Partijbestuur NCPN
Op woensdag 22 januari bereikte ons het bericht dat ‘ome’ Jan Moelee – ondanks zijn hoge leeftijd toch nog plotseling – was overleden. Jan was behalve een kameraad met een groot menselijk invoelend vermogen voor velen van ons een gewaardeerde adviseur. De gesprekken die – ook veel jongere kameraden – met hem voerden over zijn rijke strijdbare leven, waren evenzovele leermomenten.
Jan was beginselvast en tot zijn dood trouw aan de partij. Maar hij was ook soepel als het ging om de omgang met mensen. Hij sprak de taal van de arbeider, met begrip en respect. Hij drong zich nooit op de voorgrond, had een luisterend oor, maar maakte ook geen geheim van zijn mening en opvattingen. Jan was bovenal een echte vakbondsman voortdurend bezig de belangen van zijn mede-arbeiders te onderkennen en te dienen.
Daarbij was Jan ook nuchter en realistisch. Hij had een heldere kijk op de kracht en zwakte van de Nederlandse arbeidersklasse. Hierdoor wist hij korte-termijn-doelen en taken waarvoor meer tijd nodig is, goed te onderscheiden. Met de nodige Amsterdamse humor kon hij goed relativeren. Het resultaat was politiek begrip, passende actie en revolutionair geduld.
Jan werd 91 jaar en stierf vlak voor zijn 92-ste verjaardag. Hij kon dus bogen op een lange ervaring. Omdat hij nooit heeft stilgezeten kon hij met zijn ervaringen het heden met het verleden verbinden. Het was daarom altijd boeiend om hem te bezoeken en naar zijn ervaringen te luisteren. Over zijn rol in de Februari-staking gaf de NCPN een brochure uit. Tot zeer recent was hij betrokken bij de komende herdenking van deze staking door de Amsterdamse afdeling van de Abvakabo FNV.
Ook in het verzorgingshuis, waar hij verbleef en zijn vrouw Marie nog wordt verzorgd, kon hij niet stilzitten. Hij was betrokken bij de dagelijkse gang van zaken en maakte ruimschoots gebruik van de mogelijkheden tot medezeggenschap om complimenten te geven, kritiek te uiten en verbeteringen voor te stellen. Als het om politieke en maatschappelijke onrechtvaardigheden ging kon Jan niet stilzwijgend toekijken.
Jan had echter nog tal van andere hoedanigheden. We kennen hem als familieman, als vrijwilliger in Artis. We maakten mee dat hij na een lange afwezigheid weer een rondleiding gaf in zijn geliefde Artis. Toen hij het bassin van de Nijlpaarden naderde kwam zijn geliefde nijlpaard Tanja onmiddellijk op hem af. Jan had ook tal van culturele contacten. Teveel om hier te noemen. Met zekerheid hebben we nog veel ‘gezichten’ van Jan niet gekend en genoemd.
Voor ons blijft Jan de onvermoeibare strijder voor een menselijke wereld die zijn principes trouw bleef, ondanks veel politieke moeilijkheden en maatschappelijke terugslagen. Gewoon doorgaan met knokken was zijn devies.
We zullen Jan missen.
We wensen de familie veel sterkte met dit verlies.
Het partijbestuur van de NCPN