De NCPN in juni 2013 in de gemeenteraad. Over schuldhulpverlening. Rinze Visser, namens de NCPN: “(…)Dit beleidsplan is een tussenstation, een overstapplaats naar het totale terugtreden van de overheid, in dit geval de gemeente. Een voorschot is al genomen. Kort geleden. De nog niet bestaande gemeente betaalt al niet meer de kosten voor budgetbeheer door de Kredietbank. Met ook als argument: de mensen moeten zichzelf meer uit de problemen redden, doe anders maar een beroep op vrijwilligers…’. Dus als de gemeente geen kosten meer wil maken om te voorkomen dat mensen in de schulden komen en ook hier al met het argument ‘vrijwilligers’ komt, dan kun je de inhoud van het komende beleidsplan schuldhulpverlening al raden. Als je mensen die zelf al tot de conclusie zijn gekomen dat zij zonder deskundige hulp met hun kleine inkomen niet uit de schulden kunnen blijven, al niet meer wilt helpen, dan is daarmee eigenlijk alles al gezegd. ‘Eigen kracht’? Dit wordt dan dus die ‘krachtige plattelandsgemeente’, die niet eens meer de kracht bezit om krachteloze mensen te helpen… Die gemeentelijke kracht moet er dan uit hebben bestaan de maatregel al door te voeren, terwijl het onderdeel zal uitmaken van een nog door de drie gemeenteraden te bediscussiëren beleidsplan. Zo werkt hier dus de democratie.(..)”
