Gemeenschappelijke verklaring van Communistische- en Arbeiderspartijen
De communistische en arbeiderspartijen veroordelen de pogingen om Sovjetsymbolen en communistische ideologieën te verbieden in Kazachstan en Oezbekistan, evenals de aanname van de wet op de definitieve rehabilitatie van “slachtoffers van stalinistische repressies van 1918-1953” door het Kirgizische parlement, die de deur openzet voor de massale rehabilitatie van criminelen, bandieten, terroristen, Basmachi en nazi-collaborateurs.
Eind december vorig jaar nam Kazachstan ook een besluit aan van de Staatscommissie voor de Definitieve Rehabilitatie van Slachtoffers van Politieke Repressie om 311 duizend mensen vrij te spreken, waaronder veel criminele overtreders of personen met wapens die tegen het Rode Leger en de Sovjetregering vochten.
Onder de vrijgesproken personen bevonden zich leden van terroristische organisaties, spionnen, strijders van bendes in Basjmara en anti-Sovjetopstanden uit de collectiviseringsperiode, alsook collaborateurs die in dienst traden van Nazi-Duitsland en in het Turkestan Legioen van de Wehrmacht en Oost-Moslim SS-eenheden zaten. Velen van hen hebben het bloed van Sovjetburgers, partij- en Komsomolactivisten aan hun handen.
Opgemerkt moet worden dat de aangenomen wet over rehabilitatie in Kirgizië een exacte kopie is van het wetsontwerp over definitieve rehabilitatie in 2019, opgesteld door de lokale Soros-Kyrgyzstan Foundation en de “Open Government”, gefinancierd door USAID. De tekst van dit ontwerp vormde ook de basis voor het decreet van de president van Kazachstan over de oprichting van de staatscommissie voor definitieve rehabilitatie in november 2020, evenals het besluit van het Hooggerechtshof van Oezbekistan van 2021 over de rehabilitatie van 115 leiders van de Basmati-beweging, wat wijst op een gemeenschappelijke methodologie en regeling die van buitenaf is ingevoerd in het voormalige Centraal-Azië van de Sovjet-Unie.
In dit verband, als onderdeel van de campagne voor totale decommunisatie, is de ophemeling van de leiders van anti-Sovjet bewegingen ook aan de gang. Zo werden in Kazachstan in drie jaar tijd vijfduizend Sovjetnamen van nederzettingen en straten hernoemd, maar tegelijkertijd verschenen er 15 straten ter ere van de oprichter van het Turkestan Legioen van de Wehrmacht en Moslim SS-eenheden Mustafa Shokai, en werden er verschillende monumenten voor hem opgericht.
In buurland Oezbekistan wordt de leider van de contrarevolutionaire Basmati-beweging, Ibrahim bey, verheerlijkt, nauw verbonden met de Britse inlichtingendienst en de feodale elite die door de Sovjetregering omver werd geworpen. Bovendien introduceren de autoriteiten van deze republiek een “herdenkingsweek” die bedoeld is om de “misdaden” van de communisten te tonen en de rol van de USSR bij het uitvoeren van de “genocide” op Oezbeken aan te tonen.
Voor deze doeleinden hebben afgevaardigden van het parlement van Oezbekistan een wetsvoorstel ingediend om Sovjetsymbolen en communistische ideologieën te verbieden, hoewel de Communistische Partij zelf al in het midden van de jaren ’90 werd verboden op bevel van president Islam Karimov. Dit voorstel werd op 4 september aangekondigd door het hoofd van de nationalistische Nationale Renaissance Partij en plaatsvervangend parlementsvoorzitter Alisher Kadyrov.
Eerder, op 10 mei, werd in Kazachstan hetzelfde initiatief naar voren gebracht door afgevaardigde van de Mazhilis Abzal Kuspan, die op wetgevend niveau voorstelde om Sovjetsymbolen en communistische ideologie te verbieden en propaganda van de USSR strafbaar te stellen. Enkele tientallen afgevaardigden steunden dit voorstel en begonnen met de voorbereiding van een wetsvoorstel, ondanks het feit dat de Communistische Partij van Kazachstan in 2015 door een rechtbank werd geliquideerd en de Socialistische Beweging van Kazachstan niet mag worden geregistreerd.
De communistische en arbeiderspartijen verzetten zich tegen de wens van de autoriteiten van Kazachstan, Oezbekistan en Kirgizië om de geschiedenis te herschrijven, degenen die deelnamen aan de gewapende strijd tegen de Sovjetregering te rehabiliteren en de communistische ideologie te verbieden. Het is duidelijk dat er parallel aan dit proces een aanval plaatsvindt op de sociale en politieke rechten van arbeiders, dat er op grote schaal geprivatiseerd wordt, dat er bezuinigd wordt op de begroting en dat deze initiatieven het herstel van het kapitalisme ideologisch moeten consolideren en het verlangen om een klassenloze maatschappij op te bouwen en strijders voor het socialisme te stigmatiseren.
SolidNet Partijen die de gezamenlijke verklaring ondertekenen
- Communistische Partij van Griekenland
- Arbeiderspartij van Ierland
- Socialistische Beweging van Kazachstan
- Partij van de Communisten van Kirgizië
- Communistische Partij van Mexico
- Communistische Partij van de Arbeiders van Spanje
- Communisten van Catalonië
- Nieuwe Communistische Partij van Nederland