bespreekstuk voor de gemeenteraad zou maken. Bij de raadsbijeenkomst waar deze raadsagenda zou worden vastgesteld en waar de NCPN vanwege ziekte niet aanwezig was, sneuvelde dit onderwerp en werd dus geen onderdeel van deze agenda.De NCPN had de gelegenheid willen hebben haar ervaringen, waaronder zeer slechte, met de andere fracties te delen, wat tijdens eerdere raadsvergaderingen door aanvallen van een aantal fracties en zelfs het door de voorzitter ontnomen woord, niet gelukt was. Dienstdoend ambtenarenapparaat werd in bescherming genomen, terwijl de NCPN zich slechts – wat correct is – tot het politiek verantwoordelijke College van B&W richtte. Het kleineren en intimideren van mensen, het stellen van impertinente vragen, het op onjuiste gronden afwijzen van aanvragen, waren en zijn geen uitzonderingen, kortom: het voor in financiële nood verkerende inwoners extra moeilijk maken om voor hulp in aanmerking te komen.
Als NCPN-raadslid heb ik een aantal zeer nare ervaringen die inwoners met ‘het sociaal bureau’ van de gemeente hadden zelf van dichtbij meegemaakt. Overdrijven doe ik zeker niet dat deze ervaringen ook mij diep geraakt hebben. Gelukkig komt er nu vanuit de bevolking ook commentaar op de uitvoering van de Participatiewet. Waarschijnlijk geeft dat de mogelijkheid dat dit ‘hete hangijzer’ toch nog in het openbaar in de gemeenteraad aan de orde komt. NCPN-vragen om van de gemeente afhankelijke inwoners met respect te behandelen zijn tot nu toe steeds beantwoord met ‘wij behandelen deze mensen met respect’… Met als gevolg dat alles bleef zoals het was. Echter, het kan niet blijven zoals het is! De mate van respect voor mensen mag niet afhangen van de hoogte van salaris en bankrekening!
Rinze Visser.
