Europese Communistische Actie
Jaar na jaar grijpt armoede steeds dieper in de werkende bevolking en slaat op vele manieren toe. Het beïnvloedt hun woonsituatie, hun werk en hun mogelijkheid om te genieten van vakantie en rust tijdens de zomer. Binnen de Europese Unie bevinden zich volgens officiële cijfers alleen al meer dan 40 miljoen mensen in wat “vakantiearmoede” wordt genoemd, dat wil zeggen dat zij zich geen weeklange vakantie kunnen veroorloven.
Naarmate de tegenstellingen binnen het imperialistische systeem verscherpen, verslechtert de situatie van de werkende bevolking in de hele wereld. Het kapitaal in alle landen buit de arbeid van de arbeidersklasse uit in samenwerking met de regeringen en de EU en sluist steeds meer middelen naar de oorlogsindustrie en naar de voorbereiding van oorlogen en het behoud van zijn eigen concurrentievermogen, waardoor werkende gezinnen steeds minder overhouden. Dit komt onder meer tot uiting in het feit dat minder gezinnen de mogelijkheid hebben om zinvolle recreatie en vakantie te nemen, in bezuinigingen op sociale toeristische programma’s en in de commercialisering van stranden, bossen en bergen voor zakelijke activiteiten.
Tegelijkertijd wordt toerisme onder het kapitalisme een last voor veel gemeenschappen die bezwijken onder het gewicht van het massatoerisme dat gebaseerd is op de winstgevendheid van de kapitalistische markt, waardoor de prijzen de pan uit rijzen en de mogelijkheden voor een normaal leven van de lokale bevolking worden verstoord door het gebrek aan moderne civiele beschermingsinfrastructuur en bemande diensten als gevolg van het gevaarlijke kosten-batencriterium. In het tijdperk van kunstmatige intelligentie, waarin werknemers – ook in de voedings- en toerismesector – minder uren zouden kunnen werken, met minder inspanning en voor een hoger loon, werken ze uiteindelijk uitputtende uren in erbarmelijke omstandigheden en voor lage lonen.
Deze ontwikkeling, waarbij steeds meer mensen recreatie en rust wordt ontzegd en het massatoerisme onbeheersbare proporties aanneemt, is niet noodzakelijk, maar veeleer een gevolg van het kapitalistische systeem en zijn logica. Wij steunen de strijd van de werknemers in de toeristische en horecasector en de eisen van de werkende bevolking voor vrije en open toegang tot stranden, bossen en bergen, vrij van commerciële activiteiten. Het kapitalistische systeem is echter niet in staat om het recht op recreatie en vakantie te garanderen. In plaats daarvan benadrukken wij de noodzaak van een planeconomie, die de werkende bevolking voldoende infrastructuur garandeert om hun vakantie op een waardige manier door te brengen, en het toerisme zo te plannen dat het lonend is en lichaam en geest tot rust kunnen komen.
Met de werkende bevolking aan de macht, die verantwoordelijk is voor de planeconomie, wordt de deur geopend voor de organisatie van collectieve oplossingen, waarbij werkende gezinnen recreatiehuizen en sanatoria worden gegarandeerd, net zoals in de socialistische landen, die het belang van rust en recreatie als integraal onderdeel van hun economie en samenleving benadrukten.
De strijd om de vakantietoeslagen uit te breiden, vakanties betaalbaarder te maken en de lonen te verhogen om voldoende recreatie mogelijk te maken, maakt deel uit van de klassenstrijd en kan niet los worden gezien van de noodzaak van de revolutionaire omverwerping van het kapitalisme. Daarom zijn wij ervan overtuigd dat alleen een socialistisch systeem kan garanderen dat de middelen worden ingezet voor het welzijn van de arbeiders en voor het vervullen en uitbreiden van het recht van de arbeiders op vakantie en recreatie.